Berichten met de tag: „Dagblad Waterland“
Doe normaal!
De raadsleden van de gemeenteraad in Purmerend waren laatst uitgenodigd voor een training met als thema morele oordeelsvorming. Fascinerend. Ik heb alleen moeite om me voor te stellen wat dat eigenlijk is, een moreel oordeel vormen? Dan vind ik dus ergens iets van en vorm dan niet zomaar een oordeel, nee, ik vorm een moreel oordeel. Dan denk ik bij mezelf, heb ik dat goed gedaan? Is dit oordeel moreel juist? En dan zeg ik tegen mezelf, ja Dirk, dat is een moreel juist oordeel? Zoiets stel ik mij voor bij morele oordeelsvorming.
De training was nog maar net begonnen toen er op Twitter ruzie uitbrak tussen twee Purmerendse raadsleden. Om een beetje vertrouwd te raken met de materie stuurde de een vanaf de training een tweet naar de ander die thuis zat: ‘denk jij dat het moreel juist is onderuit op de bank aan een wijntje te zitten terwijl de meeste raadsleden in de raadszaal zijn?’ Dat schoot de ander in het verkeerde keelgat. Hij reageerde: ‘Vanavond avond gemeenteraad over morele oordeelsvorming. Hoop dat iedereen die het nodig heeft er is. #purmerend #gemeenteraad’ De ruzie op Twitter duurde nog wel even voort. De een verdedigde zich ermee dat hij alleen maar een vraag had gesteld en geen oordeel had gegeven, de ander vond de vraag suggestief en legde uit dat hij thuis zat vanwege privé omstandigheden. Een paar dagen en een commissievergadering later meldden de kemphanen dat het geschil was uitgepraat: ‘Gisteren na een interessante Commissie AZ even samen alle plooien gladgestreken! #gewoonevenuitpraten’ En dat is waarschijnlijk moreel gezien juist gehandeld. Maar of je dat leert in een training morele oordeelsvorming?
‘Moreel oordelen gaat er over of een bepaalde handeling in een bepaalde situatie het moreel juiste is om te doen.’ Dat staat geschreven op de website van Governance & Integrity. Als je op Google zoekt op “morele oordeelsvorming” vind je meer van dat soort bedrijven. Eentje er van heeft waarschijnlijk de training verzorgt voor de raadsleden in Purmerend. Een commercieel bedrijf dat geld verdient met het geven van dure trainingen, betaald van publiek geld, gaat mensen in publieke organisaties leren wat moreel juist is en wat niet? Doe eens even normaal man!
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Column: Als in Ilpendam
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Als in Ilpendam
Ik ben opgegroeid in Ilpendam. Ook al is het twintig jaar geleden dat ik het dorp heb verlaten, ik blijf een Ilpendammer. Nog altijd kan ik genieten van het dorpsleven. Sinds vorig jaar ben ik weer regelmatig in het dorp, voor een potje voetbal met het derde elftal van SV Ilpendam. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan. Vooral na de wedstrijd, als we blijven hangen om naar het eerste elftal te kijken. Iedereen leeft mee, er wordt samen gejuicht en toeschouwers geven commentaar op het spel. Na de wedstrijd drinkt men samen een biertje in de kantine en wordt het dorpsleven uitvoerig besproken. Ilpendam is in al die jaren niets veranderd. De gemeenschapszin is er onveranderd groot.
Vanuit een gezamenlijke behoefte wordt er veel georganiseerd in Ilpendam. Of het nou om sport gaat of om kunst en cultuur, er zijn altijd wel mensen te vinden die iets willen organiseren of bereid zijn een handje te helpen. Is er animo om te wandelen en te fietsen, dan wordt ‘De ronde van Ilpendam’ in het leven geroepen; Muziekliefhebbers komen aan hun trekken tijdens Parckpop of bij de bandjes die optreden in het Wapen van Ilpendam; De toneelvereniging trekt volle zalen en de fanfare speelt voor jong en oud liedjes van Annie M. G. Schmidt in de muziektent in het park. Het zijn zomaar wat voorbeelden, er gebeurt nog veel meer in het dorp. Ilpendammers zijn er trots op. En terecht. Er is niets mooier dan op eigen kracht iets voor elkaar krijgen en samen voldoening te hebben van het succes. De subsidie voor de fanfare en de toneelvereniging is minimaal. Parckpop en ‘De ronde van Ilpendam’ draaien volledig op vrijwilligers.
Het is onmogelijk om de vergelijking te trekken met mijn huidige woonplaats, Purmerend. Toch zou ik willen dat Purmerend wat meer was als Ilpendam. Wat zou er gebeuren als er in Purmerend geen subsidie meer zou zijn voor een festival als Reuring, of voor pop- en cultuurpodium P3? Zouden er dan geen uitingen van kunst en cultuur meer zijn in Purmerend? Of zou er vanuit de gemeenschap zin ontstaan om dat zelf te gaan organiseren? Zoals in Ilpendam.
Column in Dagblad Waterland
Afgelopen woensdag verscheen mijn eerste column voor Dagblad Waterland. Eens in de vier weken zal ik een column schrijven over de politiek in de regio Waterland. In de week na plaatsing in de krant, verschijnt de column op DirkZijn.nl.
Over de politiek
Of ik een column wil schrijven voor Dagblad Waterland, over de lokale politiek? Goeie vraag! Ik haat de politiek en tegelijkertijd hou ik er van. Dat kan samen gaan, al dreigt soms het gevaar dat mijn frustratie de overhand neemt. Er over schrijven is dan ook niet zonder risico. Ofwel mijn woede neemt ernstige vormen aan, of de reacties op deze column zorgen voor nodige nuance. We zullen zien wat het wordt.
Maar waar zal ik eens over gaan schrijven? Over de dure Milky Way Bridge, of over het spotgoedkope bankje van de beroemde Purmerendse architect Mart Stam? Over het pontveer in Ilpendam – wat is dat toch voor een bijzonder contract dat de pontbazen met de gemeente Waterland hebben afgesloten? Of zal ik schrijven over de jachthaven in Purmerend, die er nooit komt? Of over de disco? Het zijn controversiële onderwerpen waar ik al de nodige verhitte discussies over heb gevoerd. Politiek leeft in de regio.
En tóch mis ik het publieke debat. Berichtgeving vanuit de gemeenten over belangrijke besluiten vindt altijd achteraf plaats, als het besluit al genomen is. Jammer, want in de regio gebeurt het: waar er gebouwd wordt en hoe dat er uit komt te zien, wordt besloten in de gemeenteraad; beleid dat door de landelijke politiek wordt vastgesteld, moet hier worden uitgevoerd. Het effect ervan is direct zichtbaar bij onze scholen, zorginstellingen en andere organisaties. De mening van de burgers is voor een goede besluitvorming belangrijk. Die mening vervolgens serieus nemen is van levensbelang voor de politiek. In Purmerend is de gemeenteraad zich ervan bewust dat burgers eerder bij besluitvorming moeten worden betrokken. Voor het onderwerp ‘verkeer in de binnenstad’ heeft de gemeente voor het eerst ‘van buiten naar binnen’ gewerkt. Het voorstel om burgers en organisaties actief te betrekken bij het proces van besluitvorming is door de gemeenteraad unaniem (34-0) aangenomen. Een stadsschouw, een enquête, een bezoek aan diverse organisaties in de binnenstad en een eindsessie met alle betrokkenen, moeten er voor zorgen dat de raad goed geïnformeerd een besluit kan nemen. Een goede ontwikkeling. Het geeft de burger moed.
Ik ga de politiek in Waterland volgen zoals ik de politiek nog nooit gevolgd heb. Suggesties voor het schrijven van deze column zijn van harte welkom.
Dirk Olsthoorn
Hoofdoekjes in Volendam
Commentaar van Miek Olsthoorn – Van Rest, geplaatst in Dagblad Waterland.
Geen hoofddoekje op het Don Boscocollege? Zijn de Volendammers vergeten hoevelen van hen op school zijn opgevoed door vrouwen met een erg duidelijke hoofddoek op hun hoofden? Ik denk aan de Zusters Dominicanessen die tientallen jaren de leerkrachten waren op de, uiteraard katholieke, Volendamse scholen. Zijn die Volendammers daardoor geschaad? En wat moet Nederland met alle nonnen die momenteel nog in ons land leven? Ook nonnenkap afzetten? Ik hoor nonnen nooit noemen in deze hoofddoekjes-discussie. Raar of niet?
Dagblad Waterland en P3
Vier keer heb ik een blog ingezonden over P3. Een link, gemaild naar de redactie van Dagblad Waterland. Geen reactie.
Ondertussen wacht ik op post van de gemeente Purmerend.