Archief van de auteur
Niks mis met competentiegericht onderwijs
Er is niks mis met competentiegericht onderwijs, wel met de uitvoering ervan. Dat geldt overigens ook voor de uitvoering van andere onderwijsvormen die worden gehanteerd op hogescholen en universiteiten. Er is veel mis met het onderwijsmanagement in Nederland, ook in het VO. Voor een deel is dat onvermijdelijk. Gebrek aan middelen en een zwalkende overheid maken het er niet makkelijker op.
Dat studenten hun HBO-diploma kado krijgen komt door de manier waarop scholen worden bekostigd. Ze krijgen geld voor elke student die afstudeert. Als er te weinig studenten succesvol de school verlaten komt de school in grote problemen. Dat systeem van financieren is ooit ingevoerd vanuit de naïeve overtuiging dat het de uitstroom zou terugdringen. Het systeem gaat overigens binnenkort veranderen. –> www.nrc.nl…
(geplaatst als comment op GeenStijl)
Schoolvakantie idioot lang
De zomervakantie in het onderwijs is idioot lang. Officieel duurt de vakantie zeven weken, in werkelijkheid is het op de school waar ik werk bijna acht weken. De laatste week voor de vakantie zijn er nauwelijks mensen in het gebouw. Ook de eerste week van een nieuw schooljaar begint rustig.
Voor leerlingen en docenten is het tamelijk noodzakelijk dat er regelmatig een onderbreking van het rooster is. Lesgeven en leskrijgen is topsport. Ga er maar aan staan: per dag zes tot acht klassen een lesje leren. Of erger: zes tot acht keer op een dag een nieuwe docent voor je neus die wil dat je luistert of iets doet waar je geen zin in hebt. Aan het einde van een lesperiode van gemiddeld acht weken ben je dan wel toe aan vakantie. Een weekje ertussenuit doet wonderen.
De normjaartaak van een docent bedraagt 1659 uur. In een jaar tijd worden docenten verondersteld die uren aan werk te besteden. Een simpele rekekensom laat zien dat geen docent dat haalt. Als ik optimisch reken, dan werkt een gemiddelde docent 7 uur op een dag op school, 38 lesweken lang = 38 weken x 5 dagen x 7 uur = 1330 uur. Stel dat een docent daarnaast elke werkdag een uur thuis werkt aan nakijken en voorbereiding van de les. Dat is 38 weken x 5 dagen x 1 uur = 190 uur. In een jaar werkt een docent dan 1330 + 190 = 1520 uur. Doe er nog wat ouderavonden en ander activiteiten buiten schooltijd bij en je komt op 1550 uur. Dan blijft er in deze optimische berekening toch nog 119 uur over om tijdens de vakanties in te vullen. Dat zijn bij elkaar drie (3!) werkweken van 40 uur.
Het is maar een berekening, werkdruk is niet alleen in uren uit te drukken. Toch zou het goed zijn om de zomervakantie met drie weken te verkorten. Het verspreidt de werkdruk en geeft lucht in het rooster. De lesdagen kunnen voor docenten en leerlingen korter worden. Dat scheelt wel drie lesuur per week. Leerlingen maken minder lange dagen en zijn beter bij de les. De ruimte die ontstaat kan de docent bijvoorbeeld gebruiken voor leerlingbegeleiding, scholing of het ontwikkelen van nieuwe lessen. En er blijft nog een zomervakantie van vier weken over. Lang genoeg voor mij.
Het grote P3 zomerreces
‘Bij het Pop- en Cultuurpodium werken 12 vaste medewerkers’. Ik vraag mij af waar die gasten dan nu mee bezig zijn? De eerste activiteiten staan pas voor september op het programma. Zouden ze het soms druk hebben met het ontplooien van commerciële activiteiten?
‘De gemeenteraad besloot de exploitatiesubsidie ‘slechts’ te halveren tot 260.000 euro per jaar. Dit betekent dat P3 misschien wat commerciëler moet worden, maar Paulus Brugman vindt vooral de culturele missie belangrijk. De bedrijfsvoering zal wel iets moeten wijzigen. P3 beschikt over een kleine zaal, die bij uitstek geschikt is voor (bedrijfs)presentaties, vergaderingen en partijen. Het grote voordeel is dat er veel audiomogelijkheden zijn. Verhuur van ruimtes kan inkomsten opleveren.’
Chèque Déjeuner
In Nederland bestaat geen lunchcultuur. Binnen het half uur een bammetje met kaas wegwerken met koffie uit de automaat? Dat is gewoon armoe, dat kan je geen cultuur noemen. Als de vakantie dichterbij komt dan krijg ik altijd heimwee naar de middagmaaltijd in het buitenland. In Frankrijk helpt de overheid een handje mee. Werkgevers worden gestimuleerd de zogenaamde chèque déjeuner te verstrekken aan hun werknemers. De lunchbonnen zijn tot een bepaald bedrag vrijgesteld van loonbelasting en daarom aantrekkelijk voor werknemers.
Ik kwam toevallig achter het bestaan van de bonnen. Vanwege autopech waren we genoodzaakt in Frankrijk een garage te vinden. In Aix-en-Provence zat er eentje aan de rand van de stad, in het industriegebied. Omdat de garage tussen de middag eventjes twee uur dicht ging, zat er niet veel anders op dan mee te doen met de Franse lunchcultuur. Toevallig zat er pal tegenover de garage een restaurant. Aan de buitenkant kon je het nauwlijks zien, het zag er meer uit als een verlaten loods, maar het rumour verraadde dat er iets te doen was. Een enorm restaurant met een nog groter terras, afgeladen vol met ontspannen lunchende arbeiders. De prijs van de maaltijden was afgestemd op de waarde van de chèque déjeuner. Je kon kiezen uit twee of drie verschillende maaltijden. Ik herinner mij de uitstekende pasta met groene salade. Het menu wordt standaard geserveerd met een karafje wijn naar keuze en een fles water erbij. We kregen achteraf zelfs een kopje koffie, geloof ik. Maar het kan zijn dat door mijn enthousiasme mijn fantasie op hol is geslagen. In ieder geval was de kwaliteit zonder meer uitstekend en de prijs helemaal niet duur. We betaalden als ik het goed herinner €7,50 per maaltijd, net zoveel als de waarde van de lunchbonnen waarmee de arbeiders betaalden. Zeker voor herhaling vatbaar. De medewerkers van de garage hadden ons al gezien in het restaurant, dat schept een band. Ze hebben ons prima geholpen en we hoefden er niet eens voor te betalen.
Op de website www.cheque-dejeuner.com kan je op stad of regiocode zoeken naar restaurants die zijn aangesloten. De in totaal 1640.000 restaurants zijn verder te herkennen aan de sticker met het logo van chèque déjeuner.
De spinselmot
Die naam klopt niet! Welke nep-bioloog heeft die verzonnen? Het is niet de mot die spint, maar de rups van de mot. En garen spinnen kan hij.
Gevalletje kaalgevroten boom. Veel meer dan voorgaande jaren. Het zal iets met het weer te maken hebben. De winter duurt lang; de vogels krijgen later jongen; de rups van de spinselmot wordt minder gegeten. Zoiets?
De boom in mijn tuin is een lekker hapje, vindt de rups. En dan krijg je DIT. Geen paniek, de blaadjes groeien vanzelf weer aan. Dat doen blaadjes nou eenmaal.
Nederland, o Nederland
Onwaarschijnlijk goed was Nederland in de tweede helft tegen Brazilië. Een fel, technisch sterk en medogenloos Oranje dreef de Goddelijke Kanaries tot wanhoop. Door uitstekend vooruit te verdedigen als team. Supersnel omschakelen na een mislukte aanval, zoals ook Barcelona in goede doen dat kan. Van spits tot laatste man, van linksbuiten tot rechtsback, iedereen jaagt na balverlies op de bal. En niet alleen erachteraan rennen, vaak ook veroveren. Vooral op het middenveld, waar de aanvallers de geweldenaars Van Bommel en De Jong tegenkomen, werden heel wat ballen afgepakt. Deze spelwijze hanteert Nederland al het hele toernooi. Het zorgde ervoor dat ze kinderlijk eenvoudig in de kwartfinale zijn gekomen. Niemand had durven dromen dat ze het ook tegen de topfavoriet voor de wereldtitel zouden kunnen. HUP HOLLAND!
Photo of the Day – National Geographic
Frog, New Guinea
