DirkZijn

Vrijdag heb ik een stuk van de Bannetocht geschaatst. Het ijs was gevaarlijk slecht. Met diepe scheuren en opgevroren sneeuw. Het was druk op het ijs en er waren veel valpartijen. De ambulances reden af en aan. Omdat ik weinig tijd had sneed ik een stuk af. Even was ik helemaal alleen. Je hoorde alleen het geluid van de ijzers die het ijs schraapte. Het donkere ijs, de witte sneeuw, de blauwe lucht en het goudgele riet, de schoonheid van de natuur maakt grote indruk op mij. Net zo overweldigend als de liefde die ik voor jou voel. Je was daar heel dicht bij mij. We waren samen op het ijs. Mij kon niks gebeuren.