Archief van de auteur
Seksuele intimidatie door persoonsgebonden budget
Met een persoonsgebonden budget (pgb), kopen mensen met een handicap zorg in naar behoefte. Als de geleverde diensten niet naar wens zijn, dan kopen ze die ergens anders in. Deze emancipatie van de gehandicapten heeft een keerzijde. Het geeft de gehandicapte macht in zijn rol als werkgever, en die macht kan worden misbruikt. In de Volkskrant een artikel over seksuele handelingen in de zorg.
(…) Aanleiding is een incident met een studente verpleegkunde (24), die samen met een verzorgster naar een gehandicapte man ging. Tot haar verbazing begon de verzorgster de man na het wassen te bevredigen, zo vertelde ze NU’91. Ook zou zijn gezegd dat dit normaal was en dat al zijn verzorgsters dit deden.
Geweigerd
‘Twee dagen later was ze weer bij de man en zag ze een andere verzorgster hetzelfde doen’, zegt Van Erp. ‘Toen werd haar gevraagd of zij het ook wilde doen. Dat heeft ze geweigerd. Daarop zei die man: nou, dan ben jij dus geen goede verzorgster.’
Daarmee was het meisje ook meteen haar baan kwijt, vertelt hij, omdat de man haar in had gehuurd via zijn persoonsgebonden budget (pgb).
Oei! Schrik! Dat dacht ik.
Maar niet iedereen is geschokt.
Per Saldo, de belangenvereniging van mensen met een pgb, vindt echter dat patiënten wel degelijk mogen vragen om seksuele handelingen, mits op de juiste plaats en tijd. ‘Het hoort niet tot de taken van verzorgenden, maar de vraag moet wel gesteld kunnen worden’, zegt woordvoerster Stans Damen. ‘Een verpleegkundige mag altijd weigeren. Maar als het op vrijwillige basis gebeurt, moet het kunnen.’
Ik vind het incident bizar, maar de reactie van Per Saldo slaat alles. Even naar de website van Per Saldo om te kijken of daar nog enige nuance wordt aangebracht. Niet echt. Ze blijven erbij: ‘de vraag om seksuele handelingen mag worden gesteld’. Ja. En als je weigert ben je je baan kwijt. Dat is machtsmisbruik. Dat heet seksuele intimidatie. Er zijn heel wat leidinggevenden voor minder de laan uitgestuurd. Wie ontslaat de gehandicapte?
Keep on running
Het was leuk! Start to Run. En gezellig. Het was druk op de atletiekbaan, ik schat een kleine honderd man en vrouw. Veel bekenden ook. Oud klasgenoten, collega’s, vage bekenden en een stuk of wat vrienden met aanhang. Ik was het watje van de vriendengroep omdat ik voor de groep van de absolute beginners koos. Er waren nog twee groepen met oplopend een hoger niveau. Aan het eerstvolgende niveau kon je deelnemen als je een kwartier aaneengesloten kon hardlopen. Dat haal ik misschien wel, maar mijn doel was juist rustig aan doen om blessures te voorkomen.
In mijn beginnersgroep begon het lekker rustig. Eerst uitgebreid rekken en strekken, toen oefeningen voor de looptechniek en daarna het echte werk. Het eerste rondje sintelbaan was het 50 meter hardlopen afgewisseld met 5o meter wandelen. De volgende rondjes maar liefst honderd meter hardlopen, honderd meter wandelen. Ik kon het maar net aan. Nee écht, het was best pittig, vooral omdat mijn linker been heel eigenwijs deed. Bij de loopoefeningen was dat al duidelijk, maar bij het hardlopen kreeg ik er last van. Pijn in mijn linker knie, en steeds het gevoel dat mijn linkerbeen niet mee wilde komen. Ik heb er gelukkig na de training geen last meer van.
Deze week twee keer braaf trainen om het huiswerk te doen.
Green Day
Een leerling van mij is fan van Green Day. Hij wilde meedoen aan de podiumavond van school en baalde. Ze hadden al een drummer, een gitarist en nog een gitarist die ook nog kon zingen. Maar nog geen basgitaar dus. “Ik heb een basgitaar”, zeg ik. En voor ik het weet maken we plannen om op zondag bij de muziekschool te repeteren. De eerste afspraken mislukken nog, maar afgelopen maandag nét niet. Van het weekend even bellen of er ruimte is in P3 en dan mij even krabbelen op hyves, had ik als opdracht meegegeven. Maar niks gehoord en ook maandag op school niemand gezien. Voor de veiligheid ben ik maandagmiddag toch maar even Holiday gaan instuderen. De basgitaar afgestoft en de versterker aangeslingerd. Jaren geleden voor het laatst gebruikt. De basgitaar die ik op het gehoor had gestemd, controleerde ik op valsheid met een website met stemvork. Perfect! Nooit geweten dat ik een absoluut gehoor heb. Nummer ingestudeerd, een niet te moeilijk liedje, wel wat onwennig op bas. Tijdens een korte pauze Hyves even gestart en waarempel waarachtig, bericht! Of ik ‘s avonds om acht uur in P3 kon zijn. En of ik geld wilde meenemen. Tss. Maar goed, zo gezegd zo ge-digi-daan. De drummer bleek niet al te veel last van ritmegevoel te hebben. Één gitarist met talent en eentje die hard zijn best doet. De zingende gitaar heeft net iets te vroeg de baard in de keel gekregen, maar voor de rest, helemaal niet ontevreden. De mannen hadden een discipline om te repeteren, waar Dirk Zijn & Speciale Saus jaloers op kan zijn. Vrijdag om 13.20 uur moesten we auditie doen voor de podiumavond. Om vijf uur kwam de uitslag, ik kon wel naar huis want ze zouden de uitslag wel even krabbelen. Mooi niet hè! Zit ik mooi maar weer een heel weekend in ondragelijke spanning.
Update: Ja! we zijn door!
Bos maakt ruimte voor verandering
De politieke verhoudingen in Den Haag schudden op hun grondvesten deze week. Eurlings weg, Van Mierlo overleden en nu Wouter Bos die de politiek verlaaat. Het heeft allemaal zijn weerslag op de partijen en het politieke klimaat.
Ik moet zeggen dat ik opgelucht ben dat Bos vertrekt. Vooral omdat er nu ruimte ontstaat voor verandering. Eindelijk. Ik had best respect voor Wouter Bos als politicus, maar als mens kon hij mij niet inspireren. Het was de koele zakelijke manager van de PvdA. Bos was op z’n best als er crisis was. Dan kon hij, op basis van zijn uitstekende dossierkennis, rationele beslissingen nemen. Een leider heb ik nooit in hem gezien, laat staan iemand die mensen kan verbinden. Niet binnen de partij en ook niet in Nederland.
Job Cohen zal Bos opvolgen, dat staat bijna vast. Geen idee of Cohen het kan. Ik weet ook niet hoe hij het in Amsterdam heeft gedaan, daar zullen de verhalen wel over loskomen nu hij vertrekt. Ik weet wel dat Cohen honderd procent meer charisma heeft dan Bos. Dat is wel een belangrijke voorwaarde voor goed leiderschap.
Start to Run
Morgen is het zover. Ik heb mezelf vrijwillig opgegeven om zes weken lang op zaterdag, vroeg in de ochtend, rondjes te gaan lopen op een sintelbaan. En ik heb er enorm veel zin in. Nou goed, een beetje dan. Hardlopen enzo: leuk! Zaterdag de wekker zetten: minder leuk!
‘Start to Run, samen over die drempel heen. Je krijgt training van gekwalificeerde trainers.’ En ik heb begeleiding nodig. Laat mij los op straat en ik begin als een kip zonder kop te rennen. Dan vergeet ik dat ik ook nog terug moet lopen en kan ik de volgende dag alleen nog kruipend de trap op. En af. Vorig jaar zomer ging het na drie weken hardlopen mis. Toen ik ooit, bij een potje squash, mijn achillespees heb afgescheurd, is de kracht in mijn linkerbeen nooit meer helemaal teruggekomen. Met wielrennen weet ik dat aardig te compenseren, maar met hollen is dat mislukt. Mijn rechterbeen raakte volledig overbelast omdat het voor twee moest lopen. Zelfs zó erg, dat ik vanwege de pijn bijna mijn vlucht naar Rome had gecanceld.
Een loopschema voor beginners – één minuut hardlopen, drie minuten wandelen – en hier en daar wat advies van de trainer lijkt mij daarom wel fijn. Het doel is om in september mee te doen aan de Dam tot Damloop. Start to Run sluit naadloos aan op het Damloop-arrangement. Deelnemers zijn verzekerd van een startbewijs en een gunstige startplaats.
In de speciaalzaak Runnersworld in Zaandam heb ik in ieder geval goede schoenen aangemeten gekregen. Op internet heb ik even gezocht naar een recensie. Dit stond er in het artikel ‘Hardlopers doodlopers? Welnee! over mijn schoenen: ‘De Saucony ProGrid Echelon, een hardloopschoen speciaal voor zwaarlijvige lopers.’ … Dus.
Geheim
Iemand die mij op school werkt stuurde een berichtje naar haar naaste collega’s. Ik heb een geheim, ik vind het héél MOEILIJK om het niet tegen jullie te vertellen, nog even geduld. En ik hou van jullie. Dat was ongeveer de strekking van het bericht. Gelukkig ben ik helemaal niet nieuwsgierig. En mijn collega’s ook niet.
Motie van treurnis
Een motie van treurnis is een beetje het astmatische broertje van de motie van afkeuring en een motie van wantrouwen. Bij die eerste is het aan de minister zélf om te kijken wat hij of zij doet, bij die tweede is het per definitie einde oefening. De motie van treurnis is echter vlees noch vis.
De motie van treurnis is verzonnen door CDA-politicus Jaap de Hoop Scheffer. In 1994 lag de Tweede Kamer overhoop met toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Hans van Mierlo (D66) over een visum voor landverrader Poncke Princen. Het CDA wilde dat niet, Van Mierlo wel en het resultaat was toen de motie van treurnis. Van Mierlo zei vervolgens die motie alsnog als een motie van afkeuring te zien. Verder had de actie weinig effect, de motie werd namelijk verworpen.
HP/De Tijd over glossy Gerda en het kamerdebat. Artikel HIER.