Paaseitjes
Ik ben verslaafd aan chocola. Het grootste deel van het jaar kan ik de verslaving redelijk controleren. Een enkele keer koop ik een mega reep in de winkel of bij een tankstation. Van Côte d’Or, met hazelnoot, als het even lukt. Die vreet ik dan in een keer op. Weg binnen een minuut als het moet.
Vanaf eind februari begin maart krijg ik het pas echt moeilijk. Het is verdorie nog erger dan met de kerstkransjes. Het lijkt wel of in elke ruimte waar ik kom paaseitjes staan. Om gek van te worden. Die kan ik dus niet laten staan. En ze zijn zo schattig klein, daar moet je er gewoon meer van eten. Als ik er niet op gewezen word, dan blijf ik gekleurde bolletjes aluminiumfolie draaien. Dan zie ik weer grote ogen van verbazing naar mij kijken en weet ik dat ik te gulzig ben. De chocolade manie bouwt op tot in het paasweekend. Aan het eind van dat weekend loop ik ernstig gevaar met een chocolade vergiftiging te worden opgenomen in het ziekenhuis.
Wanneer is het pasen? Laat er een einde komen aan mijn lijden.