Don Quichot Klink jaagt op tijgermug
Demissionair minister Ab Klink heeft zich weer eens laten omlullen door handelaren in gif. Die hebben hem wijsgemaakt dat hij de tijgermug in Nederland moet uitroeien. Op drie plekken in Noord-Brabant laat hij gif spuiten om het beestje te vermoorden. Niet zomaar gif, gif dat op de verboden lijst staat. Maar als minister regel je daar natuurlijk even een ontheffing voor. In het belang van de volksgezondheid. Maar daar kunnen dikke vette vraagtekens bij worden geplaatst.
De tijgermug komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. Daar verspreidt de mug onder andere de levensgevaarlijke ziekte knokkelkoorst. Door import van producten uit Zuidoost-Azië is de mug Europa binnengekomen. In Europa zijn er (nog) geen gevallen bekend waarbij ziektes door de tijgermug zijn overgedragen op de mens. Op tijgermug.info wordt de hinder als volgt omschreven: ‘De steek is zeer pijnlijk en kan bovendien leiden tot allergische reacties. De muggen opereren vaak in zwermen. Vanwege hun irritante gedrag jagen ze in Italië (waar de mug in de jaren ’90 is ingevoerd) mensen van de terrassen.’ Nou. Inderdaad! In Zuid-Italië heeft een tijgermuggenfamilie mijn halve vakantie verpest. Ik ben er ziek van geweest. Sindsdien ben ik geobsedeerd door HET BEEST.
In Nederland is de tijgermug al in 2005 gesignaleerd. Vanaf dat moment heeft de overheid gefaald in de bestrijding. Op tijgermug.info staat een indrukwekkende opsomming van overheidsblunders bij de bestrijding van de tijgermug en andere invasieve exoten. Een aantal belangrijke conclusies: de toezicht op de import schiet tekort; het is onduidelijk welk ministerie verantwoordelijk is; de overheid is blind voor andere invoerroutes; de bestrijding is niet effectief. ‘Al met al stemt de huidige overheidsaanpak van gezondheidsbedreigende invasieve exoten zoals de tijgermug, de vuurmier en ambrosia weinig hoopvol. Het lijkt niet reëel om te verwachten dat met dit beleid de verdere verspreiding van deze soorten zal worden gestopt en de reeds gevestigde exemplaren in Nederland worden uitgeroeid.’
Versterven is niet christelijk
Elk jaar gaan er in Nederland honderden mensen dood door versterving. Meestal gaat het om oudere mensen aan het eind van hun Latijn. Versterving wordt op wikipedia omschreven als het ‘overlijden als gevolg van niet geforceerd toedienen van vocht en voedsel wanneer een patiënt daar zelf niet meer om vraagt’. Klinkt vredig, maar de praktijk is nog wel eens anders. Mijn tante, die non was, smeekte op haar sterfbed om water. De artsen en verpleegkundigen deden niets. Ze kreeg geen water omdat door het katholieke ziekenhuis was besloten tot versterving over te gaan. Mijn moeder kon het niet aanzien en heeft ingegrepen. Voor zolang het bezoek duurde tenminste.
Iemand die het leven moe is een spuitje geven en vredig in laten slapen mag niet. Het infuus eruit trekken en een mens dood laten gaan door uitdroging en honger mag dan weer wel.
De Stichting Voorlichting Palliatieve Zorg geeft informatie over versterving. Op palliatievezorg.nl worden onderzoeken aangehaald om aan te tonen dat: ‘Uitdroging in de terminale fase een symptoomarm toestandbeeld is, waarbij een patiënt, door een daling van het bewustzijn, een verminderde pijnbeleving en een verminderde kans op kortademigheid en braken, veelal een rustig sterfbed heeft’ [...] ’Dorst en honger ten gevolge van uitdroging en het niet meer tot zich nemen van voedsel in de beginfase van een terminaal stadium soms voorkomen, maar dat deze ‘symptomen’ vrijwel altijd met eenvoudige lokale maatregelen, zoals een goede mondverzorging, zijn te verhelpen’.
Ik vind dit onderzoeksresultaat niet bepaald geruststellend. Het klinkt als: even de lippen nat maken en dan houdt het oude bessie wel op met zeuren. En wie vertelt mij of de persoon die op sterven ligt als hij niet meer kan praten ook geen pijn meer ervaart. God mag het weten.
Onze buurlanden gaan er anders mee om: ‘Versterven is in buitenland onacceptabel’. In het volkskrant-artikel: T. Malfliet, secretaris-generaal van de overkoepelende Belgische artsenvereniging, veroordeelt de handelwijze van de Nederlandse artsen. Het moedwillig afwijzen van sondevoeding noemt hij ‘een vreselijke vorm van euthanasie’. Een verhongerende patiënt lijdt volgens hem vreselijk. ‘Een arts moet het leven dragelijk maken.’
Lekkerste aardappeltjes uit de oven
Ik maakte kip uit het pannetje en kwam op het idee. In Frankrijk, in de Provence, zag ik bij een oer-Belgische frietkot aardappelpartjes onder de ronddraaiende grilkippen liggen. Het vet met de kruiden druppelde zo op de geroosterde aardappeltjes. Dat zag er goed uit.
Thuis daarna de lekkerste aardappeltjes uit de oven gemaakt. Heel simpel en heerlijk met van die zure Franse mayonaise. Daar had ik nog een potje van in de koelbox zitten. 
Zakje met gedroogde lavendel op tafel en ik waande mij terug in Frankrijk.
Kip uit het pannetje
2 krielkippen
200 gram margarine
flinke scheut olijfolie
halve citroen in schijfjes
takje thijm, takje rozemarijn, laurierblaadje
2 tenen knoflook
zout en peper uit de molen
bloem
De kippen in vieren snijden (twee poten en twee borststukken). De kip ontvellen en de vellen bewaren. De stukken kip kruiden met zout en peper en daarna bestuiven met bloem. Boter en olijfolie in een braadpan verhitten tot het schuim wegtrekt. Kip in de pan aan beide kanten aanbraden en daarna blussen met een half kopje water. Teentjes knoflook plat slaan en in de pan doen. Kruiden en schijfjes citroen erbij en dan anderhalf uur op een laag vuur zachtjes laten pruttelen. Errug lekker!
Aardappeltjes uit de oven
700 gram kruimige nieuwe aardappelen
3 takjes rozemarijn, alleen de blaadjes
3 tenen knoflook
olijfolie
Als de schil van de nieuwe aardappelen er goed uit ziet hoef je niet te schillen. Snijdt de aardappelen in niet al te grote stukken, ik maak dobbelsteentjes van ongeveer 3 centimeter. Hoe kleiner de stukjes, hoe eerder ze gaar zijn.
Oven voorverwarmen op 220 graden. Aardappels in een pan met ruim water aan de kook brengen en één minuut laten koken. In een vergiet kieperen en uit laten stomen. Braadslede met wat olijfolie in de oven voorverwarmen . Knoflookteentjes plat slaan en samen met aardappeltjes en rozemarijn mengen in de braadslede. Kruiden met wat zout en peper en in het midden van de oven zetten op het bakblik. Het rooster er boven plaatsen en de stukken kippenvel er op leggen. Beetje zout en peper erover strooien. Tussen de 25 en 35 minuten laten roosteren tot de aardappels mooi bruin zijn. Ik zet de oven op de combi-stand grillen/hete lucht, maar standje normaal werkt ook. Het vet van de kippenvellen geeft een heerlijke smaak aan de aardappeltjes en zorgt voor een lekker krokante buitenkant. Heel fijn.
Lekker met Chardonnay uit Zuid-Frankrijk, maar ik hou meer van rooie wijn en heb er een Côtes de Roussilon huiswijn van de Plus bij gedronken.
Niks mis met competentiegericht onderwijs
Er is niks mis met competentiegericht onderwijs, wel met de uitvoering ervan. Dat geldt overigens ook voor de uitvoering van andere onderwijsvormen die worden gehanteerd op hogescholen en universiteiten. Er is veel mis met het onderwijsmanagement in Nederland, ook in het VO. Voor een deel is dat onvermijdelijk. Gebrek aan middelen en een zwalkende overheid maken het er niet makkelijker op.
Dat studenten hun HBO-diploma kado krijgen komt door de manier waarop scholen worden bekostigd. Ze krijgen geld voor elke student die afstudeert. Als er te weinig studenten succesvol de school verlaten komt de school in grote problemen. Dat systeem van financieren is ooit ingevoerd vanuit de naïeve overtuiging dat het de uitstroom zou terugdringen. Het systeem gaat overigens binnenkort veranderen. –> www.nrc.nl…
(geplaatst als comment op GeenStijl)
Schoolvakantie idioot lang
De zomervakantie in het onderwijs is idioot lang. Officieel duurt de vakantie zeven weken, in werkelijkheid is het op de school waar ik werk bijna acht weken. De laatste week voor de vakantie zijn er nauwelijks mensen in het gebouw. Ook de eerste week van een nieuw schooljaar begint rustig.
Voor leerlingen en docenten is het tamelijk noodzakelijk dat er regelmatig een onderbreking van het rooster is. Lesgeven en leskrijgen is topsport. Ga er maar aan staan: per dag zes tot acht klassen een lesje leren. Of erger: zes tot acht keer op een dag een nieuwe docent voor je neus die wil dat je luistert of iets doet waar je geen zin in hebt. Aan het einde van een lesperiode van gemiddeld acht weken ben je dan wel toe aan vakantie. Een weekje ertussenuit doet wonderen.
De normjaartaak van een docent bedraagt 1659 uur. In een jaar tijd worden docenten verondersteld die uren aan werk te besteden. Een simpele rekekensom laat zien dat geen docent dat haalt. Als ik optimisch reken, dan werkt een gemiddelde docent 7 uur op een dag op school, 38 lesweken lang = 38 weken x 5 dagen x 7 uur = 1330 uur. Stel dat een docent daarnaast elke werkdag een uur thuis werkt aan nakijken en voorbereiding van de les. Dat is 38 weken x 5 dagen x 1 uur = 190 uur. In een jaar werkt een docent dan 1330 + 190 = 1520 uur. Doe er nog wat ouderavonden en ander activiteiten buiten schooltijd bij en je komt op 1550 uur. Dan blijft er in deze optimische berekening toch nog 119 uur over om tijdens de vakanties in te vullen. Dat zijn bij elkaar drie (3!) werkweken van 40 uur.
Het is maar een berekening, werkdruk is niet alleen in uren uit te drukken. Toch zou het goed zijn om de zomervakantie met drie weken te verkorten. Het verspreidt de werkdruk en geeft lucht in het rooster. De lesdagen kunnen voor docenten en leerlingen korter worden. Dat scheelt wel drie lesuur per week. Leerlingen maken minder lange dagen en zijn beter bij de les. De ruimte die ontstaat kan de docent bijvoorbeeld gebruiken voor leerlingbegeleiding, scholing of het ontwikkelen van nieuwe lessen. En er blijft nog een zomervakantie van vier weken over. Lang genoeg voor mij.
Het grote P3 zomerreces
‘Bij het Pop- en Cultuurpodium werken 12 vaste medewerkers’. Ik vraag mij af waar die gasten dan nu mee bezig zijn? De eerste activiteiten staan pas voor september op het programma. Zouden ze het soms druk hebben met het ontplooien van commerciële activiteiten?
‘De gemeenteraad besloot de exploitatiesubsidie ‘slechts’ te halveren tot 260.000 euro per jaar. Dit betekent dat P3 misschien wat commerciëler moet worden, maar Paulus Brugman vindt vooral de culturele missie belangrijk. De bedrijfsvoering zal wel iets moeten wijzigen. P3 beschikt over een kleine zaal, die bij uitstek geschikt is voor (bedrijfs)presentaties, vergaderingen en partijen. Het grote voordeel is dat er veel audiomogelijkheden zijn. Verhuur van ruimtes kan inkomsten opleveren.’
Chèque Déjeuner
In Nederland bestaat geen lunchcultuur. Binnen het half uur een bammetje met kaas wegwerken met koffie uit de automaat? Dat is gewoon armoe, dat kan je geen cultuur noemen. Als de vakantie dichterbij komt dan krijg ik altijd heimwee naar de middagmaaltijd in het buitenland. In Frankrijk helpt de overheid een handje mee. Werkgevers worden gestimuleerd de zogenaamde chèque déjeuner te verstrekken aan hun werknemers. De lunchbonnen zijn tot een bepaald bedrag vrijgesteld van loonbelasting en daarom aantrekkelijk voor werknemers.
Ik kwam toevallig achter het bestaan van de bonnen. Vanwege autopech waren we genoodzaakt in Frankrijk een garage te vinden. In Aix-en-Provence zat er eentje aan de rand van de stad, in het industriegebied. Omdat de garage tussen de middag eventjes twee uur dicht ging, zat er niet veel anders op dan mee te doen met de Franse lunchcultuur. Toevallig zat er pal tegenover de garage een restaurant. Aan de buitenkant kon je het nauwlijks zien, het zag er meer uit als een verlaten loods, maar het rumour verraadde dat er iets te doen was. Een enorm restaurant met een nog groter terras, afgeladen vol met ontspannen lunchende arbeiders. De prijs van de maaltijden was afgestemd op de waarde van de chèque déjeuner. Je kon kiezen uit twee of drie verschillende maaltijden. Ik herinner mij de uitstekende pasta met groene salade. Het menu wordt standaard geserveerd met een karafje wijn naar keuze en een fles water erbij. We kregen achteraf zelfs een kopje koffie, geloof ik. Maar het kan zijn dat door mijn enthousiasme mijn fantasie op hol is geslagen. In ieder geval was de kwaliteit zonder meer uitstekend en de prijs helemaal niet duur. We betaalden als ik het goed herinner €7,50 per maaltijd, net zoveel als de waarde van de lunchbonnen waarmee de arbeiders betaalden. Zeker voor herhaling vatbaar. De medewerkers van de garage hadden ons al gezien in het restaurant, dat schept een band. Ze hebben ons prima geholpen en we hoefden er niet eens voor te betalen.
Op de website www.cheque-dejeuner.com kan je op stad of regiocode zoeken naar restaurants die zijn aangesloten. De in totaal 1640.000 restaurants zijn verder te herkennen aan de sticker met het logo van chèque déjeuner.