DirkZijn

Helaas, ik heb mijn videokruit verschoten voordat de Funk gedempt was. Ja sorry, je raakt er ‘n bietje van in de war. Maar de mooiste video momenten heb ik dus gemist vanwege de lege batterij van mijn telefoon. Wat een waanzinnig optreden. Het was Aretha Franklin, Fank Zappa, Jimmy Hendriks, De la Soul, BB King, vleugje Van Halen maar vooral heel, hééeeeel erg veel George Clinton. Ik stond vooraan. Héélemaal vooraan. Drie uur lang gedanst alsof mijn leven er vanaf hing, en heel af en toe een filmpje geschoten. Da Funk kleeft aan mijn vingers. Ik heb God-George-Clinton verdomme een hand gegeven. Hij stond er en ik dacht, ik ga gewoon mijn hand uitsteken. En hij dacht hetzelfde. Daarna hebben nóg tientallen mensen het geprobeerd, tevergeefs. Waanzin. Het was mannen in bont, mannen in Bhagwan en mannen in luiers, vrouwen in miiiini rokjes, op rolschaatsen of bubbling maar dan met hotpants. Onwaarschijnlijke solo’s van gitaar, sax en toetsen. Een MC met een nog (veel) lagere stem dan Barry White. Ik heb nog een hele dikke tuut in mijn oor. Het einde van het optreden was met recht Funkadelic. De zaal stond blauw van de joints die ze op het podium rookten. De finale riff was zo waanzinnig vet en hard en duurde zo lang dat ik mijn vingers in mijn oren moest doen om niet stekedoof te worden.

De mannen van Love O.D. waren er. Natuurlijk. En Sendar ben ik in de gauwigheid voorbij gelopen. Het swingde de pan uit in Purmerend. Ik heb de bodem onder P3 voelen trillen. Echt, het publiek moet van heinde en verre zijn gekomen. Kan me gewoon niet voorstellen dat er zoveel Purmerenders met funk in hun lijf rondlopen. De groupies die het podium beklommen en een bejaarde George aanrandde verdwenen achter de coulissen. Het was één grote opwindende funky famillie op het podium. Gotcha! was erbij. Rock ‘n Roll. Het beste concert dat ik ooit heb bijgewoond.