Van MKD tot SKC
Het MKD heet nu SKC. Dat betekent dat de JRK geen MKD-stoeltjes meer heeft maar SKC-stoeltjes. Als je naar de JRK gaat wordt er altijd eerst een PSO afgenomen. Ook je IQ wordt dan getest. Voor wat oudere kinderen is er de WISC. Voor kinderen tot 7 jaar is het vaak de WPPSI die wordt gebruikt. Na de JRK kun je naar het SBO, het SO of naar regulier BAO. Dan krijg je te maken met CITO- of andere LVS’en. De voortgang wordt gemeten en je scoort I, II, III, IV of V voor BL, DMT, AVI, TL, spelling en woordenschat. Voor de eindtoets kun je naast CITO ook kiezen voor de IEP, het is maar net wat je prettig vindt. Als je naar het VO gaat in Waterland dan neemt SOS voor leerlingen die naar VMBO of PRO gaan ook nog de NIO af en doet drempelonderzoek, aangevuld met en een vragenlijst voor SEV. Dat is onder andere nodig om aan te tonen dat je in aanmerking komt voor LWOO. Je ziet door de afk. het bos niet meer. Gelukkig begrijpen wij het nog bij het SWV.
Net als Willem
Kwestie van timing, om precies gelijk met de koning een baard te laten staan. Lang niet iedereen merkt het op, of zegt er wat van. Maar de meest gehoorde reactie is toch wel: net als Willem-Alexander. Ja ja, ik weet het – ik hou vol dat ik eerst was, maar bewijzen kan ik het niet.
De aanleiding was een tekstregel in de rap die ik schreef voor twee vrienden die 50 jaar werden en een feestje gaven in P3. Het lied was een remake van het nummer Ouwe Lul. Ooit geschreven voor een toneelstuk over 30 worden, waar ik zelf in meespeelde. Dat vonden we toen oud, dertig. Maar 20 jaar verder krijgt ouder worden toch echt een andere dimensie. Dus moest de tekst speciaal voor de gelegenheid grondig worden herzien. ”Ik heb nou wel een baard, maar ik ben nog niet bejaard!” Om te benadrukken dat de tekst, behalve op hen, vooral ook op mezelf sloeg, leek het me een leuk idee om mijn baard te laten staan. Ik kwam met stoppels van vier dagen terug van vakantie, nog twee weken te gaan, dus het was niet eens zo moeilijk.
Opvallend veel mensen zeggen dat het me goed staat. Leuk zou je denken, zo’n compliment. Maar ik vind ze net iets te enthousiast, inclusief mevrouw Olsthoorn. Ze bedoelen eigenlijk: het staat je een stuk beter dan zonder baard. Dat spul groeit al vanaf m’n zestiende op m’n bakkes! Ik had er al 31 jaar net zo goed uit kunnen zien als nu. Lekker dan.
Fietsvriendelijke spoorwegen
Ik ga op bezoek bij studievrienden. We kennen elkaar van het bestuursjaar van de studievereniging van de faculteit Bouwkunde. Met de fiets met de trein naar Den Haag. Op zich ideaal, je fietst naar het station, in Leiden een keertje overstappen op de trein naar Den Haag, die wacht aan de overkant van het perron, vervolgens op de fiets naar de plaats van bestemming. Helaas gaat het niet zo makkelijk als het klinkt.
Ruim op tijd ben ik op station Weidevenne in Purmerend. Ik wacht bij de bankjes die bedoeld zijn om te wachten. Overdag heb ik een flinke tocht gemaakt op de racefiets, dus ik ben blij dat ik kan zitten. Na een paar minuten hoor ik de trein in de verte en ga ik klaar staan met de fiets, aan de rand van het perron. Ik kijk op de deuren van de trein, om te zien waar ik met de fiets in moet stappen maar kan het zo gauw niet ontdekken. Met de fiets aan de hand loop ik met de richting van de trein mee om de juiste ingang te vinden. Dan klinkt het automatische vertreksignaal van de sprinter. Met een sprint en een jump weet ik nog net op tijd in te stappen. Er staat een conducteur op het perron, maar die lijkt geen boodschap te hebben aan een man die probeert in te stappen met een fiets. lees verder >>
Sjembek
De eerste keer dat ik Watskeburt?! op de radio hoorde sloeg de bliksem in. Ik had al wel een zwak voor Nederlandstalige rap, maar dít leek nergens op. Het was dansbaar, in tegenstelling tot veel hiphop uit die tijd. Ik begreep niet veel van de tekst, maar vond die waarschijnlijk juist daarom interessant. Het eigen taaltje van De Jeugd klonk vreemd, een soort Engels accent van de Amsterdamse straat. Op Napster downloade ik het mp3-tje, brandde het op cd en draaide die grijs. De de eerste regels die bleven hangen waren:
‘Bout it ’bout het als een gek met al dat goud in m’n mikkie
Twee gezichten, één formule als Lauda en Nikki
Nikki Lauda was een legendarische Formule 1 coureur, die na een zware crash een reconstructie van zijn gezicht nodig had, dus twee gezichten had. Hoe kóm je erbij en waar sláát het op, maar ik vind ‘m briljant. Van ’bout it ’bout ontdekte ik ironisch genoeg pas veel later wat het betekende: ‘weten waarover het gaat’ of ‘goed op de hoogte zijn’. About it. lees verder >>
Limburgs mooiste niet
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ik had behoefte aan een fietsdoel, om motivatie uit te putten. Een nieuwe baan vergt energie. Dan lukt het mij niet altijd om mezelf na het werk nog eens van de bank te hijsen. Terwijl ik altijd enorm geniet van een stukje fietsen. Het zorgt ook voor nieuwe energie. Dus daarom: op zoek naar een doel.
Het beste werkt een groot doel, iets waarvoor je flink aan de bak moet. Zo heb ik vorig jaar de Viking Tour gereden in Noorwegen. Een amateurwedstrijd over zes etappes. Dan begint het trainen daarvoor al in de winter, met virtuele fietstochten op Zwift. Daarnaast gezonderder eten en natuurlijk trainingsschema’s, met intervallen. Je bent zo met de voorbereiding zeker wel een half jaar zoet.
Nu viel mijn oog op Limburgs Mooiste, in het weekend van 15 juni. Ik heb ‘m twee keer eerder gereden. De tocht doet zijn naam eer aan, het landschap is schitterend. En het prachtige weer maakte die ritten toen nog mooier. Ik besloot mij in te schrijven voor de langste afstand, met 255 km de op één na langste afstand die ik ooit heb gefietst. Maar vooral de combinatie met de 3664 hoogtemeters maakte het een uitdaging van formaat. Met twee maanden voorbereidingstijd was dit nog nét realistisch. Zéker een doel dus om voor te trainen. Precies wat ik zocht. lees verder >>
Voor noppes
Nieuw tweedehands boek gekocht bij Noppes. Voor drie euro: nog net niet voor niks. Vaak als ik op vakantie ga, ben ik er ook wél aan toe. Dan heb ik vooral behoefte aan niks ingewikkelds. Mijn oog viel daarom op een boek van David Baldacci: Doelwit. Gaat nergens over, toch spannond, leest makkelijk. Precies wat ik zocht. Ik ken de schrijver, heb ik eerder wat van gelezen.
Ik ben er in begonnen tijdens de meivakantie. Tijdens mijn fietstocht door het boerenland. Na een paar pagina’s zit ik er helemaal in. Na nog wat extra pagina’s begint mij iets te dagen. Een jonge vrouw, voor het laatst gezien aan de rand van een meer… Vermist. Uhmmm…? Snel doorlezen. En ja hoor, vrouw gevonden op de bodem van het meer. DIT HEB IK AL GELEZEN!! Dat krijg je ervan, met boeken die nergens over gaan. Het lijkt allemaal op elkaar. Na de laatste pagina ben ik alweer vergeten waar het over gaat.
Vorig jaar heb ik mijn boekenkast opgeruimd. Alle boeken eruit waar ik niet aan gehecht was. Hup! in een verhuisdoos en naar Noppes gebracht. Dat ruimt lekker op. Grote kans dat ik bij Noppes mijn eigen boek heb teruggekocht.
Fietsbruggetje
Wanner het écht glad is waag ik mij niet op de racefiets. Met die dunne bandjes is dat gekkenwerk. Zelfs extra brede 4 season-banden van Continental veranderen daar niks aan. De laatste keer dat ik mij zulke ernstige gladheid kan herinneren was in de winter van 2018.
Als de pekelwagen is langs geweest en de dooi heeft ingezet waag ik het erop. Alleen op het fietsbruggetje, op weg naar het gepekelde fietspad, ligt nog een dik plakkaat ijs. Onhandig op m’n fietsschoenen met zonder profiel, ga ik voetje voor voetje al schuifelend over het bruggetje. Of eigenlijk begint bij sneeuwval de gladheid al ver voor het bruggetje en gaat het door tot aan de gepekelde wet. Bij elkaar zo’n 150 meter ijsbaan. De gemeente heeft het ijsvrij maken van dit stukje duidelijk niet in de planning staan. lees verder >>
G-voetbal
Vrijdag is het dan eindelijk zover. De jaarlijkse voetbalwedstrijd tegen het G-team van KGB. G-voetbal is voetbal voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Vorig jaar deed ik voor het eerst mee. Een jaar is net lang genoeg om te vergeten waarom je dit eigenlijk niet moet willen, zonder training en voorbereiding eens per jaar een voetbalwedstrijd spelen. Ik ben al een paar dagen zenuwachtig. De afgelopen week verschenen er elke dag wel nieuwe berichten in de App-groep. Voorpret, zeg maar. Behalve alle ongein had ik sommige berichten maar beter wél kunnen lezen.
Ik ben in goede conditie, fietsconditie wel te verstaan. Van het goede voornemen om in de weken vooraf nog wat looptraining te doen kwam natuurlijk niks terecht. Ik loop nooit hard, waarom zou ik. Ja, in de winter een enkele keer, als ik in de sportschool kom, dan sta ik wel eens op de loopband. Maar dat is het dan ook wel. Van de voetbalwedstrijd van vorig jaar kan ik mij nog herinneren dat twee helften er minsten één teveel was. lees verder >>