Berichten met de tag: „acupunctuur“

Acupunctuur Purmerend

Als je met Google zoekt op ‘Acupunctuur Purmerend’ vind je het bedrijf van mijn vrouw: Ellen Olsthoorn Acupunctuur. Als je behoefte hebt aan een totaal NIET objectief verhaal moet je vooral doorlezen. Ellen heeft vier jaar gestudeerd voordat ze haar praktijk begon. Vanaf het tweede jaar had ze behoefte aan proefpersonen. Ik was er huiverig voor want ik ben best bang voor naalden. Maar ik wilde Ellen graag steunen bij haar opleiding dus belandde ik op de behandeltafel. In het begin oefende ze de techniek van het prikken en het lokaliseren van de acupunctuur punten. Halverwege het derde jaar was het tijd voor een echte behandeling. Ik had geen klachten, voelde mij gezond. Ellen begon met mij uitgebreid te bevragen voor de anamnese. Mijn beide polsen werden ‘gelezen’ en mijn tong werd bekeken. Alle bevindingen werden uitvoerig genoteerd in het aantekeningenboekje. Het is fijn als iemand de tijd voor je neemt, of je nou klachten hebt of niet. Toch kwamen we er gaande weg achter dat ik wel wat last had van somberheid en verdriet. Mijn vader was nog niet zo lang geleden overleden en ik zat nog midden in een rouwproces. Zelf had ik nooit bedacht dat je hier iets aan kon doen met acupunctuur. Het was voor Ellen ook een van haar eerste behandelingen en ze dacht lang na over een behandelplan. Avonden lang zat ze erop te studeren en ze besprak heet ook met haar docenten en met studiegenoten. Het was een subtiel verschil maar tegelijkertijd ook heel duidelijk. Bij een rouwproces horen emoties van verdriet, angst en boosheid. Je kunt er gemakkelijk in verzuipen. Emoties kunnen je verlammen en in zekere zin was dat bij mij ook het geval. Acupunctuur heeft mij daar goed bij geholpen. Ellen heeft mij daar goed bij geholpen. Na een behandeling waren de scherpe randjes van de emotie verdwenen en was er weer ruimte om te leven. Het zorgde ervoor dat ik stappen kon zetten in het rouwproces. Misschien dat het rouwproces zonder acupunctuur ook voorbij was gegaan, ik denk van wel. Alleen zou het dan waarschijnlijk langer hebben geduurd en meer eenzaam zijn geweest. Ik heb de begeleiding van Ellen als heel prettig ervaren. Het was voor haar niet makkelijk, vooral omdat ik dicht bij haar sta. Toch is het haar gelukt om dat heel professioneel te doen. Ik ben er van overtuigd dat acupunctuur iets kan betekenen bij het verwerken van verdriet maar ook bij andere psychische klachten zoals depressie of stress. Ellen kan ik daarbij natuurlijk van harte aanbevelen.


Chinees Gezondheidscentrum komt naar Den Haag

Vanmorgen bij het wakker worden las ik op nu.nl dat er binnenkort een Chinees Gezondheidscentrum geopend gaat worden in Den Haag. Een steeds groter wordende glimlach speelt op mijn gezicht. Super!

Hopelijk nog een anker in het steeds groter wordend bewustzijn dat lichaam en geest 1 zijn en ook dienovereenkomstig behandeld moet worden. Ook het woord Gezondheidscentrum is natuurlijk al een stuk positiever dan ziekenhuis.

Natuurlijk ben ik bevooroordeeld. Ikzelf ben al jaren fan van complementaire geneeswijzen en heb ook al de nodige cursussen achter de rug. Op dit moment ben ik zelfs natuurgeneeskunde aan het studeren en ook daar komt Traditionele Geneeskunde aan de orde.

Om het nog even een stukje persoonlijker te maken; ik wordt op dit moment zelfs behandelde door acupunctuur. De aandoening die mij nu alweer meer dan 4 jaar plaagt, MS, was met reguliere geneeskunde niet te behandelen. Alle remmende medicatie reageer ik allergisch op. En ik ben ook niet zo voor medicatie, hoewel ik het op dit moment nog wel gebruik.

Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik me, na 2 behandeling echt onwijs goed voel! Bijna geen pijn en gevoelsstoornissen, meer en meer energie. Morgenavond ga ik weer en ondanks mijn heftige reactie op de behandeling heb ik er zin in. Sinds lange tijd zie ik weer wat licht aan het einde van de tunnel.

Mijn hoop is dan ook dat dit soort Gezondheidscentrums meer en meer geaccepteerd en geïntegreerd gaan worden in niet alleen Nederland, maar in de hele westerse maatschappij. De angst die veel mensen hebben voor complementaire geneeskundige is veelal eentje aangepraat door de westerse geneeskunde en door onwetendheid. Regelmatig lees ik artikelen waarbij gewezen wordt op de gevallen waarbij iemand is komen te overlijden doordat deze complementair behandeld werd, zoals Sylvia Millecam.

Uit ervaring weet ik, dat dit veelal had kunnen voorkomen door meer en beter overleg tussen de reguliere en complementaire behandelaars. Veel artsen staat nog steeds sceptisch tegen diverse, inmiddels wetenschappelijk beproefde methodes en kweken zo een situatie waarin hun patiënten niet meer of niet voldoende meer durven vertellen over de andere wegen die zij bewandelen om weer in evenwicht te komen. Erg jammer. Het egoïsme en arrogantie van veel van deze geneesheren staat een goede samenwerking danig in de weg. Maar jah, stel je voor dat je je inkomsten misloopt. Stel je voor dat een patiënt weer gezond wordt en je hulp niet meer nodig heeft. Dat kan toch niet?

Archief