Nachtmerrie
Na een fase van ontkenning is de aap dan toch uit mouw gekomen. Dé zoen! Er was geen ontkomen aan ik heb mijn best gedaan. Zoals gezegd ik was vroeg op school de ochtend van de eerste schooldag na de kerstvakantie. Maar… niet vroeg genoeg. Aaiii… gillend en zwetend wakker worden uit een nachtmerrie.
Ik was echt vroeg, echt. Kwart over acht en dat terwijl ik in de vakantie mijn eerste kopje koffie echt niet voor 10 uur dronk. Ik kom de medewerkerskamer binnen en ben opgelucht, blij. Ik ben niet de eerste maar er zit een handje vol collega’s. Voornamelijk mannen dus er hoeft nauwlijks gezoend te worden. Ik werk het kleine kringetje af en de zoenpartners kan ik hebben. Opgelucht haal ik daarna een kopje koffie bij de automaat. Oh ja, dat valt dus tegen. Van heerlijke cappucino gezet met versgemalen koffiebonen naar automaten oploskoffie. Dat is even slikken. Ik draai me om, dubbel slikken, bijna stikken in mijn koffie. Aaaaaaah… daar staat ze: de allergrootste zoenverschrikkelijke collega van in ieder geval De Koogmolen en waarschijnlijk van Waterland en ver daar buiten. Bezweet van het fietsen is ze en ze lijkt nog steeds sprekend op ma Flodder, maar dan blond. Ik zie de blonde stoppels al schitteren in het felle tl-licht. Shit, shit, wat nu? Ik leun licht achterover maar daar neemt een collega uit je eigen kernteam zeker geen genoegen mee. Ze trekt me al handenschuddend naar zich toe en zoent: één, twee, drie keer. Aauuwww! Nee echt, niet overdreven. Ik zoen vrienden met flinke baardgroei vriendschappelijk zonder problemen, maar dit. Vlijmscherp, echt vlijmscherp, achteraf voelen of het niet ergens bloed, zo scherp.
Kut, kut, weer mislukt. Ik ben de hele dag van slag. Ik ga naar de rookkamer waar het lekker rustig is. Niet om komende zoenpartijen te ontvluchten maar om bij te komen van de enige zoenpartij waarvoor ik het de moeite waard vond om vroeg, heel vroeg, op school te komen. Helaas! Een heel jaar om na te denken over een nieuwe tactiek.
Team Dirk Zijn
Haha. Patrick Oxs heeft zonder enige vorm van overleg Team Dirk Zijn ingeschreven voor wielerklassieker de Amstel Gold Race. Dat vind ik nou bijzonder grappig. Waarom? Omdat ik weet waar het idee voor Team Dirk Zijn is ontstaan, ik was er bij, op de fiets (die van mij toen nog antiek) na 100 km fietsen in de ardennen, toertocht Luik-Bastenaken-Luik, augustus 2004.
Voor ons fietst er weer eentje. Kuiten nog dikker dan mijn bovenbenen (en die zijn dik!!), gladgeschoren en glimmend van het vet. En bruin, heel bruin, na een hele slechte natte zomer in Nederland, om jalours van te worden. En ze hebben altijd een grote bek. En als je pech hebt gaan ze nog harder ook. “Eikels die denken dat ze God zijn”, zei Oxs (inderdaad, ze gingen harder). Toen ontstond het idee om Team Dirk Zijn te starten. Of Dirk Zijn Team, daar waren we nog niet helmaal uit. EIKELS DIE DENKEN DAT ZE GOD ZIJN! moest de tekst zijn op het Team-Dirk-Zijn-shirt. NIET VOOR MENSEN IN EEN KEURSLIJF! als motto op de kont van het zwarte wielertricot. Beide tekstregels uit nummers van de reeds langvervlogen band Dirk Zijn & Speciale Saus. Het historische moment is eindelijk daar. Patrick, bedankt voor deze brutale actie, ga gelijk inschrijven!
Loginnaam: Team Dirk Zijn
Wachtwoord: keurslijf
Haha. Patrick Oxs heeft zonder enige vorm van overleg Team Dirk Zijn ingeschreven voor wielerklassieker de Amstel Gold Race. Dat vind ik nou bijzonder grappig. Waarom? Omdat ik weet waar het idee voor Team Dirk Zijn is ontstaan, ik was er bij, op de fiets (die van mij toen nog antiek) na 100 km fietsen in de ardennen, toertocht Luik-Bastenaken-Luik, augustus 2004.
Voor ons fietst er weer eentje. Kuiten nog dikker dan mijn bovenbenen (en die zijn dik!!), gladgeschoren en glimmend van het vet. En bruin, heel bruin, na een hele slechte natte zomer in Nederland, om jalours van te worden. En ze hebben altijd een grote bek. En als je pech hebt gaan ze nog harder ook. “Eikels die denken dat ze God zijn”, zei Oxs (inderdaad, ze gingen harder). Toen ontstond het idee om Team Dirk Zijn te starten. Of Dirk Zijn Team, daar waren we nog niet helmaal uit. EIKELS DIE DENKEN DAT ZE GOD ZIJN! moest de tekst zijn op het Team-Dirk-Zijn-shirt. NIET VOOR MENSEN IN EEN KEURSLIJF! als motto op de kont van het zwarte wielertricot. Beide tekstregels uit nummers van de reeds langvervlogen band Dirk Zijn & Speciale Saus. Het historische moment is eindelijk daar. Patrick, bedankt voor deze brutale actie, ga gelijk inschrijven!
Loginnaam: Team Dirk Zijn
Wachtwoord: keurslijf
Zoenen of niet zoenen?
De vakantie is voorbij. Vannochtend vroeg op het werk handjes schudden en zoenen of beter: ontwijken. Als je er voor 8.15 uur bent dan kan je in een stil hoekje gaan zitten en heb je soms geluk dat niet iedereen langs komt met de beste wensen en bedoelingen. Als je laat binnenkomt en je loopt door de deur van de lerarenkamer lijkt het wel of ik altijd de pech heb dat net alle ogen op mij gericht zijn. Er is geen ontkomen meer aan. Vrouwen die bezweet zijn van het fietsen, vrouwen die prikken, of mensen waar je gewoon allergisch voor bent. Telkens die twijfel van wel of niet zoenen.
Ik was dus vroeg en het opstaan viel zowaar mee. Vannacht al wat liggen woelen en de eerste werkdag in mijn dromen doorgenomen: flink aan de slag met het organiseren van de open dag van SG Antoni Gaudí, draaiboek nog een keer doorspreken, gekleurde lampjes voor de verlichting buiten bestellen, conciërge spreken over catering, schoonmakers instructie geven en meer van dat soort regeldingen. Zo gedroomd zo gedaan!
Vandaag ben ik verder bezig geweest met het maken van twee PowerPoint presentaties. Ééntje voor bij de toespraak in de aula en ééntje met informatie over de bovenbouw en de sectoren. Die laatste draait continu af en speelt filmpjes af van de verschillende afdelingen in de bovenbouw. De filmpjes heb ik een aantal jaren geleden gemaakt en komen nu mooi weer van pas. Ik zal er binnenkort een paar uploaden.
Verder heb ik voor de PowerPoint mooie achtergrondplaatjes gezocht en bewerkt. Het betere jat- en plakwerk. De school gaat zich onderscheiden door aandacht te hebben voor kunst, cultuur en menselijkheid. Daar passen de mozaïken en kleurrijke, niet zakelijke gebouwen, van Gaudí prima bij. Ik heb de achtergronden als wallpaper bij afbeeldingen op mijn blog gezet.
zat = genoeg
Hoe leg je iemand uit hoeveel je hebt gedronken. Was ik: dronken, aangeschoten, zo fris als een hoentje, beetje tipsy, straal bezopen, zat of lazerus? Ik kan me nog alles herinneren, geloof ik?! Een paar wijntjes, paar biertjes en een klein laagje whiskey.
“Was heel gezellig, nee ik heb niet te veel gezopen”.
“Koppijn? Nuhh! Moe? Niet zoveel geslapen hè.”
“Verder alles oké.”
Als je zat bent, hoe is het dan om zatter te zijn. Het zatst klinkt in ieder geval als kotsen. Niet oorverdofend kotsen maar beschaafd, stiekum… ‘TZATST! Welke trede van de overtreffende trap zat-zatter-tzatst je ook kiest, je kan er niet mee thuiskomen. Zat is in ieder geval genoeg en zatter… meer dan genoeg.
Was gezellig gisteren mannen!
Goeie voornemens
Vanochtend met mijn moeder naar ‘Bodies’ geweest in de Beurs van Berlage. Afgesproken in het eerste klas restaurant, koffie gedronken, lekker gekletst en daarna naar de Beurs. Ik ben net thuis en dacht… wat zal ik nu eens gaan doen?!
Overigens is Berlage minstens net zo’n eikel als Gaudí. Bij het ontwerpen van Jachthuis St. Hubertus werd opdrachtgever Helene Kröller-Muller helemaal gek van zijn neurotische drang naar symmetrie en controle over het interieur. Berlage ontwierp ook het interieur. Hij ontwerpte bijvoorbeel al het meubilair. Elke kast had pootjes die precies waren uitgelijnd op het midden van een tegel met een contrasterende kleur. Je kon de kast daardoor geen milimeter verplaatsen zonder dat het zou misstaan. Uiteindelijk heeft Helene hem eruit geknikkerd omdat Berlage vanwege de symmetrie weigerde een erker te bouwen aan haar werkkamer.
Maar goed, de tentoonstelling was de moeite waard. Wel even slikken bij de entree: €22,50 om naar een paar lijken te kijken vind ik veel, noem me ouderwets. En dan heb ik het nog niet over €5,- voor een audio-rondleiding-apparaat-gebeuren, €1,- voor de garderobe en de vrijwillige bijdrage voor het toilet. Foto’s mochten niet worden genomen en ik durfde het ook niet, misschien omdat mijn moeder erbij was. Ik hoopte nog op een betaalbare catalogus aan het eind van de tour maar had inmiddels beter moeten weten: €19,- voor een niet eens zo mooi boekje.
Kom ik zuur over? Goed dan nu wat opbeurends. Je had er ook goed geconserveerde gezonde longen. En daarnaast ook een stel goed doorrookte longen, dat dan weer wel. En daar dan weer naast een grote brievenbus van plexiglas waar je je pakje sigaretten in kon mikken. Grappig. Ik had helaas niks bij me.
Eikels die denken dat ze God zijn!
Leuk hoor twee weken vakantie. Jaloerse vrienden die niet in het onderwijs zitten bijvoorbeeld. Ik voel me haast schuldig als ik even niks doe. Na een drukke week met feestdagen en Londen verkennen is dat niets doen toch al twee dagen het recept. Alhoewel, mijn Hyves pagina is er wel op vooruit gegaan al zeg ik het zelf. Heb de pagina gepimpt en heb er maar liefst 2(!) vrienden bij.
Net in het stadje geweest en een mooi boek gekocht over Antoni Gaudí. De naam van de nieuwe school die ik aan het oprichten ben is SG Antoni Gaudí, vandaar. Wat een geweldige bouwwerken en interieurs! Prachtige vormen nog schitterendere mozaïken, mooie kleuren en ook nog eens technisch heel knap, echt geniaal.
Het enige wat me stoort is dat er in zijn huizen volgens mij niet te leven valt. Elke foto, poster, lamp of stoel die je in een door hem ontworpen huis toevoegt is te veel of valt uit de toom. Ondanks het feit dat de man een vroom katholiek was heeft hij volgens mij een groot ego: “Nee nee, dat schilderij van je oma komt er bij ‘mijn’ appartement niet in, past niet, staat niet, niks daarvan. Hoe bedoel je net een nieuwe bank gekocht bij de IKEA? Wat is er mis met mijn houtgesneden bankje? Hoezo zit niet lekker? Zitten is niet goed voor je daar wordt je lui van.”