Waar blijven de miljarden?
Sinds de uitbreiding van de lijst met SBI-codes zijn er nu ongeveer 270.000 ondernemingen die in aanmerking komen voor de TOGS-regeling. Stel dat iedereen aan de voorwaarden voldoet, dan kost dat de staat 270.000 x €4000 = €1.080.000.00. Iets meer dan een miljard euro dus. Een miljard is precies het bedrag dat minister Hoekstra in een oogwenk heeft toegezegd over te maken aan Zuid-Europa.
In de praktijk zal slechts een deel van het miljard aan ondernemers worden overgemaakt. Lang niet iedereen voldoet aan de voorwaarden, met name niet aan de voorwaarden voor eigen vestiging en voor te verwachten kosten van ten minste € 4000,- over drie maanden. Maar laat ik proberen een schatting te maken. Op de website met open data van het CBS kun je vinden hoeveel bedrijven er zijn in Nederland. Dat zijn er bijna 1,8 miljoen. Bij ongeveer 1,4 miljoen van die bedrijven is slechts 1 persoon werkzaam. Dat is 77%. Voor de dienstverlenende sector is dat zelfs 85%. Een groot deel van de getroffen ondernemingen zit in de dienstverlenende sectoren, dus laten we verder rekenen met 80%.
Hoeveel veel van die eenmanszaken zal aanmerking komen voor de TOGS-regeling? Hebben ze allemaal een vestiging anders dan hun privéadres? Wat voor bedrijf moet je hebben om als enige werkzame persoon aan € 4000,- aan lasten te komen in drie maanden tijd? Dat haalt een masseur niet, of een fysiotherapeut, of een nagelstylist, pedicure of visagist. Maar ook winkels zijn vaak eenmanszaken, en als je niet op een toplocatie zit en de huur is betaalbaar, dan zal je aan die € 4000,- niet gauw komen.
De Tozo is een overbruggingsregeling die het salaris aanvult tot bijstandsniveau (€ 1050,- voor alleenstanden). Stel dat de helft van alle 1,4 miljoen eenmanszaken getroffen wordt door de maatregelen en een uitkering aanvraagt, dan kost dat 700.000 x € 3150,- = € 2.205.000.000,-. TOGS en Tozo samen dus goed voor 2,2 mld + 0,4 mld = 2,6 miljard. Dan mis ik nog steeds een groot deel van het beschikbare noodpakket.
De uitbreiding van de TOGS met de non-food sector kwam er in allerijl. De inkt van de regeling was nog niet droog of de lijst met SBI-codes werd uitgebreid met non-food. Nu zijn we een week verder en er is sindsdien niks meer veranderd. Ik ben goed van vertrouwen, een beetje naïef zelfs. Maar nu begin ik toch achterdochtig te worden. Heeft de overheid een voorkeur voor het in stand houden van bepaalde sectoren? Het begint erop te lijken dat de overheid de overige getroffen sectoren moedwillig om zeep helpt.