DirkZijn

Of het nou gaat over Van Basten of over Van Gaal, over Wesley Sneijder of Lionel Messi: Henk Spaan heeft altijd gelijk. In zijn wekelijkse rubriek ‘Spaan geeft punten’ geeft hij vlijmscherp commentaar op de voetbalactualiteit. Spaan is met afstand de meest ondergewaardeerde voetbalanalist van Nederland. Zijn heldere kijk op voetbalzaken zie ik zelden terug in de media. Vreemd.

Ook over de merkwaardige afwezigheid van Hedwiges Maduro bij de selectie van het Nederlands voetbalteam ben ik het roerend met Spaan eensch.

8  Hedwiges Maduro

Dinsdagmiddag was ik ergens waar Ruud van Nistelrooy ook was. Hij had de holle ogen en het benige gezicht van een door en door afgetreende topsporter. Ondanks het begrip dat valt op te brengen voor Van Marwijks beslissing hem niet mee te nemen, dacht ik bij het zien van dit toonbeeld van eerzucht: we laten wel een doelpunt of drie thuis. Elke verdediging die twintig minuten voor tijd Van Nistelrooy naast Van Persie ziet opduiken, schrikt zich de beroerte. Het is een keuze, zeggen trainers dan. Het  zijn andere woorden voor: Ik ben hier nu eenmaal de baas.
Ook het thuislaten van Emanuelson is zo’n keuze, die des te merkwaardiger wordt bij het wel selecteren van Anita. Van Bronckhorst, de aanvoerder nota bene, krijgt in de eerste wedstrijd al grote problemen met Dennis Rommedahl. De vreemste keuze is wat mij betreft de beslissing om Hedwiges Maduro straal te negeren. Bijna twintig keer stond hij in de basis bij Valencia, voornamelijk in de tweede helft van het seizoen. Soms hield hij Marchena, die wel naar het WK gaat, op de bank. Vergelijk de prestaties van Maduro met die van Braafheid, Ooijer en Boulahrouz en je kunt alleen maar constateren dat de logica ver te zoeken is.