DirkZijn

Ik ga op bezoek bij studievrienden. We kennen elkaar van het bestuursjaar van de studievereniging van de faculteit Bouwkunde. Met de fiets met de trein naar Den Haag. Op zich ideaal, je fietst naar het station, in Leiden een keertje overstappen op de trein naar Den Haag, die wacht aan de overkant van het perron, vervolgens op de fiets naar de plaats van bestemming. Helaas gaat het niet zo makkelijk als het klinkt.

Ruim op tijd ben ik op station Weidevenne in Purmerend. Ik wacht bij de bankjes die bedoeld zijn om te wachten. Overdag heb ik een flinke tocht gemaakt op de racefiets, dus ik ben blij dat ik kan zitten. Na een paar minuten hoor ik de trein in de verte en ga ik klaar staan met de fiets, aan de rand van het perron. Ik kijk op de deuren van de trein, om te zien waar ik met de fiets in moet stappen maar kan het zo gauw niet ontdekken. Met de fiets aan de hand loop ik met de richting van de trein mee om de juiste ingang te vinden. Dan klinkt het automatische vertreksignaal van de sprinter. Met een sprint en een jump weet ik nog net op tijd in te stappen. Er staat een conducteur op het perron, maar die lijkt geen boodschap te hebben aan een man die probeert in te stappen met een fiets.

Ik kijk door de trein heen, maar ik zie geen plek die bedoeld is voor fietsen. Vreemd. Achter mij ontdek ik een bord met pictogrammen. Met ook een pictogram van een fiets erop. Kennelijk mag ik hier staan met fiets. Ik vind het nog steeds vreemd. Hoewel de trein nog niet half gevuld is, sta ik best een beetje in de weg. Ik berust er maar in. Ook omdat ik niet weet hoe het anders zou moeten.

Met een flinke pas komt een conductrice aangesneld. Ze controleert geen vervoersbewijzen, maar is ergens naar op weg. Terwijl ze me zowat voorbij rent roept ze een beetje kattig of ik wel weet dat ik hier niet mag staan. “Maar volgens dit bord mag ik hier toch staan?” zeg ik snel voordat ze weer weg is. De conductrice blijft geïrriteerd staan en vindt dat ik sorry moet zeggen. Nu krijg ik last van mijn rechtvaardigheidsgevoel.

“Ik wil wel sorry zeggen, maar dan wil ik wel weten waarvoor?” 
“U had bij een andere plek in moeten stappen, hier mogen geen fietsen staan.”

Ik realiseer me nu pas dat het bord met pictogrammen bedoeld is om uitleg te geven over de betekenis van de pictogrammen. Wat tamelijk bizar is, want waar zijn pictogrammen nou eigenlijk voor bedoeld? Volgens mij om met beeldtaal iets duidelijk te maken, dus in plaats van tekst. Ik besluit dit niet te bespreken met de conductrice.

“Ik zocht op het perron naar de juiste plek om in te stappen, maar opeens moest ik haasten om nog op tijd in de trein te komen.”
“Dan moet u voortaan op het midden van het perron klaar gaan staan,” bitste de conductrice.

Daar had ik niet van terug. Het duurde even voordat de onzin van dit argument tot me doordrong. Want, waar is het midden van het perron? Staat daar een pijltje bij? In ieder geval niet op station Weidevenne. Bovendien moet je maar net weten dat de ingang voor fietsen in het midden van de trein zit. Op het traject Purmerend-Leiden rijden Sprinters. Maar ook daar heb je verschillende soorten van. Ik reis hooguit een paar keer per jaar met de fiets met de trein. Dit had ik onmogelijk kunnen weten.

We kibbelen wat over en weer. De conductrice vindt nog steeds dat ik verkeerd heb gereageerd op haar opmerking. Terwijl ik me van geen kwaad bewust ben. Ik geneer me dood, de hele trein geniet mee. Ik blijf herhalen dat ik best mijn excuus wil maken, maar dan graag wil weten waarvoor. Het loopt zo hoog op dat de conductrice mij de trein wil uitzetten. Verbolgen zeg ik dat ik weiger dat te doen. De conductrice zegt dat ‘we dat nog wel eens zullen zien’. Wat volgens mij betekent dat ze dreigt met de spoorwegpolitie. Maar dit is inmiddels een principekwestie. Ik ben bereid alle mogelijke gevolgen te aanvaarden.

Uiteindelijk heeft de conductrice geen zin in al dat gedoe en vraagt ze me bij het volgende station uit te stappen en bij de ingang voor fietsen weer in te stappen. Prima. Einde verhaal. Maar ik ben flink van slag en hoogst verontwaardigd. Dit is niks voor mij. De Nederlandse Spoorwegen en ikke op de fiets, geen gelukkige combinatie.