Archief van de auteur
Geachte burgemeester Bijl,
Ik zou graag even tegen u aan twitteren, maar dat kan helaas niet, want u twittert niet. Ik zou willen twitteren dat er volgens mij niet hinderlijk wordt getwitterd tijdens vergaderingen. Als het al gebeurt, dan is het sporadisch en op momenten dat het niet stoort in de vergadering. Ik heb de afgelopen maanden een paar keer een vergadering bijgewoond en heb bepaald niet de indruk gekregen dat er vanwege het twitteren minder aandacht is voor elkaars verhaal.
In het Dagblad Waterland van vandaag staat een citaat van u, over het twittergedrag van de Purmerendse polititci: “Die signalen zijn bij een aantal politieke partijen binnengekomen, maar ik heb het ook zelf gehoord van mensen. Dat is niet goed. Dat raads- en commissieleden ordentelijk en respectvol met elkaar omgaan, en dus niet twitteren tijdens vergaderingen is één ding, maar de beeldvorming naar het publiek is net zo belangrijk.” Maar wat voor beeld geeft dat dan volgens u? Als ik tijdens een vergadering een raadslid zie twitteren dan zou ik denken dat hij contact heeft met de samenleving. Ik zou het wel waarderen als ik via Twitter op de hoogte wordt gehouden van de ontwikkelingen in een debat. Mijn inschatting is dat een negatief beeld slechts kan bestaan bij mensen die geen ervaring hebben met Twitter of andere sociale media.
Mijn algemene beeld is dat Twitter het bestuur van de stad juist dichter bij de mensen brengt. Ik vind het prettig dat de raadsleden, commissieleden en wethouders iets van zichzelf laten zien via Twitter. Het maakt de politiek menselijk. Het toont mij dat beslissingen in de raad genomen worden door mensen, die allemaal het beste voor hebben met de stad. Ook al ben ik het niet altijd eens met genomen besluiten, ik heb er wel respect voor gekregen. Zo discussieerde ik laatst met twitterende raadsleden en wethouders over de omstreden woontoren. Dat helpt mij enorm om wat meer begrip te hebben voor de uiteindelijke beslissing van de raad. Dat was zonder Twitter nooit gelukt. Daar kan geen Politiek café of Praat met de raad tegenop.
Nogmaals, ik vind het jammer dat u niet twittert. Ik kan het u van harte aanraden. U had dan, als u mij zou volgen, automatisch een link naar deze blog gekregen, in een tweet. Maar misschien is er een raadslid, commissielid of wethouder die een linkje naar u wil doorsturen. Of misschien is er zelfs wel iemand die het voor u uit wil printen. 
Met hartelijke groet,
Dirk Olsthoorn
De macht van de woningcorporatie
Op de website binnenlandsbestuur.nl een artikel over de macht van de woningcorporaties in Nederland. Aanleiding voor het artikel is een studie van het Centraal Planbureau. De woningcorporaties noemen de studie ‘gevaarlijk’. Zij hebben dan ook veel te verliezen.
Behalve op het terrein van de betaalbaarheid van huurwoningen, plaatst het CPB ook vraagtekens bij de rol van de corporaties op gebied van de leefbaarheid. Corporaties geven jaarlijks zo’n 340 miljoen euro uit aan uit aan verbetering van wijken. Volgens het CPB zou het logischer zijn als gemeenten die verantwoordelijkheid voor hun rekening namen, omdat de gemeente betere verbanden kan leggen tussen de sociale woningbouw en andere relevante terreinen, zoals bijstand, welzijnswerk en onderwijs- en werkgelegenheidsbeleid. Nadeel is echter wel dat gemeenten meer op de korte termijn gericht zijn dan corporaties en bovendien het schaalvoordeel van (grote) corporaties missen.
‘Als je de gemeenten meer verantwoordelijkheid geeft voor de leefbaarheid van wijken, moet je ook iets doen aan de financieringsstromen,’ zegt onderzoeker Van Leuvensteijn. ‘Op een of andere manier moet het geld dat de corporaties nu aan leefbaarheid uitgeven bij gemeenten terechtkomen.’ Ook het CPB breekt zich het hoofd over het stenen vermogen van de corporaties.
Afhankelijk van de berekeningswijze is het woningbezit van de corporaties van nog geen 20 tot meer dan 300 miljard euro waard. Probleem van de huidige corporatiestructuur, zo constateert ook het planbureau, is dat er geen harde prikkel voor corporaties is om dat vermogen efficiënt in te zetten. De overheid heeft geen formele zeggenschap over de corporaties en tucht van de markt is er evenmin. Corporaties kunnen een slechte financiële huishouding eenvoudig op orde brengen door woningen te verkopen.
Lees HIER het volledige artikel.
Alternatief voor woontoren
Het alternatieve plan van D66 is een dappere poging om hetzelfde bouwvollume te realiseren op een manier die respectvol is voor de omwonenden en de stad. Maar ik WIL helemaal niet hetzelfde bouwvollume op dezelfde oppervlakte. Ik wil een toren die half zo hoog en half zo breed is. En waar dat geld vandaan moet komen? Zoek het lekker uit, Wooncompagnie. Ergens op jullie balans van ruim 800 miljoen euro (pagina 80, pdf-alert) moet er wel wat ruimte voor te vinden zijn.
Orginele plan met 60 meter woontoren
Alternatieve plan D66
Download HIER het alternatieve plan van D66 (Pdf).
Oproep aan Purmerendse politiek #wozoco
Hamvraag: waarom is het woonzorgcomplex te duur als er geen hoge woontoren gebouwd mag worden? Wie bepaalt dat? Na het het aanhoren van alle voor- en tegenargumenten van de politieke partijen, heb ik op deze vraag steeds geen duidelijk antwoord. Daarom doe ik een oproep aan de politiek in Purmerend om mij te helpen bij het vinden van het antwoord op de hamvraag.
Ik vraag mij af of de hamvraag ooit gesteld is bij de vergadering van de commissie Stedelijke Ontwikkeling en Beheer (SOB)? Of eerder tijdens een raadsvergadering? Heb ik iets gemist? Ook als dat zo is, vind ik het nog steeds vreemd dat ik als betrokken inwoner van Purmerend moet gissen naar het antwoord op de hamvraag. Maar dat is nog geen reden om dat niet te doen, ik ga dus gissen.
De coalitiepartijen VVD, PvdA, CDA en de stadspartij zijn er wel uit. PvdA en Stadspartij zeggen ja tegen de woontoren. Formeel hebben CDA en VVD nog twijfels, maar tussen de regels door lees je dat ze voor de wijziging van het uitvoeringsplan zullen stemmen, en dus voor de woontoren. Bovendien zullen zij hun eigen wethouders niet snel laten vallen.
Tijdens de vergadering van de commissie SOB waren de wethouders nog het meest informatief in hun betoog. Wethouder Mona Keijzer benadrukte het belang van een goede samenwerking met projectontwikkelaar Wooncompagnie. Daarin zit volgens mij het antwoord op de hamvraag verscholen. De gemeente heeft Wooncompagnie hard nodig bij de ontwikkeling van plannen in de toekomst. De woningcorporatie is een belangrijke financier van plannen voor verbetering van de leefbaarheid van de wijken in Purmerend.
Is de macht van woningcorporatie Wooncompagnie te groot is geworden? Durft de gemeenteraad daarom geen nee te zeggen tegen de woontoren? Ik hoop van niet. Het lijkt mij geen gezonde basis voor samenwerking.
Via via: Waarom Amerika zijn tekort onmogelijk kwijt kan raken
Via Welingelichte Kringen, via Business Insider. Dat de Amerikaanse overheid veel meer geld uitgeeft dan zij ontvangt weet iedereen ondertussen wel. Maar in dit bericht wordt het wel heel concreet gemaakt.
Het is simpel. Het linker balletje zijn de inkomsten van de Amerikaanse overheid. Veertig procent inkomstenbelasting, veertig procent sociale zekerheid, en 20 procent voor de rest. Bij elkaar 2.200 miljard.
De grote gekleurde bal zijn de uitgaven. Het stuk met de rode lijn er omheen zijn ‘overdrachtsuitgaven’, geld dat de staat geeft aan huishoudens. Omdat ontvangers ziek zijn, of oud, of werkloos. Bij elkaar met 2.100 miljard al net zoveel als de inkomsten.
Dan is er defensie: een kleine 700 miljard, en de rest. Als je het uitkeringsdeel niet kunt verlagen (en per huishouden stelt dat al erg weinig voor) dan is het tekort eigenlijk amper oplosbaar. Behalve met enorme belastingverhogingen. Politiek onhaalbaar en economisch fnuikend.
De toekomst van het onderwijs
Pedro De Bruyckere vetelt in een vodcast over de zin en onzin van technologische toepassingen in het onderwijs. Het filmpje was een inzendig voor de Strijd om het Beste Idee voor Docenten. Een wedstrijd die op 17 november 2010 door Noordhoff Uitgevers werd georganiseerd in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. De belangrijkste boodschap van Pedro: overschat het effect van technologie niet. Het Unique Selling Point in het onderwijs is en blijft persoonlijk contact tussen docent en leerling.
“Teach as you preach!”, besluit Pedro zijn betoog. “Ik had natuurlijk mijn studenten een taak kunnen geven of een video voor ze kunnen maken, om vervolgens bij jullie uit te leggen hoe belangrijk contact met studenten is. Maar dat zou hypocriet zijn, dus ik heb voor mijn studenten gekozen. Ik ga nu lesgeven. Bye!”
Pedro De Bruyckere is onderzoeker en pedagoog aan de Arteveldehogeschool in Gent en verdiept zich al jaren in de leefwereld van jongeren en is een zelfverklaarde verslaafde aan populaire cultuur. Pedro is een van de auteurs van het boekje ’Is het nu generatie X, Y of Einstein?’ Een must read voor iedereen die met pubers te maken heeft. Het boekje is te bestellen op Plantyn.com. Check zeker ook http://xyofeinstein.wordpress.com
Ongewenste leerlingstromen
Wat betekent het, is het ernstig en wat moet je er mee? Ik probeer er achter te komen door medewerkers en leerlingen op de VMBO-campus te interviewen. Als er vier scholen op een vierkante kilometer de ruimte moeten delen is het nodig om afspraken te maken. Onderstaand filmpje werd vertoond bij de start van het project VMBOuw je school. Bij dat project werken docenten en leerlingen samen aan het ontwerp voor de verschillende nieuwbouwprojecten op de campus. Er ontstond een aardige discussie in de zaal.
Het filmpje is nog niet helemaal af naar tevredenheid, maar toch. Ik heb het gemaakt als opdracht voor een docententraining mediawijsheid, verzorgd door De frisse blik.
Wie heeft er van mijn kaas gepikt?
Speciaal voor de directie van cultuurpodium P3 dit boekje in de herhaling.
Recensie: Parabel over twee muizen en twee minimensen, die in een doolhof naar kaas zoeken. Als de kaasvoorraad op een plek op is, gaan de twee muizen direct op zoek naar nieuwe kaas. De twee minimensen hebben meer moeite met de verandering. De lessen van deze parabel over het omgaan met verandering, behandelen thema’s als angst overwinnen, avontuur verwelkomen, daarheen gaan waar de kaas is, veranderingen aan zien komen en aanvaarden. Het verhaal wordt kort ingeleid; na het verhaal worden enkele voorbeelden gegeven hoe mensen met de verschillende elementen uit het verhaal kunnen oppikken. Een prettig leesbaar boekje en, hoewel verschenen in de serie ‘Business bibliotheek’, voor iedereen en overal bruikbaar.
Waldo Volmer, de programmeur van P3, gaat weg. Dat bericht verscheen deze week op de website van 3 voor 12. De kaasmetafoor is volledig van toepassing op het management van het pop- en cultuurpodium. ‘P3 wil na subsidiekorting vasthouden aan culturele missie’, dit was ruim een jaar geleden de kop van het artikel op de website van de Purmerendse Regio Ondernemers. Vastklampen aan wat je hebt, niet in staat een nieuwe strategie te ontwikkelen. Doorgaan met hetzelfde concept, alleen dan een stukje minder. Totdat het op is.
Een jaar na het verschijnen van het artikel is het dan zover. De kaas is bijna helemaal op: “Zonder programmeur verder gaan betekent dat de dance-programmering voor zover mogelijk wordt gecontinueerd en de internationale live-programmering wordt geminimaliseerd. Voor standaard live werk wordt door mij bekeken of het mogelijk is. Alles wat ontwikkeld moet worden, zoals upcoming talent, zullen we gewoon niet meer doen.” Nog steeds houdt de minimens vast aan zijn verder slinkende voorraad kaas.
Het zou eeuwig zonde zijn als P3 als cultuurpodium verdwijnt. Er is ruimte voor een cultureel centrum in Purmerend, daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet het roer nu wel om. Missie bijstellen, maatregelen nemen en niet lullen maar poetsen. Anders zal de gemeente bij de volgende bezuinigingsronde het voorstel weer uit de kast halen voor commerciële exploitatie van P3 (bladzijde 12, pdf alert). En dan zal protesteren niet meer helpen.
Het boekje ‘Wie heeft er van mijn kaas gepikt?’ is onder andere te koop bij Bol.com.