Berichten met de tag: „Chocola“
Bonbons van Pucinni Bomboni
Het water loopt in mijn mond als ik er aan denk. En ik dacht er dus net aan. En nu ga ik er een stukje over schrijven, dus heb ik er maar een doekje bij gepakt. 
Bij Pucinni Bombini in de Staalstraat in Amsterdam verkopen ze de lekkerste bonbons. Zonder twijfel. Je loopt er langs als je binnendoor vanaf het Waterlooplein naar de Munt loopt. Een gevaarlijk stukje Amsterdam voor een snoepkont zoals ik. Als ik langs de winkel van Pucinni loop dan lukt het nooit om door te lopen. Hoezeer ik het me ook voorneem. Doorlopen Dirk! Doorlopen doorlopen DOORLOPEN, mislukt! Vanille-maanzaad komt er dan in mij op en automatisch sla ik rechtsaf en sta ik in de winkel. “Wat mag het zijn”, vraagt de mevrouw achter de toonbank. En voor ik door heb dat ik per abuis in de winkel sta heb ik al besteld. De winkel ziet er ook mooi uit, alles klopt. Presentatie, uitstraling, verpakking, en okay, je krijgt de bonbons niet voor niks, maar ze zijn dan ook zo groot als een gebakje. ”Hoeveel wilt u er?” Doe maar van alles twee. Vanille-maanzaad, rabarber, port, peper, ennuh.. ohja, natuurlijk! framboos! Er zijn nog meer spannende smaken. Wat ik ook probeer, het valt nooit tegen. Ik geloof dat ik maar weer eens naar Amsterdam moet. Red ik het nog voor zessen?
Paaseitjes
Ik ben verslaafd aan chocola. Het grootste deel van het jaar kan ik de verslaving redelijk controleren. Een enkele keer koop ik een mega reep in de winkel of bij een tankstation. Van Côte d’Or, met hazelnoot, als het even lukt. Die vreet ik dan in een keer op. Weg binnen een minuut als het moet.
Vanaf eind februari begin maart krijg ik het pas echt moeilijk. Het is verdorie nog erger dan met de kerstkransjes. Het lijkt wel of in elke ruimte waar ik kom paaseitjes staan. Om gek van te worden. Die kan ik dus niet laten staan. En ze zijn zo schattig klein, daar moet je er gewoon meer van eten. Als ik er niet op gewezen word, dan blijf ik gekleurde bolletjes aluminiumfolie draaien. Dan zie ik weer grote ogen van verbazing naar mij kijken en weet ik dat ik te gulzig ben. De chocolade manie bouwt op tot in het paasweekend. Aan het eind van dat weekend loop ik ernstig gevaar met een chocolade vergiftiging te worden opgenomen in het ziekenhuis.
Wanneer is het pasen? Laat er een einde komen aan mijn lijden.