This Is It
Zaterdag 12 uur ‘s middags, Tuschinksi, Zaal 1, nog niet half gevuld. Ademloos zitten kijken naar de film This Is It. Kudo +10 voor de makers.
Als Michael niet kort van tevoren zou zijn overleden had hij zichzelf met de show onsterfelijk gemaakt. King of Pop, Soul, Funk en WTF ook van de Rock & Roll. Zonder twijfel. Elke vezel in zijn lichaam heeft ritme en gevoel. Zijn zang is feilloos maar toch vooral: hij danst de beste dansers van de wereld er nog steeds met gemak uit. Minder dynamisch maar minstens net zo strak, en meer beleving. Als de show was doorgegaan dan was de wereld vast en zeker van de ondergang gered. Geen broeikaseffect maar liefde die voor warmte zorgt. gOD hebbe zijn ziel.
Zo gek als een pinguïn, maar wat wil je dan. Van jongs af aan in de schijnwerpers. Bij de repetities voor het concert reageert zijn omgeving op hem alsof hij een heilige is. En dat ìs hij ook. Het is zijn charisma dat hem dat maakt. Daar had Jezus ook last van, waarom denk je anders dat ze hem aan het kruis hebben geslagen. Of Mohammed. En toch… hij is prettig in de omgang. Dat kan door de montage komen maar ik denk dat het echt zo is. Gewoon een prettig mens die wat medicijnen nodig had om de gekke wereld te overleven. Of er aan te ontsnappen. Voor altijd.