Archief van de auteur
Fietscompu met CO2 compensatiemeter (?!)
Het zal toch niet waar zijn, dacht ik. Maar jaa hoor, helemaal hartstikke waar. Via @tourflitser kreeg ik op twitter een tip over een fietscomputer met hoogtemeter. Daar ben ik naar op zoek namelijk. Vandaar dus. De Cateye Adventure AT200W fietscomputer heeft zo’n hoogtemeter. En nog duizend-en-een functies, waaronder dus de CO2 compensatiemeter. Daarnaast vermeldt de computer ook je CO2 compensatie. ‘Daarnaast vermeldt de computer ook je CO2 compensatie. Zo kun je milieubewust naar je werk!’ WTF?
Milieubewust ten opzichte van wat eigenlijk? Een vliegtuig? Brommer? Auto? Openbaar vervoer? De BENENWAGEN?!
Als ik hard fiets dan heb ik alle fukking zuurstofmoleculen die in de lucht zitten nodig. Ik adem 100% pure CO2 uit. Als de compensatiemeter van Cateye in dat geval diep in het rood gaat, dán ben ik verkocht. Heeft er iemand wel eens uitgerekend hoeveel gram CO2 een wielrenner uitstoot per kilometer? NOU??!
Ja dus! Ongeveer. Nu weer even rustig Dirk. *afkoelt*
In het Elsevier artikel Red de wereld, stop met ademen: ‘Door vijf keer per week de aanbevolen 30 minuten te sporten, adem je op jaarbasis 1,3 kilo extra CO2 uit.’ Maar dat is nog helemaal NIKS vergeleken met de uitstoot van de meest zuinig auto die er op dit moment te koop is. De Smart ForTwo diesel stoot gemiddeld 88 gram CO2 uit per gereden kilometer. Na 15 kilometer rijden heb je dan al meer CO2 de atmosfeer in gejaagd dan bij een jaar sporten. Duss…
Martelaar Bert Brussen
Het ging hard op twitter. Het nieuws dat journalist en internetfenomeen Bert Brussen zich moest melden op het politiebureau. Aanklacht? Bert heeft namelijk een bedreiging aan het adres van Geert Wilders geretweet. Dus iemand bedreigt op twitter een politicus en het OM pakt de persoon op die deze bedreiging citeert? Omdat hij de bedreiging wereldkundig maakte? Lees meer op volkskrant.nl
Ballonvaren [ ] geschikt [x] ongeschikt
Ja djiezus! Dat leek me nog nét haalbaar. Ik ben veel te schijterig voor bungeejumpen, laat staan dat ik met een parachute uit een vliegtuig durf te springen, maar ballonvaren, dát leek mij wel wat. Nu niet meer. Blijkt een levensgevaarlijke tak van sport te zijn. ‘Een luchtballon is in de middenberm geland en de andere op de vluchtstrook.’ Gelukkig geen gewonden ofzo. Maar mij krijg je er niet meer in. Artikel HIER.
Rover en de OV-chipkaart
Reizigersvereniging Rover vindt dat de OV-chipkaart heeft gefaald.
De kritiek wordt helder samengevat in Trouw:
Met de huidige ov-chipkaart bepaalt elke vervoerder zijn eigen tarieven met als gevolg dat de reiziger moet uit- en inchecken bij het overstappen naar een ander vervoersmiddel. Het gevolg is dat de prijzen vaak erg onduidelijk zijn en ritjes duurder uitvallen, om nog maar niet te spreken over het ongemak.
Artikel HIER.
Trouw heeft verder een digitale landkaart gemaakt waarin de problemen met de OV-chipkaart per locatie worden omschreven. Inzoomen en dan met de muis over het logo van de chipkaart bewegen. Er moeten nog wat meer prikvlaggetjes op de kaart om te overtuigen, maar het geeft toch een aardig inzicht in het gekluns.
Don Quichot Klink jaagt op tijgermug
Demissionair minister Ab Klink heeft zich weer eens laten omlullen door handelaren in gif. Die hebben hem wijsgemaakt dat hij de tijgermug in Nederland moet uitroeien. Op drie plekken in Noord-Brabant laat hij gif spuiten om het beestje te vermoorden. Niet zomaar gif, gif dat op de verboden lijst staat. Maar als minister regel je daar natuurlijk even een ontheffing voor. In het belang van de volksgezondheid. Maar daar kunnen dikke vette vraagtekens bij worden geplaatst.
De tijgermug komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. Daar verspreidt de mug onder andere de levensgevaarlijke ziekte knokkelkoorst. Door import van producten uit Zuidoost-Azië is de mug Europa binnengekomen. In Europa zijn er (nog) geen gevallen bekend waarbij ziektes door de tijgermug zijn overgedragen op de mens. Op tijgermug.info wordt de hinder als volgt omschreven: ‘De steek is zeer pijnlijk en kan bovendien leiden tot allergische reacties. De muggen opereren vaak in zwermen. Vanwege hun irritante gedrag jagen ze in Italië (waar de mug in de jaren ’90 is ingevoerd) mensen van de terrassen.’ Nou. Inderdaad! In Zuid-Italië heeft een tijgermuggenfamilie mijn halve vakantie verpest. Ik ben er ziek van geweest. Sindsdien ben ik geobsedeerd door HET BEEST.
In Nederland is de tijgermug al in 2005 gesignaleerd. Vanaf dat moment heeft de overheid gefaald in de bestrijding. Op tijgermug.info staat een indrukwekkende opsomming van overheidsblunders bij de bestrijding van de tijgermug en andere invasieve exoten. Een aantal belangrijke conclusies: de toezicht op de import schiet tekort; het is onduidelijk welk ministerie verantwoordelijk is; de overheid is blind voor andere invoerroutes; de bestrijding is niet effectief. ‘Al met al stemt de huidige overheidsaanpak van gezondheidsbedreigende invasieve exoten zoals de tijgermug, de vuurmier en ambrosia weinig hoopvol. Het lijkt niet reëel om te verwachten dat met dit beleid de verdere verspreiding van deze soorten zal worden gestopt en de reeds gevestigde exemplaren in Nederland worden uitgeroeid.’
Versterven is niet christelijk
Elk jaar gaan er in Nederland honderden mensen dood door versterving. Meestal gaat het om oudere mensen aan het eind van hun Latijn. Versterving wordt op wikipedia omschreven als het ‘overlijden als gevolg van niet geforceerd toedienen van vocht en voedsel wanneer een patiënt daar zelf niet meer om vraagt’. Klinkt vredig, maar de praktijk is nog wel eens anders. Mijn tante, die non was, smeekte op haar sterfbed om water. De artsen en verpleegkundigen deden niets. Ze kreeg geen water omdat door het katholieke ziekenhuis was besloten tot versterving over te gaan. Mijn moeder kon het niet aanzien en heeft ingegrepen. Voor zolang het bezoek duurde tenminste.
Iemand die het leven moe is een spuitje geven en vredig in laten slapen mag niet. Het infuus eruit trekken en een mens dood laten gaan door uitdroging en honger mag dan weer wel.
De Stichting Voorlichting Palliatieve Zorg geeft informatie over versterving. Op palliatievezorg.nl worden onderzoeken aangehaald om aan te tonen dat: ‘Uitdroging in de terminale fase een symptoomarm toestandbeeld is, waarbij een patiënt, door een daling van het bewustzijn, een verminderde pijnbeleving en een verminderde kans op kortademigheid en braken, veelal een rustig sterfbed heeft’ [...] ’Dorst en honger ten gevolge van uitdroging en het niet meer tot zich nemen van voedsel in de beginfase van een terminaal stadium soms voorkomen, maar dat deze ‘symptomen’ vrijwel altijd met eenvoudige lokale maatregelen, zoals een goede mondverzorging, zijn te verhelpen’.
Ik vind dit onderzoeksresultaat niet bepaald geruststellend. Het klinkt als: even de lippen nat maken en dan houdt het oude bessie wel op met zeuren. En wie vertelt mij of de persoon die op sterven ligt als hij niet meer kan praten ook geen pijn meer ervaart. God mag het weten.
Onze buurlanden gaan er anders mee om: ‘Versterven is in buitenland onacceptabel’. In het volkskrant-artikel: T. Malfliet, secretaris-generaal van de overkoepelende Belgische artsenvereniging, veroordeelt de handelwijze van de Nederlandse artsen. Het moedwillig afwijzen van sondevoeding noemt hij ‘een vreselijke vorm van euthanasie’. Een verhongerende patiënt lijdt volgens hem vreselijk. ‘Een arts moet het leven dragelijk maken.’
Lekkerste aardappeltjes uit de oven
Ik maakte kip uit het pannetje en kwam op het idee. In Frankrijk, in de Provence, zag ik bij een oer-Belgische frietkot aardappelpartjes onder de ronddraaiende grilkippen liggen. Het vet met de kruiden druppelde zo op de geroosterde aardappeltjes. Dat zag er goed uit.
Thuis daarna de lekkerste aardappeltjes uit de oven gemaakt. Heel simpel en heerlijk met van die zure Franse mayonaise. Daar had ik nog een potje van in de koelbox zitten. 
Zakje met gedroogde lavendel op tafel en ik waande mij terug in Frankrijk.
Kip uit het pannetje
2 krielkippen
200 gram margarine
flinke scheut olijfolie
halve citroen in schijfjes
takje thijm, takje rozemarijn, laurierblaadje
2 tenen knoflook
zout en peper uit de molen
bloem
De kippen in vieren snijden (twee poten en twee borststukken). De kip ontvellen en de vellen bewaren. De stukken kip kruiden met zout en peper en daarna bestuiven met bloem. Boter en olijfolie in een braadpan verhitten tot het schuim wegtrekt. Kip in de pan aan beide kanten aanbraden en daarna blussen met een half kopje water. Teentjes knoflook plat slaan en in de pan doen. Kruiden en schijfjes citroen erbij en dan anderhalf uur op een laag vuur zachtjes laten pruttelen. Errug lekker!
Aardappeltjes uit de oven
700 gram kruimige nieuwe aardappelen
3 takjes rozemarijn, alleen de blaadjes
3 tenen knoflook
olijfolie
Als de schil van de nieuwe aardappelen er goed uit ziet hoef je niet te schillen. Snijdt de aardappelen in niet al te grote stukken, ik maak dobbelsteentjes van ongeveer 3 centimeter. Hoe kleiner de stukjes, hoe eerder ze gaar zijn.
Oven voorverwarmen op 220 graden. Aardappels in een pan met ruim water aan de kook brengen en één minuut laten koken. In een vergiet kieperen en uit laten stomen. Braadslede met wat olijfolie in de oven voorverwarmen . Knoflookteentjes plat slaan en samen met aardappeltjes en rozemarijn mengen in de braadslede. Kruiden met wat zout en peper en in het midden van de oven zetten op het bakblik. Het rooster er boven plaatsen en de stukken kippenvel er op leggen. Beetje zout en peper erover strooien. Tussen de 25 en 35 minuten laten roosteren tot de aardappels mooi bruin zijn. Ik zet de oven op de combi-stand grillen/hete lucht, maar standje normaal werkt ook. Het vet van de kippenvellen geeft een heerlijke smaak aan de aardappeltjes en zorgt voor een lekker krokante buitenkant. Heel fijn.
Lekker met Chardonnay uit Zuid-Frankrijk, maar ik hou meer van rooie wijn en heb er een Côtes de Roussilon huiswijn van de Plus bij gedronken.