DirkZijn

Met de fiets in de trein naar de Damloop in Zaandam. Te weinig tijd en te veel wind om er heen te fietsen. Handig om tussen parcours en finish heen en weer te kunnen fietsen. Drie vriendinnen die om 11.30 uur startten, drie vrienden om 14.45 uur, dat betekent alles behalve ontspannen langs de kant staan.

Zoeken naar de snelste route vanaf het 15 km punt naar de finish, fietsen parkeren en rennen om nog een laatste glimp van de helden op te vangen en met een beetje mazzel op video vast te leggen. Tussendoor snel een bakkie pleur (ze komen van heinde en verre naar Zaandam) in een donkerbruine Jordanees café, waar om klokslag twaalf, mannen met kunstgebitten die dronken meelallen met wannebe manke Nelis. Verder op de route: één satékroket, tosti ham-kaas en twee Palmpjes. Oversteken onder de brug door (logisch!) om naar de andere kant van het parcours te komen, fietsen tillen, trap af, trap op, doorfietsen, slalommen naar het station. Net als bij de heenreis een lange file bij de lift, die vermomd is als pisbak. Kokhalzend de lift uit en met veels te veel mensen wachten op het perron. Ach zo, vandaar. De trein naar Alkmaar, die trein, die rijdt niet vandaag, vanwege een technische storing. “De eerstvolgende trein is de stoptrein naar Enkhuizen”, klinkt er haast onverstaanbaar uit de speaker. Aah! Mooi. Met gevaar voor eigen leven over het perron gewheelied, tussen de sluitende treindeuren heen gesprongen. *zucht*

Na ruim een kwartier naderen we Purmerend, harder dan ik gewend ben. WTF! hij gaat niet stoppen! De trein raast station Weidevenne voorbij, maakt een schijnbeweging, remt af en geeft vol gas om dan ook de stations Purmerend en Overwhere voorbij te schieten. Een trein vol verbaasde Purmerenders stapt uit in Hoorn. Bleek pas vanaf Hoorn een stoptrein te zijn. Treintje weer terug naar Purmerend, check, dubbelcheck, ja is echt de stoptrein, vanaf Hoorn. Strompelend op de fiets van het station naar huis. Moe, maar voldaan. Volgend jaar loop ik wél van dam tot dam, veel relaxter.