Sport
Wintersport in Spaarnwoude
Snow Planet in Spaarnwoude is tot nu toe het meest exotische ski-oord waar ik ben geweest. Ik ben dol op het Nederlandse winterlandschap met ijs. Heerlijk om doorheen te schaatsen. Ook hou ik van de bergen en sneeuw. Het kán haast niet anders of ik vind skiën in de bergen helemaal het einde. Op de een of andere manier is het er nog nooit van gekomen. Ze zeggen dat je er verslaafd aan kan raken, maar dat is niet de reden om het te laten. Het is best prijzig ook. Vooral in de periode van de schoolvakanties gaat, en daar zit ik nou eenmaal aan vast. Maar als je echt wil, kan je daar best voor sparen. Mijn vrouw is niet van de wintersport, maar ik heb vast wel vrienden en collega’s die met mij op wintersport willen. Zo kwamen Dennis en ik op het idee om een weekendje te gaan skiën in Duitsland. Jan Pieter wilde ook wel mee. Overnachten in een hotel in Suerland, prijsvriendelijk en goed te rijden. Helemaal enthousiast was ik. Het gaat éindelijk gebeuren. Ongelovelijk! Het weekend van twintig maart. Vrijdagmiddag vertrekken, onderweg, ergens bij een leuk plaatsje, lekker eten. Zaterdag en zondag skiën, laat weer terug naar huis en de week er na bijkomen op het werk.
Van het weekend was er verse sneeuw gevallen in Winterberg. Eén tot anderhalve meter op de pistes. Maar helaas, het weer gooit roet in de sneeuw. De kansen op mijn eerste wintersport vakantie verdwijnen als sneeuw voor de regen. Het gaat dooien. Flink. Wel 12 graden Celsius, met regen in het weekend. Ik ben geen wintersport expert, maar iets zegt mij dat dat voor de ski-condities niet goed is. Balen als een stekker. Misschien een weekend later. Of anders wordt het ook dit jaar weer wintersport in Spaarnwoude.
Keep on running
Het was leuk! Start to Run. En gezellig. Het was druk op de atletiekbaan, ik schat een kleine honderd man en vrouw. Veel bekenden ook. Oud klasgenoten, collega’s, vage bekenden en een stuk of wat vrienden met aanhang. Ik was het watje van de vriendengroep omdat ik voor de groep van de absolute beginners koos. Er waren nog twee groepen met oplopend een hoger niveau. Aan het eerstvolgende niveau kon je deelnemen als je een kwartier aaneengesloten kon hardlopen. Dat haal ik misschien wel, maar mijn doel was juist rustig aan doen om blessures te voorkomen.
In mijn beginnersgroep begon het lekker rustig. Eerst uitgebreid rekken en strekken, toen oefeningen voor de looptechniek en daarna het echte werk. Het eerste rondje sintelbaan was het 50 meter hardlopen afgewisseld met 5o meter wandelen. De volgende rondjes maar liefst honderd meter hardlopen, honderd meter wandelen. Ik kon het maar net aan. Nee écht, het was best pittig, vooral omdat mijn linker been heel eigenwijs deed. Bij de loopoefeningen was dat al duidelijk, maar bij het hardlopen kreeg ik er last van. Pijn in mijn linker knie, en steeds het gevoel dat mijn linkerbeen niet mee wilde komen. Ik heb er gelukkig na de training geen last meer van.
Deze week twee keer braaf trainen om het huiswerk te doen.
Start to Run
Morgen is het zover. Ik heb mezelf vrijwillig opgegeven om zes weken lang op zaterdag, vroeg in de ochtend, rondjes te gaan lopen op een sintelbaan. En ik heb er enorm veel zin in. Nou goed, een beetje dan. Hardlopen enzo: leuk! Zaterdag de wekker zetten: minder leuk!
‘Start to Run, samen over die drempel heen. Je krijgt training van gekwalificeerde trainers.’ En ik heb begeleiding nodig. Laat mij los op straat en ik begin als een kip zonder kop te rennen. Dan vergeet ik dat ik ook nog terug moet lopen en kan ik de volgende dag alleen nog kruipend de trap op. En af. Vorig jaar zomer ging het na drie weken hardlopen mis. Toen ik ooit, bij een potje squash, mijn achillespees heb afgescheurd, is de kracht in mijn linkerbeen nooit meer helemaal teruggekomen. Met wielrennen weet ik dat aardig te compenseren, maar met hollen is dat mislukt. Mijn rechterbeen raakte volledig overbelast omdat het voor twee moest lopen. Zelfs zó erg, dat ik vanwege de pijn bijna mijn vlucht naar Rome had gecanceld.
Een loopschema voor beginners – één minuut hardlopen, drie minuten wandelen – en hier en daar wat advies van de trainer lijkt mij daarom wel fijn. Het doel is om in september mee te doen aan de Dam tot Damloop. Start to Run sluit naadloos aan op het Damloop-arrangement. Deelnemers zijn verzekerd van een startbewijs en een gunstige startplaats.
In de speciaalzaak Runnersworld in Zaandam heb ik in ieder geval goede schoenen aangemeten gekregen. Op internet heb ik even gezocht naar een recensie. Dit stond er in het artikel ‘Hardlopers doodlopers? Welnee! over mijn schoenen: ‘De Saucony ProGrid Echelon, een hardloopschoen speciaal voor zwaarlijvige lopers.’ … Dus.
Fietsen in de polder
Leuk dat de zon weer schijnt. Maar wel schrikken. In huis. Ineens zie je stof en vuil waarvan je had gehoopt dat het er niet was. Djiezus wat zijn die ramen vies, vind je het gek dat het zo donker is binnen. Als we die ramen eerder hadden schoongemaakt, was dan ook het voorjaar eerder begonnen?
Wat een fijn zonnetje gisteren. Ik had me er nog flink op verkeken, want het was echt nog te vroeg om mijn winterjas op te bergen. IJskoude wind uit het noorden. Mijn handen vroren aan mijn stuur vast in de vijftien minuten die ik nodig had om van huis naar het stadje te fietsen. Brrrr.
Maar eenmaal uit de wind, in de luwte van het plein, echt een warm zonnetje. Niet dat laffe licht van een maand geleden, maar dat je het er warm van krijgt. Jas uit, sjaal af, heerlijk! Ik kreeg gelijk zin om te fietsen. Op de racefiets door de polders, naar zee. In de duinen van Castricum naar Schoorl. Eerst maar even, om in te komen, een rondje Ilpendam, Broek in Waterland, Zunderdorp, Uitdam, Monnickendam en weer terug. Erg fijn stukje, met prachtig polderlandschap en een stukje IJmeer. Ik hoop dat vanmiddag het zonnetje weer doorbreekt.
‘Gerecyclede’ gouden medaille
Mark Tuitert vond hem prachtig. Ik zou ook niet zeuren over de vormgeving van de medaille als ik net goud had gewonnen. Maar ik vind het een verschrikkelijk lelijk ding. Geef mij maar een klassiek vormgegeven medaille. Waarbij je de gietnaden nog ziet zitten. Dat je het gevoel krijgt dat hij in de plaatselijke smederij is gegoten. Met bloed zweet en tranen. Net als bij de atleten die hem moeten veroveren.
Deze medaille komt volgens mij uit een volledig computergestuurde freesmachine rollen. De medaille is te regelmatig en gedetailleerd om gegoten te zijn.
Ze zeggen dat er gerecycled goud voor is gebruikt. Maar liefst 1,5 procent. Dat past namelijk bij de duurzame filosofie (?) van de Olympische Spelen.
Wat zouden ze doen met het goudslijpsel dat in de freesmachine achterblijft? Ik schat het restmateriaal, bij deze ingewikkelde driedimensionale vorm, op veertig procent van het stuk goud dat de machine in gaat.
Bergkamp maakt mooiste Arsenal-goal
Van de afgelopen 10 jaar. Vinden de fans van Arsenal.
En terecht. De top tien goals van Dennis Berkamp hier.
Wesley Sneijder is een EIKEL
Dat wordt nog wat in Zuid-Afrika. Kabouter Wesley gaat het WK voor oranje nog eens flink verpesten. Wesley ligt niet goed in de groep – Goh! Hoe zou dat nou komen? – en heeft het initiatief genomen voor een ouderwets groepgesprek. Dat gesprek moet de eerstvolgende keer dat het elftal bij elkaar komt plaatsvinden. ‘We moeten duidelijke afspraken maken. Ik wil maar met één doel naar Zuid-Afrika toe: om wereldkampioen te worden. En dan moet alles kloppen.’ Er is teveel ‘gelekt’ zegt Sneijder. Hoe komt-ie er op?! Hij moet gewoon zijn grote muil dicht houden en normaal doen. Dan valt er ook niks te lekken.
In Studio Voetbal werd gesuggereerd dat de bondscoach Sneijder niet mee wilde nemen naar het WK. Laat het alsjeblieft waar worden. Hij is echt niet onmisbaar.
Spaan geeft punten
Rubriek slash column van Henk Spaan in het Noordhollands Dagblad. Spaan geeft punten aan de voetbalwereld. Met afstand het leukste onderdeel van de krant. Spaan heeft in tegenstelling tot veel blatende ego’s op televee wél verstand van voetbal. En van mensen. Hij weet het ook nog boeiend op papier te zetten. Kortom, de moeite van het lezen meer dan waard.
Deze week 8 punten voor Kieft en Van Basten. Het juryoordeel:
Dinsdagavond speelde zich op Sport 1 rond de wedstrijd Barcalona-Inter een amusante ‘clash’ af tussen Marco van Basten en Wim Kieft.
De inhoud van de discussie was interessant, zo niet fundamenteel. Van Basten gaf de spelers van Inter de schuld van de nederlaag. ‘Een schande’ zei hij, terwijl Kieft het echec aan de coach toeschreef. Mourinho speelde in topwedstijden nu eenmaal altijd zo laf.
Van Basten vroeg zich af of die spelers soms zelf geen verantwoordelijkheid droegen. Op een onderkoelde manier liep het hoog op. Niemand kan zo mooi mokken als Kieft. Jansma was zo verstandig zich erbuiten te houden. Van Basten, onaandoenlijk, begon licht te zuigen, Kieft spreidde een onderdrukte woede ten toon.
Intussen liet de kijker zijn herinneringen de vrije loop bij het meningsverschil. Kieft die als 20-jarige en topscorer van Europa door Ajax kon worden verkocht, omdat Van Basten eraan kwam. Voorzitter Anconetani die in Londen tegen me zei dat hij een Cruijff had binnengehaald. Van Basten die als spits in Nederland en Italië alle records zou breken. Maar ook: relatief mislukt als coach. Kieft met een jaar of vijftien ervaring als stuioanalist.
Het waren geen kleine jongens die hier van mening verschilden. Ik heb me altijd verbaasd over de agressie, zelfs de totale minachting waarmee coaches soms over spelers kunnen oordelen. Nog hoor ik Advocaat eind augustus 1994 op een cricketveld in Den Haag erover klagen dat hij in de VS niet over spelers van wereldklasse had kunnen beschikken. Hij vergat Bergkamp, Koeman, Ronald de Boer en Rijkaard.
Van Basten herhaalde zijn standpunt nog maar eens: het lag aan de spelers. Kieft verdroeg het niet langer en gooide het hoge c-woord eruit. “Jij vindt dat alleen maar omdat je coach bent”, mompelde hij. Van Basten besloot om het tikje onder de gordel niet te voelen. De ‘battle’ was over. De winnaars zaten thuis.
Inderdaad! Heel irritant die coaches die hun spelers afvallen. Soms een heel elftal tegelijk. Van Basten was daar goed in. Ronald Koeman is er ook zo eentje. Best wel verstand van voetbal maar van mensen…? Hoewel, Koeman is er in de loop van de jaren ietjes beter in geworden. Er is hoop voor Koeman en AZ. Maar of Van Basten het ooit zal leren…?