DirkZijn

Interview met Erik Gerritsen, Ella Kalsbeek en Mark Bent, in nieuwsblad Jong aan de Amstel. Ze zijn directeur van respectievelijk Bureau Jeugdzorg Amsterdam, Altra en Spirit. Dus zeg maar, de bazen van de jeugdzorg in Amsterdam en omstreken. Best treurig om te lezen dat zij goed kunnen aangeven waar de schoen wringt, maar niet in staat zijn de problemen op te lossen. Daar is de landelijke politiek voor nodig. Als voornaamste oorzaak voor het falen van de jeugdzorg wordt genoemd het ontbreken van één verantwoordelijke bestuurslaag met daarbij één geldstroom. Artikel op pagina één, HIER (pdf). Een aantal citaten:

‘Schandalig hoe de jeugdzorg kapot is gereorganiseerd’

De huidige financiering wil ik bijna aanmerken als pervers’, zegt Gerritsen. ‘De gemeente financiert de eerstelijns jeugdzorg. dat betekent dat er geen enkele prikkel is om te investeren in de eerstelijns zorg. Investeringen daar leiden er namelijk toe dat minder kinderen terechtkomen in de tweede lijn en daarvan profiteert de provincie, niet de gemeente.’

‘De jeugdzorg krijgt nu geld van gemeente, provinci, awbz en zorgverzekeraars. Kalsbeek: ‘Deze geldstromen vragen verschillende verantwoordingen en belemmeren samenwerking. Zo maak je gecombineerde zorg bijna onmogelijk.’
Bent: ‘Jeugdzorg en jeugd-ggz bieden nu gecombineerde zorg vanuit De Koplleing, het besloten behandelcentrum voor jongeren. De samenwerking loopt goed, maar we waren wel twee jaar bezig om de financiering te regelen.’

‘In die tweedelijns jeugdzorg moeten we de bureaucratische indicatie afschaffen. De indicatie moet dienen waarvoor deze is bedoeld, namelijk een indicatie, een richting aangeven van welke kant de hulp op moet.’

‘De indicatiestelling is ooit bedacht om de schaarse middelen van de jeugdzorg eerlijk te verdelen en alleen ten goede te laten komen aan de mensen die het echt nodig hebben. Dat is natuurlijk een vreemde gedachte. Mensen die bij jeugdzorg komen, hebben hulp nodig. Niemand komt voor z’n lol bij ons.’

‘Eigenlijk moet je ons afrekenen op resultaten, maar omdat die moeilijk zijn te meten, rekenen ze ons af op hoe we ons werk uitvoeren. dan verval je in bureaucratie.’