Van Vollenhoven en de Q-koorts
Als Van Vollenhoven iets onderzoekt, dan kent hij geen genade. Geen doofpot, geen vriendjespolitiek, gewoon zeggen waar het op staat. Zijn er fouten gemaakt: leer er dan van. Zijn er ernstige fouten gemaakt: neem je verantwoordelijkheid. Of de betreffende politici dat vervolgens doen is nog maar de vraag. Balkenende, de man van de normen en waarden, stelde onlangs de norm. Hoe hard en duidelijk de kritiek ook is, gewoon blijven zitten waar je zit. En alles ontkennen.
Jammer. De Onderzoeksraad van de Veiligheid doet geen onderzoek naar de Q-koorts. Het gras is voor de voeten weggemaaid door twee bange ministers die de bui al zagen hangen. Ze hebben snel een onderzoekscommissie van niks aangesteld. De commissie-Van Dijk. Nog voordat voorzitter van de Onderzoeksraad van de Veiligheid, Pieter van Vollenhoven met een onderzoek kon starten. Twee commissies die hetzelfde onderwerp onderzoeken, dat kan nou eenmaal niet. Dus rest Van Vollenhoven niks anders dan de betreffende ministers een brief te schrijven waarin hij de onderzoeksvraag van de onderzoekende commissie ter discussie stelt.
’Zoals bekend heeft de Onderzoeksraad voor Veiligheid besloten geen onderzoek te starten naar de Q-koorts, na kennis te hebben genomen van de instelling van de commissie Van Dijk en de onderzoeksvragen van deze commissie., aldus Van Vollenhoven in zijn brief aan de overheid.
Wel zou ik in deze brief — namens de Onderzoeksraad voor Veiligheid — uw aandacht willen vragen voor de centrale onderzoeksvraag naar de aanpak en de bestrijding van de Q-koorts. Deze luidt: “Op welke wijze hebben de ministeries van VWS en LNV de aanpak en bestrijding van de Q-koorts ter hand genomen en welke lessen kunnen daaruit worden getrokken voor de toekomst?”
Deze centrale vraagstelling zou naar onze mening een breder karakter kunnen worden gegeven dan nu het geval is. Dat betreft in het bijzonder het erbij betrekken van de rol van de sector zelf in plaats van alleen de rol van de overheidspartijen’ aldus Van Vollenhoven in zijn brief aan de overheid.
Met andere woorden: wat is de oorzaak van deze puinzooi en wie is daar voor verantwoordelijk? Lijkt mij een tamelijk elementaire vraag.
Anne & Co, wijn en roquefort
Tegenover het pand van Bromet & dochters ligt het oude ‘Groene Kruisgebouw’. Ik heb er nog op peuterspeelzaal gezeten, als jochie van krap twee jaar oud. En ik kreeg er mijn eerste inenting, waar ik een trauma aan heb overgehouden. In het gebouw zit nu een winkel, Anne & Co. Ik had er over gelezen in het Noordhollands Dagblad. Mijn interesse was vooral gewekt omdat Anne een Française is met verstand van wijn. Ik ben niet vaak in Ilpendam, dus daar móést ik even naar binnen. “Waar moet de wijn bij passen?”, vroeg de mevrouw, die denk ik te oud was om Anne te zijn. Kijk. Goeie eerste vraag! “Uhh… nouhou, ik ben al een tijdje op zoek naar een stevige rode wijn die bij een pittige Franse kaas past. Zeg roquefort. Heimwee naar de afgelopen zomer in de Dordogne.” De mevrouw liet mij kiezen uit drie wijnen. Geen van drie Frans. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een Portugees. Tinto da Ânfora, Grande Escolha, 2006, stoer, met flink wat tannine en rood kersenfruit. Ik bewaar hem, ten minste tot het weekend. Maar ik bén me daar een potje nieuwsgierig!!!
Op bezoek bij De frisse blik
Vanochtend was ik op bezoek bij stichting De frisse blik. De stichting is gehuisvest op de bovenste verdieping van het pand van Bromet & dochters, aan De Noord in Ilpendam. Met prachtig uitzicht over het dorp. Een sfeervolle werkplek, om jaloers op te zijn. Lucas en Mirna, de oprichters van de stichting, hebben vorig jaar bij ons op school het project Wat is waar? gedaan. Tien docenten van SG Antoni Gaudí kregen les in het kritisch kijken naar media. De opdracht die er aan was gekoppeld: maak een reportage van een straat in de buurt. Twee docenten geven een positief beeld van deze straat, terwijl twee andere juist een negatief beeld schetsen. Op die manier ontdek je hoe je het beeld kan manipuleren. En dat zorgt voor een frisse blik ten opzichte van de media. Precies de bedoeling van de stichting.
Ik had vandaag afgesproken met Lucas en we hebben vooral bijgekletst. Inspirerend bezoek. De stichting doet veel leuke projecten en Lucas en ik delen dezelfde interesses. We hebben afgesproken dat ik een keer mee ga als ze een workshop geven op een basisschool. Daar heb ik nu al zin in.
Wallpaper National Geographic
King Penguins, Falkland Islands
Dirk Zijn gelooft in Sieneke
Jawel! Waarom? Omdat Sieneke de kritiek niet verdient. En omdat het een kei van een liedje is natuurlijk. Een volksliedje eerste klas. Eentje van de buitencategorie. Bedankt grote smurf! Eerder al heb ik opgebiecht dat ik verslingerd ben aan authentieke jodelmuziek uit Tirol. Het Sjala-liedje komt gevaarlijk dicht in de buurt van mijn favoriete muziek. Echte volksmuziek gaat over de grenzen van de Europese landen heen, weet ook Vader Abraham. Of de muziek nou uit Italië, Ierland, Frankrijk, Oostenrijk of Duitsland komt, in de basis is elk volks liedje hetzelfde: drie akkoorden, een break en een pakkende melodie. En Sieneke is een gezonde Nederlandse volkse meid, die het lied als geen ander kan vertolken. Nog een ietsje pietsje zangles en ze kan het ook nog zingen. Dat gaat helemaal goed komen daar in Noorwegen. En nu: allemaaáál: Sjalalie Sjalala Sjalalie Sjalala….
Bijzondere Bimbo
Dat is wel bijzonder. Playmate Meike Schulte schrijft een boek over haar ervaringen in ontwikkelingslanden. Haar boek ’Bimbo in de Bush’, verschijnt eind april. Meike gebruikt haar bekendheid om ontwikkelingswerk onder de aandacht te brengen. Sterker nog, ze is er zo mee begaan, dat het me niet zou verbazen dat ze ooit om die reden heeft besloten te poseren voor Playboy. ‘Ieder jaar vertrekt Meike op eigen kosten naar een plek in de wereld, vaak in the middle of nowhere, waar zij een langere periode aan de slag gaat in de ontwikkelingshulp. Dat is eens wat anders dan bekende koppen die een paar dagen arme kindjes gaan kijken en zelf in een vijfsterrenhotel overnachten.’
Artikel hier.
Kijk, zo doe je dat. En het schijnt dat ze nog goed kan schrijven ook. Ik vraag mij gelijk af of er meer boeken zijn die dit thema behandelen. Gewoon, persoonlijke verhalen van ervaringsdeskundigen. Ik schaam me er bijna voor dat ik het antwoord op die vraag niet weet. Even zoeken op Bol.com levert niets op. Gek is dat. Wel kom ik een interessant boek tegen dat antwoord geeft op de vraag waarom ontwikkelingshulp meer kwaad dan goed heeft gedaan. The White Man’s Burden. Ga ik lezen. Misschien ook wel iets voor minister Koenders?
Boertje Jeroen – aflevering I
Ongelofelijk zitten klooien met het renderen en converteren van de montage. Maar het heeft wel wat opgeleverd. De kwaliteit gaat er op vooruit. Het geluid is niet meer overstuurd en de resolutie is, kunstmatig, opgewaardeerd naar 1280 x 720 pixels. Dat kan natuurlijk niet echt, want mijn camera levert maximaal 720 x 576 pixels. Toch maar eens gaan sparen voor een HD camera. Misschien eerst de JVC Flip-alike. Super klein, formaat mobiele telefoon. Altijd handig, moet je gewoon hebben eigenlijk. Daarna doorsparen voor echte kwaliteit.
Het afgelopen weekend heb ik twee reportages gedraaid. Ik heb, zeg maar, de smaak te pakken en ben nu druk aan het monteren. Zaterdag op bezoek bij de open dag van MTB Motorsport. Goed beeldmateriaal met een aantal leuke interviews met Mick en Arjan. Ik vond het erg leuk om er te zijn. Zondag op bezoek bij boertje Jeroen. Het leek de zoete inval wel. Vrienden en familie waren massaal op de piepkleine baby dwerggeitjes afgekomen. Super lief, donderdagnacht geboren in de stallen die Jeroen beheert. Begin januari was ik er ook al, op zoek naar de ijsvogel. Die was er toen even niet. Wél de toen nog hoogzwangere moeder dwerggeit. Aflevering II, met de baby dwerggeitjes, laat nog heel even op zich wachten.
Vanavond: Pasta di Dirk!
Pappardelle met Italiaans stoofvlees
voor 8 personen
1500 gr magere runderlappen in kleine blokjes
2 el olijfolie
50 g gerookt ontbijtspek, in kleine stukjes
1 ui gesnipperd
2 tenen knolfook, fijngehakt
2 stengels bleekselderij, fijngehakt
2 wortels, geraspt
1 takje rozemarijn, naaldjes fijngehakt
1 blik tomaten (400 g)
1 klein blikje tomatenpuree
150 ml rode wijn
100 ml runderbouillon (van tablet)
verse pasta voor 8 personen, of 4 schalen pappardelle (pasta, schaal à 250 g)
100 g in dunne plakjes geschaafde Parmezaanse kaas
- Bestrooi het vlees met zout en peper. Verwarm de olie in een braadpan en bak de blokjes vlees – in gedeelten – rondom bruin. Schep ze op een bord en bak in het bakvet het ontbijtspek, de ui en de knoflook 3 minuten. Voeg de bleekselderij, wortels en rozemarijn toe en bak ze 1 minuut mee.
- Voeg de tomaten met vocht, wijn, bouillon en tomatenpuree toe en breng het geheel aan de kook. Schep het vlees erdoor. Zet het vuur heel laag en laat het vlees afgedekt in minimaal 2 1/2 uur gaar stoven. Ik zet het gerecht zelf altijd in de oven, heteluchtstand op ongeveer 140 graden, zodat het net blijft koken. Roer zo nu en dan door en controleer of er nog voldoende vocht in de pan zit.
- Kook de pasta in een grote pan met ruim water en wat zout volgens de aanwijzingen beetgaar. Giet de pasta af. Verdeel de pasta over 8 warme diepe borden en schep er wat stoofvlees met saus op. Strooi er geschaafde kaas over.
Zo. Succes ermee! En eet smakelijk!