Archief van de auteur
Nico in de kast
Daar sta je dan Nico. Met je lege hoofd. Hol van binnen, keihard van buiten. Gebakken in de keramiek-oven van Cootje. Oneerbiedig opgeborgen in de kast in de berging. Naast de lege jampotten. In afwachting van wat komen gaat. Al ruim en jaar ben ik met het hoofd van mijn vader bezig. Beeldhouw-baas Bart is samen met mij begonnen aan een project waarvan we niet wisten hoe het af zou lopen. Maar het geboetseerde portret van mijn vader is zo goed geworden, dat ik heb besloten het in brons te gieten. Een ingewikkeld proces, zeker bij een vorm met uitsteeksels. Zie die neus maar eens heel uit de mal te krijgen. Baas Bart durft het niet aan, het is niet zijn specialiteit. Dus nu naar Alkmaar voor het vervolg van het proces. Bij Bronsgieterij De Hooischuur. Er moet een siloconen mal van worden gemaakt. Daarna het inleggen van de was, het aanbrengen van giet- en ontluchtingskanaaltjes, het gieten. Het moet zorgvuldig en goed gebeuren. Vooral de ontluchting is essentieel. Als je het niet goed doet heb je kans dat, door de hitte van het gesmolten brons, de lucht in het werkstuk zo heet wordt dat het beeld uit elkaar knalt. Vanavond ga ik naar Baas Bart om te horen wanneer en bij wie ik terecht kan in Alkmaar. Nog even en je mag uit de kast Nico!
Deze e-mail wordt u aangeboden door…
…Gmail! Als ik een e-mail verstuur staat Gmail als afzender in het scherm bij de ontvanger. Ik krijg er regelmatig de tips of opmerkingen over. Heb ik weer. Bij instellingen staat het goed. Ik kies: instellingen –> Tabblad accounts en import –> e-mailberichten versturen vanaf: Dirk Olsthoorn <dirk.olsthoorn@gmail.com> dat staat er, dus… En? Dan? Dan toch maar even proberen of het helpt als ik een andere naam invul. Niets. Nu veranderd ook in mijn eigen scherm mijn naam in Gmail. Tot nu toe stond bij mijzelf wél de juiste naam bij afzender. Terugzetten dan maar… Ik kan de <crtl><alt><del>knop nergens vinden. Of dacht Google soms dat je die alleen bij programma’s van Microsoft nodig had?!
Best lastig, gras
Dit is het dan. Een jaar lang heb ik mijn best gedaan er een mooi gazonnetje van te maken. En wat is het nou eigenlijk helemaal?! Nog geen tien vierkante meter. Verticuteren, bemesten, onkruid verwijderen, maaien – dat laatste had iets vaker gemogen. Ik heb het gras zelfs liefdevol toegesproken. Het waren graszoden. Mooi strak lag het er in maar na een jaar zat de klad er in. Toen heb ik mij voorgenomen het niet op te geven en grasexpert te worden. Ik heb websites gevonden en boeken gelezen, maar het schiet nog niet echt op.
Ik denk achteraf, dat ik toch halverwege de winter die bladeren van het gazon had moeten wegharken. De sneeuw heeft het gras ook geen goed gedaan. Of misschien is het gewoon niet zonnig genoeg in de tuin op het noord-oosten. Het gras ligt ook wat lager dan de bestrating. Als het regent dan loopt het water zo het gazon op. De bodem wordt daar erg massief van, daar valt niet tegen op te verticuteren. Zucht… Misschien moet ik het ophogen en opnieuw inzaaien. Ja. Dat ga ik doen. Ik geef het nog niet op.
Mondhygiëniste Coby
Klinkt wel schattig. Bijna sexy. Maar jullie kennen Coby niet. Vandaag was het weer zover. Mijn halfjaarlijkse ritje Monnickendam. Op naar de tandarts. Op naar de mondhygiëniste. Op naar de beul. Twintig minuten lang met zweet in de handen stevig het stuur vast houden. Ik bedwing mezelf bij elk stoplicht om die U-turn te maken. Jarenlang heb ik, uit pure angst, de tandarts gemeden. Elk moment loert het gevaar dat de angst weer te groot wordt en ik tandartsverlof op neem van een jaar of wat.
Coby begon met complimenten: “Tandvlees ziet er mooi uit. Gaat goed met poetsen.” Nou. Dat valt mee. Ja, zeker, nou en of, ik gebruik regelmatig de tandenstoker *kuch* en elektrisch poetsen, ja vanzelfsprekend. Fieuw, geen preek. Opgelucht zak ik weg in de stoel. AAAHHH! Auw! Coby zet even het haakje, dat aan het eind van het stuk gereedschap zit, rechtop in mijn tandvlees. Goedverdoeme. Auw. Nog een keer. En nog eens. De tandarts heeft wel eens bij mij een gaatje geboord zonder verdoving, maar dat is niks vergeleken met het haakje van Coby. Probeert ze nou het tandsteen van de wortel van mijn tanden weg te schrapen?! Of ik mijn mond wat wijder open wil doen. Ik twijfel. In gedachten, kijk ik Coby vuil aan en probeer af te dwingen dat ze mijn tandvlees met rust laat. Als je niet ophoudt dan bijt ik je hand er met haakje en al af. Oppassen! Dan, toch maar braaf mondje open. Even later is deze hel voorbij en heb ik de rest van de dag nodig om bij te komen. En de rest van het half jaar om weer een ritje Monnickendam aan te durven.
Hartstikke mobiel
Ik ben hartstikke mobiel. Moet ik vaker gebruik van maken! Het is nog net te koud om op het terras te zitten maar wel heerlijk met een kopje koffie verkeerd bij Hotel Restaurant Spijkerman. Krantje er bij, laptop aangesloten op internet via de telefoon. Goede verbinding. Op weg naar een afspraak in Amsterdam. Alleen jammer dat het nu niet lukt om de foto te uploaden. Grrr.
Nederlandse democratie failliet
Ik vraag me af of dit een thema wordt voor de naderende verkiezingen. Er wordt in ieder geval, op basis van de peilingen, druk gefilosofeerd over onmogelijke coalities. Over links, over rechts, paars of toch weer PvdA en CDA in de coalitie. Co.a.li.tie. Ik kan het woord niet meer horen. Samenwerken betekent het volgens mij, maar daar is bij de kabinetten Balkenende geen sprake van geweest. Altijd strijd en gezeur tussen de partijen. Maakt dat Jan Peter een slechte premier. Jazeker! Kan het ook anders in een systeem van coalities? Vast wel! Kabinetten uit het verleden brachten het er beter vanaf. Ondanks de tegenstellingen tussen politieke partijen die er toen ook al bestonden, zo niet groter waren.
En toch denk ik dat het deomocratische syteem in Nederland zijn beste tijd heeft gehad. Sinds Thorbecke in 1848 de parlemantiare democratie invoerde in Nederland is het systeem nauwelijks veranderd. De omstandigheden zijn wél veranderd. Er zijn meer partijen in het bestel opgenomen. De verzuiling is verdwenen. Het politieke apparaat is enorm gegroeid. Om maar wat te noemen.
Op zoek naar de oorzaak van het instabiele politieke klimaat in Nederland kwam ik terecht op de website van trendwatcher Maurice de Hond. Tijd voor vernieuwing van de democratie volgens Maurice. In 2003 deed hij onderzoek naar het falende democratische syteem in Nederland. De reden daarvoor is volgens de Hond de groeiende kloof tussen politiek en burger. De oorzaak daarvan die hij beschrijft is simpel.
En zo belanden we bij de paradox aan de basis van de kloof: De burger is in de laatste 50 jaar door het groeiend opleidingsniveau en verbreding van de informatiebronnen steeds beter toegerust om zelf verantwoordelijkheden te dragen. Maar het politieke systeem, de overheid en de publieke diensten halen die individuele verantwoordelijkheid steeds meer weg, met regels en controle.
Aardige beschouwing van De Hond over het einde van de Thorbecke democratie.
Document in pdf HIER.
Dom, dommer, Schiphol
Altijd uit op sensatie, onderzoeksjournalist Alberto Stegeman. Inderdaad, als je een beetje je best doet kan je aantonen dat de beveiliging van het koninklijk huis zo lek is als een mandje. Ja, als je heel graag wil, kan je vermomd als klusjesman paleis Noordeinde binnen lopen. Maar of je ook in de buurt van de koningin komt? Wil je hare majesteit omleggen dan kan je beter wachten tot Koninginnedag. Wordt lid van een schietvereniging, beetje oefenen, geweer met flink kaliber en goed vizier kopen, en knallen maar. Dat kán allemaal in Nederland.
Afgelopen week was er een aflevering over Schiphol waarin Alberto wél echt een punt had. Hij toonde aan dat er een enorm gat zit in het beveiligingssysteem van de nationale luchthaven. Op andere vliegvelden in Nederland wordt de handbagage gecontroleerd vóór je het taxfree gedeelte in gaat. Op die manier voorkom je dat mensen grote hoeveelheden flessen met - explosieve – vloeistof mee smokkelen achter de douane. In de uitzending wordt met verborgen camera’s gefilmd hoe kinderlijk eenvoudig het is om die vloeistof vervolgens zogenaamd uit het schap te pakken en te laten verzegelen bij de kassa. Afrekenen, boarden, boem!
Ik dacht toen ik de uitzending zag: wat dom! en: hier gaan koppen rollen! Maar Schiphol en Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NTCb) zijn lekker bezig om de boel te downplayen. In een gezamenlijke verklaring wordt aangegeven: ‘dat de beveiliging bij winkels waar belasting vrij kan worden gewinkeld, wordt verhoogd. Ook komen er controles op aangekochte vloeistoffen in deze winkels.
Naast deze maatregelen zal voor de lange termijn worden gekeken naar technologische of infrastructurele aanpassingen. Schiphol en NCTb Erik Akerboom benadrukken dat veiligheid nooit 100 procent gegarandeerd kan worden, ook niet in de luchtvaart.’ Artikel HIER.
Wie schrijft bij ANP?
Een onderzoekende journalist. Dat is zoiets als een houten boomstam, of witte sneeuw. Het lijkt er toch op dat het bijzonder is. Je hebt er een startpagina over en je kan er een cursus voor volgen. De online Van Dale kent het woord onderzoeksjournalist niet. Wel het woord journalist.
jour·na·list de; m,v -en redacteur die werkt voor pers of omroep; verslaggever
Die omschrijving vind ik niet bevredigend. Te passief, maar misschien wel dicht bij de waarheid. Toch maar even verder zoeken. Op wikipedia vind ik de volgende omschrijving: ‘Een journalist verzamelt feiten over recente gebeurtenissen van algemeen belang en onderzoekt of analyseert die en maakt daarvan meestal een verslag dat hij publiceert in een actueel (nieuws)medium. Dat wordt journalistiek genoemd (van het Frans journal, wat dagboek of later dagblad betekent).’
Nou. Ja. Dat komt een in de buurt.
Veel artikelen die in de krant of op internet lees, zijn overgetypt van het ANP. Hoe het ANP aan zijn informatie komt is een interessante vraag. Ik kan er op internet weinig over vinden. ‘Ons nieuws is objectief, betrouwbaar, actueel en snel’, staat er op hun website. Toch mis ik bij de ANP-berichten ook vaak de analyse. Volgens mij nemen ze daar gewoon persberichten over. Opgesteld door persvoorlichters van ministeries, banken, bedrijven, instellingen, kortom, van mensen die belang hebben bij het nieuws. Lekker objectief.
De kwaliteitskranten doen wel aan onderzoek. Maar de verdiepende artikelen vind ik vaak meer op opinie lijken dan op onderzoek. Tendentieus ook. Bijvoorbeeld over onderwijs of klimaatverandering. Zelden worden meningen van wetenschappers of deskundigen gewogen. Het gaat er meestal om gelijk te krijgen. Een artikel heeft pas nieuwswaarde als er een alarmerende kop boven staat. Dan is geen ruimte voor nuance.
Jammer. Niets is wat het lijkt, en er zijn meer kleuren dan zwart en wit. Dat zou een journalist toch moeten weten?