DirkZijn

“Succes ermee”, zei Joeri. Met klas 2E bedoelde hij. Ze kwamen bij de wissel van de les het technieklokaal binnenstormen. De minuut die het duurde voordat ik was aangekomen, was voor hem lang genoeg om te merken dat er nu een stelletje wilden binnen zat. Toen ik aankwam zag ik een en ander door de lucht vliegen en iemand rood aanlopen omdat er een arm om stevig om zijn keel heen was geklemd. “Bedankt Joeri! Ik geloof dat ik het kan gebruiken.”

Het was onschuldig gedoe. Dollen, zoals kinderen op die leeftijd dat doen. Best gezellig, vond de klas. Best druk, vond ik. Net toen ik aan het bedenken was hoe ik orde in de chaos zou scheppen stelde een leerling voor om naar buiten te gaan. Dat was het! Ik had er in de laatste pauze nog aan gedacht, dat het zonde is om met dit prachtige weer de hele tijd binnen te zitten. Ik doe het vaker met een klas, stukje wandelen, gewoon even ontspannen, gezellig. Iedereen was enthousiast, dus snel naar buiten. Heerlijk gewandeld in het park vlak bij school.

Het is ook nogal wat. Ik kan het mij nog herinneren van mijn eigen middelbare schooltijd. Bijzonder lastig vond ik het om die lange schooldagen door te komen. Na het vierde lesuur was het wel op met de concentratie. Gym of handvaardigheid konden dan uitkomst bieden, maar meestal zaten er nog minstens drie ‘normale’ lesuren achteraan. Probeer het maar eens, een dag lang, uur na uur, stil en braaf luisteren naar die leraar die het allemaal zo goed weet. Verschrikkelijk is dat. Verschrikkelijk saai. En weinig effectief. Wat een achterlijk onderwijssysteem hebben we toch.