Reclames….
‘U vertrouwt ons, dus wij vertrouwen u’.
Met deze slogan probeert D-reizen ons alweer een tijdje over te halen onze vakantie bij hun te boeken. Kleurige tv commercials wapperen ons weer om de oren. De ene bestemming nog mooier dan de andere. Vrolijke, gezond uitziende mensen proberen ons vertrouwen te winnen.
‘Nu tijdelijk niet aanbetalen’. Tijdelijk?, bedacht ik me…..
Dus dan vertrouwen ze ons ook maar tijdelijk?
Nee, mijn vakantie boek ik dus NIET bij D-reizen. Die slaan we ‘tijdelijk’ maar even over…
Ook het volgende stukje advertisement wil ik u niet onthouden:
*PROEST*
De toekomst van het onderwijs
Pedro De Bruyckere vetelt in een vodcast over de zin en onzin van technologische toepassingen in het onderwijs. Het filmpje was een inzendig voor de Strijd om het Beste Idee voor Docenten. Een wedstrijd die op 17 november 2010 door Noordhoff Uitgevers werd georganiseerd in Pakhuis De Zwijger in Amsterdam. De belangrijkste boodschap van Pedro: overschat het effect van technologie niet. Het Unique Selling Point in het onderwijs is en blijft persoonlijk contact tussen docent en leerling.
“Teach as you preach!”, besluit Pedro zijn betoog. “Ik had natuurlijk mijn studenten een taak kunnen geven of een video voor ze kunnen maken, om vervolgens bij jullie uit te leggen hoe belangrijk contact met studenten is. Maar dat zou hypocriet zijn, dus ik heb voor mijn studenten gekozen. Ik ga nu lesgeven. Bye!”
Pedro De Bruyckere is onderzoeker en pedagoog aan de Arteveldehogeschool in Gent en verdiept zich al jaren in de leefwereld van jongeren en is een zelfverklaarde verslaafde aan populaire cultuur. Pedro is een van de auteurs van het boekje ’Is het nu generatie X, Y of Einstein?’ Een must read voor iedereen die met pubers te maken heeft. Het boekje is te bestellen op Plantyn.com. Check zeker ook http://xyofeinstein.wordpress.com
Bloed aan de handjes en boter op het hoofd
“Ik kon het niet verantwoorden dat we de Afghaanse meisjes en vrouwen in de steek zouden laten.” Aldus Jolande Sap van Groen Links. En dus was mevrouw Sap voor een nieuwe opbouw, vecht, trainingsmissie naar Afghanistan.
Nog helemaal vol van zulke warmte en naastenliefde van mevrouw Sap, zat ik dan ook in spanning te wachten op de het spoeddebat, dat door mevrouw Sap weldra zou worden aangevraagd. Wat is namelijk het geval, het hele Midden-Oosten staat op dit moment in vuur en vlam. De burgers proberen onder het juk van jarenlange tirannie uit te komen.
Dit gebeurde al eerder in Tunesië en Egypte en is nu overgeslagen naar Bahrein, Jemen en Libië. Ook de burgers in Saudi Arabië en China morren. In Bahrein, Libië en Jemen worden protesten met harde hand neergeslagen met vele doden tot gevolg.
Het zou dus slecht een kwestie van tijd moeten zijn, voordat mevrouw Sap met haar sterk gevoel voor mededogen, deze gang van zaken zou aankaarten in de kamer. Aangezien in landen als Libië, Bahrein en Jemen niet alleen vrouwen en kinderen de pineut zijn maar de gehele bevolking. Maar helaas het bleef oorverdovend stil. Waarom pleit mevrouw Sap niet voor troepen naar bovengenoemde landen? Zou dat misschien te maken hebben met het feit, dat deze dictaturen zeer goed bevriend zijn met het Westen en ons van goedkope olie voorzien? Ik weet het Groenlinks en goedkope vervuilende olie, het is raar, net zo raar als een oorlog ondersteunen.
Misschien kan Jolande mij eens de logica uitleggen achter de 64 burger doden, waaronder vele vrouwen en kinderen die afgelopen week bij NAVO bombardementen zijn gevallen en hoe dit te rijmen valt met haar verantwoordelijkheid tegenover de bevolking van Afghanistan.
Update: Mevrouw Sap krakeelt vandaag in de media dat de aanslag in Kunduz de noodzaak van een missie bewijst. Maar Jolande dat waren ‘slechts’ 28 onschuldige slachtoffers ten opzichte van de 64 die de NAVO afgelopen week maakte. Kunnen we niet beter troepen sturen om de NAVO en de Amerikanen uit Afghanistan te verdrijven? Die maken namelijk veel meer slachtoffers onder de Afghaanse bevolking.
Ongewenste leerlingstromen
Wat betekent het, is het ernstig en wat moet je er mee? Ik probeer er achter te komen door medewerkers en leerlingen op de VMBO-campus te interviewen. Als er vier scholen op een vierkante kilometer de ruimte moeten delen is het nodig om afspraken te maken. Onderstaand filmpje werd vertoond bij de start van het project VMBOuw je school. Bij dat project werken docenten en leerlingen samen aan het ontwerp voor de verschillende nieuwbouwprojecten op de campus. Er ontstond een aardige discussie in de zaal.
Het filmpje is nog niet helemaal af naar tevredenheid, maar toch. Ik heb het gemaakt als opdracht voor een docententraining mediawijsheid, verzorgd door De frisse blik.
Wie heeft er van mijn kaas gepikt?
Speciaal voor de directie van cultuurpodium P3 dit boekje in de herhaling.
Recensie: Parabel over twee muizen en twee minimensen, die in een doolhof naar kaas zoeken. Als de kaasvoorraad op een plek op is, gaan de twee muizen direct op zoek naar nieuwe kaas. De twee minimensen hebben meer moeite met de verandering. De lessen van deze parabel over het omgaan met verandering, behandelen thema’s als angst overwinnen, avontuur verwelkomen, daarheen gaan waar de kaas is, veranderingen aan zien komen en aanvaarden. Het verhaal wordt kort ingeleid; na het verhaal worden enkele voorbeelden gegeven hoe mensen met de verschillende elementen uit het verhaal kunnen oppikken. Een prettig leesbaar boekje en, hoewel verschenen in de serie ‘Business bibliotheek’, voor iedereen en overal bruikbaar.
Waldo Volmer, de programmeur van P3, gaat weg. Dat bericht verscheen deze week op de website van 3 voor 12. De kaasmetafoor is volledig van toepassing op het management van het pop- en cultuurpodium. ‘P3 wil na subsidiekorting vasthouden aan culturele missie’, dit was ruim een jaar geleden de kop van het artikel op de website van de Purmerendse Regio Ondernemers. Vastklampen aan wat je hebt, niet in staat een nieuwe strategie te ontwikkelen. Doorgaan met hetzelfde concept, alleen dan een stukje minder. Totdat het op is.
Een jaar na het verschijnen van het artikel is het dan zover. De kaas is bijna helemaal op: “Zonder programmeur verder gaan betekent dat de dance-programmering voor zover mogelijk wordt gecontinueerd en de internationale live-programmering wordt geminimaliseerd. Voor standaard live werk wordt door mij bekeken of het mogelijk is. Alles wat ontwikkeld moet worden, zoals upcoming talent, zullen we gewoon niet meer doen.” Nog steeds houdt de minimens vast aan zijn verder slinkende voorraad kaas.
Het zou eeuwig zonde zijn als P3 als cultuurpodium verdwijnt. Er is ruimte voor een cultureel centrum in Purmerend, daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet het roer nu wel om. Missie bijstellen, maatregelen nemen en niet lullen maar poetsen. Anders zal de gemeente bij de volgende bezuinigingsronde het voorstel weer uit de kast halen voor commerciële exploitatie van P3 (bladzijde 12, pdf alert). En dan zal protesteren niet meer helpen.
Het boekje ‘Wie heeft er van mijn kaas gepikt?’ is onder andere te koop bij Bol.com.
Sex verkoopt
Sex voor het huwelijk? Da mag nie van God, tenzij je natuurlijk stemmen nodig hebt. Want dan is alles geoorloofd. Zo blijkt uit het nieuwe ondeugende CDA verkiezing spotje.
We zien in het spotje een gespierd lichaam vol tatoeages. De dame in kwestie die halfnaakt over de man zijn borst aait vraagt hem wat al die tatoeages betekenen. De twee zijn duidelijk niet in het huwelijk getreden anders had de vrouw wel af geweten van de tatoeages van haar man, lijkt me. De man weet het niet, iets Japans mompelt hij en vindt het gewoon mooi. De vrouw vindt het maar een chaos en op de vraag of zij er ook een heeft laat ze een getatoeëerd CDA logo zien op haar rechter bil. Het logo van een partij die nota bene de laatste 8 jaar dit land in totale chaos gestort heeft.
Sex verkoopt blijkbaar, ook bij het CDA. Hoe hypocriet kun je zijn? De eerste beste vrouw die mij het getatoeëerde CDA logo op haar reet laat zien staat heeel snel weer buiten.
Bommen en granaten
Had ik al eens geschreven dat het weblog De vrije economie de moeite van het lezen waard is? Dat is namelijk zo…
In zijn laatste blog gaat Marcel Meijer in op argumenten die wel worden gebruikt om aan te tonen dat oorlog voeren goed is voor de economie. Stuk voor stuk weerlegt hij deze argumenten. Het onderstaande citaat gaat over de onzin van het argument dat het weer opbouwen van verwoeste gebouwen voor veel werkgelegenheid zorgt. Erg grappig, maar o zo waar.
(…) De laatste reden die gegeven wordt is dat het opbouwen van de steden en fabrieken weer zorgt voor heel veel werkgelegenheid. Al deze gebouwen die weer moeten worden opgebouwd houden veel mensen aan het werk en dat betekent veel productie. Over Duitsland en Japan werd wel gezegd dat zij een voordeel hadden doordat hun fabrieken vernietigd waren. Daardoor moesten zij nieuwe fabrieken bouwen en zo kregen zij een technologische voorsprong op de VS.
Een hele vreemde redenering want de VS had alle mogelijkheden om dit voordeel over te nemen. Zij hadden immers hun bommenwerpers ook even over de eigen fabrieken kunnen laten vliegen. Dan hadden zij ook hun eigen fabrieken moeten herbouwen en hadden zij hetzelfde voordeel gehad. Als we toch op deze manier bezig zijn kun je zelfs zeggen dat je dan nog een groter voordeel hebt. Als je namelijk met je eigen materieel je eigen fabrieken platlegt dan kost dat ook je eigen bommen en materieel. Soldaten hebben er werk aan om de fabrieken te vernietigen en hebben dus werk. Het zijn je eigen bommen en dat schept dus ook weer werkgelegenheid. Zouden de fabrieken door de tegenstander platgebombardeerd zijn dan had deze het voordeel gehad dat hij zijn eigen economie gestimuleerd had omdat hij bommen moest maken om deze steden plat te gooien. Nu heb je zelf dat voordeel. Zo bezien is een oorlog tegen jezelf economisch gezien de beste strategie. Je hebt dubbel voordeel. Eerst de productie van het wapentuig om je eigen steden te vernietigen en daarna het voordeel dat je je eigen steden weer op moet bouwen. (…)
Klik HIER voor het volledige artikel.
Hoofdoekjes in Volendam
Commentaar van Miek Olsthoorn – Van Rest, geplaatst in Dagblad Waterland.
Geen hoofddoekje op het Don Boscocollege? Zijn de Volendammers vergeten hoevelen van hen op school zijn opgevoed door vrouwen met een erg duidelijke hoofddoek op hun hoofden? Ik denk aan de Zusters Dominicanessen die tientallen jaren de leerkrachten waren op de, uiteraard katholieke, Volendamse scholen. Zijn die Volendammers daardoor geschaad? En wat moet Nederland met alle nonnen die momenteel nog in ons land leven? Ook nonnenkap afzetten? Ik hoor nonnen nooit noemen in deze hoofddoekjes-discussie. Raar of niet?
