DirkZijn

Met een team van docenten van SG Antoni Gaudí heb ik vrijdag meegedaan aan het Rabobank ViP scholenvolleybaltoernooi in sporthal De Vaart in Purmerend. Bijna had ik afgemeld, ik voelde mij de hele ochtend beroerd. Net op tijd opgeknapt, maar wel veel te laat vertrokken richting sporthal. Toen ik de hal in zicht had belde coach Bart. Hij was toch een beetje zenuwachtig of ik nog zou komen. Ik was niet de enige die laat was. Vijf minuten voor aanvang van de eerste wedstrijd waren er nog maar twee van de zes veldspelers. Inclusief speler-coach Bart. Eén minuut voor het begin van de eerste wedstijd stond ik op het veld. Niks geen ballen om in te slaan, gewoon op routine die ruim twee jaar de tijd heeft gehad om weg te zakken.

Wat een stelletje ongeregeld op het veld. Zeven man en vrouw sterk uiteindelijk. We waren met afstand het meest bonte team onder de docenten. Letterlijk en figuurlijk. Bart had het knaloranje schoolgymshirt van Gaudí aan. De rest van het team vulde dat aan met alle kleuren van de regenboog. Liza, de enige echte volleyballer in ons team, zag er profi uit, maar joeg de eerste tien ballen strak in het net. Ze had ook van die kussendingen voor de knieën, in het rood,  passend bij haar schoenen. Dan zit je er op! volleybal. Ik had geen kniebeschermers, maar ik dook wel op elke bal. Kansloos. Nu zijn ook mijn knieën rood. Nakita was supergeconcentreerd. Helemaal klaar voor de bal stond ze in een onmiskenbare volleybal houding, wachtend op de dalende hoge bal. Helaas een meter van waar de bal lande. Van de service van Thijs moesten we het ook niet hebben. De scheidsrechter keurde zijn opslag, via de wand van de sporthal, af. De eerste twee wedstrijden pakten we alleen punten als de tegenstander fouten maakte. De docenten van Jan van Egmond en Da Vinci waren te goed. En ik verdenk ze ervan dat ze aan tactiek deden. Met de punt naar achter en de bal hard naar voren over het net. Strak in het tenue en irritant fanatiek. Nee dan wij, lang leve de lol, blij als je de bal raakt.

Maar wij hadden – naast de meeste lol – zonder twijfel de meest fanatieke aanhang. De jongens van Gaudí deden het als supporter net zo goed als op het veld. En net zo luidruchtig als de docenten in het veld. Van wie zouden ze het hebben? De leerlingen stonden aan het eind van de middag mooi wel in de finale. De docenten pakten drie sets en een gelijkspel. Het spel werd ook tweehonderd procent beter. Overspelen, hier een daar een prima setup met geslaagde afronding, een succesvolle duik van Dirk naar de zoveelste bal, ace service van Nakita en meer goed ballen van alle teamleden. De finale bleef ver uit zicht, maar het was wél een leuke middag.