DirkZijn

Zon, wind en hagel. Op een winterse dag tussen kerst en oud en nieuw. Eindelijk weer pijnvrij geniet ik van elke kilometer. Het zijn er 77 deze keer. Van hagel word je niet nat, dat scheelt. Een oud en vertrouwd rondje door de duinen. Bij Wijk aan Zee linksaf, terug dwars door Zaandam. Ik bewonder veel te dure auto’s in Poelenburg. Met verzuurde benen zet ik nog even aan vlak voor het bochtige stukje in het Twiske. Wind mee bereik ik een topsnelheid van net geen 50 km per uur. Dat kan harder. Op Zwift verpulverde ik dinsdag nog mijn record op de sprint met 816 Watt. Bijna 150 Watt meer dan mijn vorige maximale vermogen, van toen ik nog in topvorm was. En dat na bijna een jaar blessureleed. Dat verschil is het resultaat van vier maanden onafgebroken twee keer per week krachttraining in de sportschool. Dodelijk saai, maar mijn linkerbeen doet weer mee. Mijn kuit heeft weer vorm en lijkt weer op een kuit. En toch is de kracht nog amper de helft van mijn goede rechterkant. Het gaat lang.zaam. Nog drie maanden stug volhouden en ik ben klaar voor mijn beste seizoen ooit.