Gulste gever
Nederland is relatief de gulste gever als het gaat om ontwikkelingshulp. Maar is dat iets om trots op te zijn? Dat zou het misschien kunnen zijn als het geld ook wat zou opleveren. Naar schattng komt slechts de helft van de 5 miljard euro goed terecht. De andere helft zou ten goede komen aan’corrupte of dictatoriale regimes’. Tenminste, dat zeggen kamerleden van de oppositie.
Gisteren presenteerde het Sociaal Planbureau onderzoek naar steun voor de overheid. Daaruit kwam naar voren dat Nederlanders vinden dat in tijden van crisis het budget voor ontwikkelingshulp omlaag moet. Daar is minister Bos het niet mee eens. Arrogantie van de macht? Of doet de lobby gewoon goed haar werk.
Nico gaat goed!
Ik begin er nou echt enthousiast over te worden. Afgelopen donderdag weer een stuk verder gekomen. Volgende keer moet Nico mee want de fijne details krijg ik niet te pakken van de foto’s.
Onderwijstijd
Onderwijstijd. Ik schreef er al eerder over. De regering komt er niet uit dus er moest een commissie van wijzen aan te pas komen. De opdracht die de commissie Cornielje van de staatssecretaris mee kreeg was al verkeerd. Volkomen kansloos.
25 april 2008 ontving de Kamer een brief over de instelling van de commissie Cornielje: “De volgende uitgangspunten geven richting aan het onderzoek: inhoud en kwaliteit van het onderwijsprogramma staan niet ter discussie; de financiële ruimte is het thans geldende budget en een wettelijke norm voor voldoende onderwijstijd als zodanig is nodig.”
Met andere woorden, de commissie mag niet onderzoeken of vasthouden aan de 1040 uur wel de beste manier is om goed onderwijs te verzorgen. En de commissie mag ook niet zeggen dat er meer geld moet komen, want dat hebben we niet.
Ja, en dan krijg je zo’n belachelijk advies als gisteren is gepubliceerd. Persoonlijk boeit het mij niet of ik een week minder vakantie krijg of niet. Zeven weken vakantie is erg lang. Wat mij wel boeit is dat het voorstel van de commissie geen verbetering biedt voor de druk die er op de onderwijstijd staat. De zogenaamde ophokuren blijven bestaan. Toetsweken zijn haast onmogelijk en tijd nemen voor individuele gesprekken met leerlingen al helemaal.
Het enige voordeel is dat er wat meer tijd kan komen voor studiedagen en onderwijsontwikkeling. De vijf dagen die van de vakantie worden afgesnoept kunnen door het jaar heen daar voor worden ingezet. Alleen jammer dat verreweg de meeste VO scholen zich geen raad weten met onderwijsontwikkeling. En dan zit je duimen te draaien op een studiedag. Gelukkig is dat in mijn deelschool niet het geval.
Ondertussen is het de kunst om je als school zo weinig mogelijk aan te trekken van alle regels die uit den Haag komen. Gewoon inplannen die toetsweken en individuele gesprekken. Afschaffen die ophokuren. Ga de discussie maar aan als de inspectie langs komt. Accepteer een eventuele boete. Toen ik dit voorstelde in de Task Force Onderwijstijd, met de top van de Purmerendse ScholenGroep, werd ik uitgelachen. Dat maakte mij een tikje onzeker. Nu een paar jaar later lijken steeds meer scholen mijn standpunt te volgen.
Beter Onderwijs Nederland (BON) over de commissie Cornielje.
Nico Olsthoorn
Hij weet dat ik er mee bezig ben maar hij mag het nog niet zien. Dusss… mondje dicht hè. De computer begrijpt hem niet dus op internet zal hij niet kijken.
Oké, de ogen kloppen nog niet helemaal. En mijn vader heeft een grote neus, maar zó groot… De oren zitten nog niet op de goede plek en karakteristieke details ontbreken. Maar voor de rest begin ik er vertrouwen in te krijgen dat het gaat lukken om een mooie kop te boetseren.
Volgens beeldhouwbaas Bart ben ik meer een boetseerder dan een beeldhouwer. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik vind het in ieder geval erg leuk om te doen.
Kouwes
Ik als gelegenheidsrapper en tekstschrijver, hou natuurlijk van rijmelarij. Gedichten zijn als kunst. Het spreekt je aan of laat je koud. De gedichten van P. Kouwes (Nico Dijkshoorn) zijn naast kunstig vooral erg grappig. Omdat het vorige item slechts één keer is bekeken, vandaag Kouwes in de herkansing.
Een selectie uit de eerste 20 pagina’s van de gedichtbundel ‘Daar schrik je toch van’.
DODE MEEUW OP HET STRAND
ja
uitsloven
met bochten en zo
en daar liggen
we dan
OPGEBAARDE FREEK DE JONGE
nee
geen
trein
zo
zag hij
er
altijd
al
uit
JE KUNT BETER EERLIJK ZIJN
kut
een dochter
OUDERAVOND VRIJE SCHOOL
we
hebben begrepen
dat
walter
thuis
met
geverfd
speelgoed
speelt
en soms
zomaar
lacht
klopt
dat
?
DODE MEEUW IN BOOM
kijk
hij zit
in de
ontkenningsfase
HUIS VAN BAUER
nu
nog
wielen
er
onder
KALENDER
mooi
die kalender
met kwastjes
echt chinees
Hyves voor baby's
Kan iemand mij uitleggen hoe dat werkt? Graag dan…
Je bent in verwachting. Je gaat met zwangerschapsverlof en hebt een paar weekjes vrij. Hmmm… wat kan je doen? Bewegen gaat niet zo goed meer dus het moet iets in huis zijn. De computer dan maar! Heb je je vrienden laatst niet iets horen vertellen over hijfe, heives, even googelen, ja dat was het, Hyves. Eigen pagina aanmaken. Vrienden maken en natuurlijk iedereen vertellen dat je zwanger bent. Dan een paar dagen rust…
Ineens zijn ze verdwenen. De profielfoto is vervangen door een foto van de kleine. Met schattige kleertjes. In een wippertje. De blogjes, krabbels en tikken gaan niet meer over de moeder maar over de baby. Over zwemmen met de baby, oppas regelen, groeistuipen, kleertjes, over eigenlijk alles wat met het jonge leventje te maken heeft.
Waarom in hemelsnaam je profielfoto verwisselen met die van je kind? Leg het mij uit. Het is toch jouw profiel? Niet dat van je kind. Het is jouw Hyvespagina en niet dat van je kind. Dat je verliefd bent op je eigen kind dat kan ik goed begrijpen. Dat jouw kind daarom prominent aanwezig is op jouw pagina lijkt mij logisch. Maar je eigen leven houdt toch niet op?
Ik pleit voor Hyves voor baby’s. Je mag alleen lid worden als je vader of moeder een mooie profielfoto op je profielpagina zet. En af en toe een mooi verhaaltje op je blog. En veel mooie foto’s plaatst natuurlijk. Vaders en moeders, die op de grote mensen Hyves zitten, mogen ook vriendjes worden.
Hyves voor baby’s
Kan iemand mij uitleggen hoe dat werkt? Graag dan…
Je bent in verwachting. Je gaat met zwangerschapsverlof en hebt een paar weekjes vrij. Hmmm… wat kan je doen? Bewegen gaat niet zo goed meer dus het moet iets in huis zijn. De computer dan maar! Heb je je vrienden laatst niet iets horen vertellen over hijfe, heives, even googelen, ja dat was het, Hyves. Eigen pagina aanmaken. Vrienden maken en natuurlijk iedereen vertellen dat je zwanger bent. Dan een paar dagen rust…
Ineens zijn ze verdwenen. De profielfoto is vervangen door een foto van de kleine. Met schattige kleertjes. In een wippertje. De blogjes, krabbels en tikken gaan niet meer over de moeder maar over de baby. Over zwemmen met de baby, oppas regelen, groeistuipen, kleertjes, over eigenlijk alles wat met het jonge leventje te maken heeft.
Waarom in hemelsnaam je profielfoto verwisselen met die van je kind? Leg het mij uit. Het is toch jouw profiel? Niet dat van je kind. Het is jouw Hyvespagina en niet dat van je kind. Dat je verliefd bent op je eigen kind dat kan ik goed begrijpen. Dat jouw kind daarom prominent aanwezig is op jouw pagina lijkt mij logisch. Maar je eigen leven houdt toch niet op?
Ik pleit voor Hyves voor baby’s. Je mag alleen lid worden als je vader of moeder een mooie profielfoto op je profielpagina zet. En af en toe een mooi verhaaltje op je blog. En veel mooie foto’s plaatst natuurlijk. Vaders en moeders, die op de grote mensen Hyves zitten, mogen ook vriendjes worden.
Herrie in de keuken
Het was weer dinsdagavond. Mijn favoriete tv-avond. Herrie in de keuken! Als voorproefje dan, het hoofdgerecht kwam vlak daarna. Of eigenlijk was het deze keer Herrie in het Hotel. Herman den Blijker en zijn vaste maatje, oppernicht de heer Reimers, op bezoek bij een noodlijdend pension of hotel. Deze keer bij een hotel in Duitsland, gerund door een Nederlands stel van middelbare leeftijd. Herman, dik en kaal, met altijd een dikke sigaar in zijn mond, weet de vinger op de zere plek te leggen. In dit geval was dat de man des huize. Eigenwijs en verre van realistisch. En hoe Herman ook aan hem trok, het lukte niet om hem met beide benen op de grond te krijgen. Prachtig om te zien hoe Herman orde op zaken stelt, in het bijzonder in de keuken. Wat een vakman.
Daarna het echte werk ‘Kitchen Nightmares’, met Gordon Ramsey. Dat was echt genieten. Op bezoek bij een Indiaas restaurant in Manhattan, New York. Van de buitenkant doet het restaurant denken aan een hoerenkast, veel rood met grote lichtreclame. Bij binnenkomst begint Gordon met het bestellen van wat eten van de kaart. Eerst maakt hij kennis met de manager van het restaurant. Dat blijken er drie te zijn. Een floormanager, een operational manager en een general manager. Het restaurant is leeg, hij is de enige gast. Er hangen witte lakens aan de muur en het wemelt er van de vliegen. De gerechten die Gordon krijgt voorgeschoteld zijn verschrikkelijk en komen niet overeen met de bestelling. In het vegetarische gerecht is lamsvlees verwerkt en ook het runderstoofvlees blijkt niet van een rund te komen. Het toppunt is de zalm. De zalm is in de magnetron ontdooid en ook nog eens slecht klaargemaakt. De aardappels die het gerecht aankleden lopen bijna van het bord af. Gordon roept de kok erbij die het heeft bereid en vraagt hem om het zelf op te eten. Met veel tegenzin en een lang gezicht doet de kok wat hem gevraagd wordt.
Na deze proeverij is het tijd voor het inspecteren van de keuken. Echt, je hebt nog nooit zo’n smerige bende gezien. De kip, de hamburgers en het lamsvlees zijn bedorven. Dat kan je zelfs op tv zien aan de kleur. Je ruikt het bijna. De tomaten zijn nog wel rood van buiten, maar rot en zwart van binnen. In de zojuist nog bestelde salade, die in een plastic zak wordt bewaard, zitten ontelbaar veel vliegen. In het magazijn krioelt het van de kakkerlakken. Er is bovendien een rattenplaag. Gordon gaat op de hem typerende manier volledig over de zeik. Hij pakt vooral de ‘ignorant’ general manager keihard aan. De glimlach op het gezicht van het overige personeel doet vermoeden dat de man deze aanpak verdient.
En dan begint het echte werk. Schoonmaken en opbouwen. Het hoogtepunt van deze aflevering is wel het schoonmaken. En dan vooral de entree van de schoonmaakploeg. In een uniform wat het midden houdt tussen een antistralingspak en een Star Wars outfit, komt Gordon aangelopen met meterslange slang om de nek geworpen. Op de voet gevolgd door een kleine kudde ‘steamcleaners’.
Na het schoonmaken doet Gordon waar hij goed in is. Een restaurant op de kaart zetten. Het eten, de binnen- en buitenkant, het personeel, de organisatie, alles komt aan bod. In geen tijd tovert hij het restaurant om tot een plaats waar je zelf heen zou willen als je nog een keertje in New York bent. De mensen die er werken beginnen te stralen. De genarel manager wordt zo gek gemaakt dat hij zelf ontslag neemt. En de gasten stromen binnen en zijn zichtbaar tevreden. Ongelofelijk knap. Wat een bevlogen vakman. Respect!
Het programma is in vier delen terug te vinden op Youtube.com