Berichten met de tag: „Elsevier“
Dit kabinet is helemaal niet onbarmhartig
‘Het kabinet Rutte pakt de uitkering voor jonge arbeidsongeschikten en de sociale werkplaatsen aan. Volgens de oppositie is dit onbarmhartig. Marike Stellinga weerlegt de kritiek en legt uit waarom dit besluit juist moedig is van het kabinet.’ Elsevier Video
Ranzigheden
Naar aanleiding van de affaire-Jack de Vries geeft Elsevier columnist Bart Jan Spruyt zijn analyse over de ranzigheden van politici die openbaar worden gemaakt. En over hun eigen rol in dit fenomeen. De kern van zijn analyse staat in de laatste alinea’s.
Het welbehagen waarmee het slechte nieuws rond Jack de Vries is uitgevent, laat nog iets anders zien. In de week waarin De Vries aftrad, verscheen een nieuw blad, het politieke roddelblad Binnenhof. Daarin staan alle dingen over politici die we niet van hen mogen weten. Over hun geheime relaties, hun declaraties, hypotheken, eetgewoonten en drankzucht, over hun kinderen en over de inhoud van hun vuilniszakken.
Het blad presenteert zijn inhoud zonder enige gêne als ‘vuilnisbakkenjournalistiek’. Het toont aan dat politici in toenemende mate alle gezag en respect verliezen. Dat hebben ze voor een belangrijk deel aan zichzelf te danken. Door zichzelf te presenteren als oplossers van alle problemen en keer op keer zo ontzettend veel te beloven, hebben zij kiezers en burgers gedegradeerd tot consumenten. Een consument wil waar voor zijn geld. En als politici die waar niet kunnen leveren, worden ze weggehoond en op den duur zelfs voorwerp van afkeer.
Wie op dit moment een stap in de politiek overweegt, en kennisneemt van de affaire-Jack de Vries en de inhoud van Binnenhof, weet dus dat hij een wereld betreedt waarin reputatieschade en afbraakrisico ongekend groot zijn. Mensen van eer en goede naam, mensen die dus wat te verliezen hebben, zullen ervan afzien; mensen die weinig te verliezen (denken te) hebben, zullen het risico nemen.
Toekomstige kamerleden zullen dus steeds vaker mensen zijn voor wie niet alleen een salaris van 80.000 euro het hoogst bereikbare is, maar die ook niet terugschrikken voor de ranzigheden van persoonlijke publiciteit. Politici hebben dus hun eigen neerwaartse spiraal gecreëerd. Ze hebben in hun ongeloofwaardigheid minachting over zichzelf afgeroepen en een ruimte gecreëerd die mensen die het beter zouden kunnen, niet graag meer betreden.
IPCC-gate volgens Simon Rozendaal
Elsevier.nl – woensdag 17 februari 2010
Natuurlijk, ieder mens maakt fouten. Wel toevallig dat alle fouten die er in het IPCC-rapport staan, allemaal in de richting van opwarming gaan. Net alsof een kastelein die zich regelmatig verrekent, alleen maar meer en nooit eens een keer minder op de rekening zet. Heel toevallig.
De vergelijking heb ik gepikt van Arie Elshout, buitenlandcommentator in de Volkskrant, die dit afgelopen maandag noteerde. Weliswaar staat die krant nog pal achter minister Cramer en het IPCC maar zelfs bij de Volkskrant werken kritische journalisten en die beginnen zich klaarblijkelijk achter de oren te krabben.
Kritisch
Dat is het amusante van wat zich de afgelopen weken voordoet. Alles begint opeens te schuiven. Zelfs VARA-coryfee Matthijs van Nieuwkerk was gisteren tijdens De Wereld Draait Door een ietsiepietsie kritisch over het klimaat. Hij hield het niet lang vol en functioneerde uiteindelijk als handlanger voor minister Cramer (‘ik accepteer geen enkele fout meer van het IPCC’) maar toch – alle begin is nu eenmaal moeilijk.
Eigenlijk staat de hele commotie van de afgelopen weken me ook een beetje tegen. In wezen is er immers niet heel veel nieuws boven tafel gekomen. Ik schrijf al meer dan twintig jaar dat de klimaatwetenschap een onrijpe en verpolitiekte discipline is met ernstig last van groepsdenken en zie in alles wat er de afgelopen weken is gebeurd een bevestiging van wat ik al lang wist – niets nieuws onder de zon.
Maar goed, de Telegraaf is (eindelijk) om, de Sunday Times en de Sunday Telegraph zijn aan het jagen, we hebben tegenwoordig de PVV en dat alles levert toch een heel ander decor.
IPCC-foutenfestival
Even de voortgang in het IPCC-foutenfestival – iets dat u overigens niet zult lezen in onze drie kwaliteitskranten, want die hebben afgesproken dat ze na de gletsjers eventjes geen uitglijers meer melden.
Rik Leemans is een van de luidruchtigste klimaatalarmisten in Nederland. Hij is hoogleraar in Wageningen en schrijft regelmatig op de opiniepagina’s van onze drie kwaliteitskranten dat de wereld vergaat (pdf).
Hij was ook hoofdauteur van hoofdstuk vier van werkgroep twee van het IPCC-rapport uit 2007. Mijn collega-wetenschapsjournalist Rypke Zeilmaker (een bioloog, die deel uitmaakt van het onvolprezen collectief climategate.nl, samen met chemicus Marcel Crok en klimatoloog Hajo Smit – jammer dat ze niet de ballen hebben om ere te gunnen wie ere toekomt – dit weekblad dus) heeft de afgelopen weken op de website van climategate.nl en in Het Parool een boekje open gedaan over de reeks fouten en missers die Leemans heeft begaan. Het is niet mis.
WNF en Greenpeace
Leemans heeft sterk geleund op rapporten van het Wereldnatuurfonds en Greenpeace. Hij heeft mensen van die actiegroepen (Lara Hansen van het Wereldnatuurfonds) laten meeschrijven aan zijn hoofdstuk waardoor het nieuws dat Elsevier vorige week meldde (dat vier Nederlandse milieuactivisten meewerkten aan de IPCC-aanbevelingen) nog te voorzichtig was ook.
Kastelein Leemans heeft consequent teveel afgerekend, toont Zeilmaker aan. Het IPCC schrijft dat tachtig procent van het koraalrif in de Cariben al verdwenen zou zijn door global warming waar de literatuur die Leemans aanhaalt die conclusie helemaal niet ondersteunt. Het IPCC (Leemans) schrijft dat 84 procent van de ruim 300 soorten trekvogels al last heeft van klimaatverandering. Die claim is niet gebaseerd op een echte wetenschappelijke studie maar op ‘grijze’ literatuur zoals het IPCC het zelf noemt en zit vol dubieuze aannames.
Smeltende polen
Een aardige en voor iedereen te begrijpen misser is dat het IPCC (Leemans) schrijft dat het zo’n drama voor de biodiversiteit zou zijn als de polen zouden smelten. Even voor alle duidelijkheid, ook ik hoop natuurlijk niet dat de polen smelten, maar we moeten wel de juiste argumenten gebruiken. Zeilmaker wijst er terecht op dat op onze planeet de biodiversiteit toeneemt naarmate het warmer wordt: rond de evenaar is de biodiversiteit waanzinnig veel hoger dan in de koude streken.
Ik ben zelf een weekje op de Noordpool geweest, had me zeer verheugd op alle bijzondere beesten aldaar maar heb een keertje, midden in de nacht, twee sneeuwhazen gezien. Verder nada. Logisch, het is daar zo koud dat maar heel weinig beesten er kunnen overleven. God verhoede dat de zon het zozeer op haar heupen krijgt dat de polen smelten (al is dat in het verleden vaker gebeurd) maar gebruik niet als argument dat de Noordpool zo bijzonder is voor de biodiversiteit.
Mocht u Leemans binnenkort bij DWDD of Pauw & Witteman of zo zien, realiseert u zich dat die man consequent tien procent meer rekent voor een biertje.
Simon Rozendaal
Marike Stellinga
Kijk, daar is ze weer. Altijd scherp. Altijd goed. Dit keer geeft ze haar commentaar op de weblog van Wouter Bos. Symboolpolitiek, noemt ze het wetsvoorstel van het kabinet om mensen met een huis dat meer waard is dan 1 miljoen euro meer belasting te laten betalen. En gelijk heeft Marike. Natuurlijk. ‘Geld levert het nauwelijks op, de staatsschuld wordt er niet kleiner door. Momenteel zijn er rond de 24.500 woningen met een WOZ-waarde hoger dan 1 miljoen euro. Hoogstens komen er enkele tientallen miljoen euro extra belastinggeld binnen, op een staatsschuld van 369 miljard euro.’ Schaf liever de aftrek van hypotheekrente helemaal af! Aldus Stellinga.
Ha! weer een mijlpaal! Zo begint de betreffende weblog van Wouter Bos. Hij zal toch niet echt geloven dat het wetsvoorstel een mijlpaal is? Hij zal toch geen Marike Stellinga nodig hebben om hem dat uit te leggen? Het zegt misschien wel alles over de kleine stapjes die je maakt in politiek Den Haag.
Syp Wynia wenst het kabinet een fijne kerst
Zo ken ik je weer Syp. Dankjewel voor deze hoopvolle analyse. Artikel zit achter wachtwoord dus maar even knippen plakken.
Spanning bij Wellink, Zalm en… Verhagen!
De komende weken en maanden staan er heel wat reputaties op het spel. Die van Nout Wellink en Gerrit Zalm liggen voor de hand. Maar wat doet Maxime Verhagen in dit rijtje?
Door Syp Wynia
Relatie tussen Verhagen en Balkenende is de afgelopen maanden flink bekoeld
Er worden de komende dagen en maanden rapporten gepubliceerd die grote gevolgen kunnen hebben voor een reeks van Nederlandse auroriteiten. De Commissie-Scheltema oordeelt over de verantwoordelijken bij de ten onder gegane DSB-bank, de commissie-Davids komt op 12 januari met haar bevindingen over de Nederlandse betrokkenheid bij Irak en een Tweede Kamercommissie zoekt uit hoe de financiele crisis juist in Nederland zo hard kon toeslaan.
En dan zijn er over enkele maanden ook nog twintig ambtelijke commissies die moeten vertellen hoe de overheid een vijfde kan bezuinigen.
Bezuinigen
Voor de toekomst van Nederland zijn de laatste commissies het belangrijkst. De ambtenaren leggen de basis voor het door premier Jan Peter Balkenende (CDA) aangekondigde voorjaarsdebat over de toekomst van de rol van de overheid in Nederland.
De keuzes die gemaakt moeten worden, werpen hun schaduw al vooruit. CDA-leider Balkenende wil geen hogere lasten om de schatkistcrisis op te lossen, maar juist bezuinigingen.
Zalm en Wellink
De PvdA van Wouter Bos wil wel hogere lasten. Of de coalitie die tegenstelling, die zich met de gemeenteraadsverkiezingen in zicht aan het verscherpen is, gaat overleven, valt zeer te bezien. Misschien is er volgend jaar zomer al een coalitie van CDA met VVD en D66.
De rapporten over de financiële crisis moeten door zowel president Nout Wellink van De Nederlandsche Bank, ABN AMRO-baas Gerrit Zalm als ook door minister van Financiën Bos met argusogen tegemoet worden gezien. Als wordt geoordeeld dat Zalm te weinig heeft gedaan om van DSB een nette bank te maken, kan hij niet aanblijven bij ABN AMRO.
Ondoordacht
Wellink krijgt aanhoudende kritiek op zijn betrokkenheid bij een reeks van financiële instellingen, de laatste tijd vooral in verband met DSB. Daar kan geen negatief oordeel van een of meer van de commissies bij. En voor Wouter Bos is het, op zijn zachtst gezegd, niet fijn als gevonden wordt dat hij Zalm ondoordacht de baas van ABN AMRO heeft gemaakt.
De door Balkenende ingestelde commissie-Davids kan wel heel pikante effecten teweeg brengen. Het gaat over de manier waarop Nederland in 2002-2003 betrokken is geraakt bij de Amerikaans-Britse inval in Irak.
Schade
Balkenende hoopt te voorkomen dat hij daarbij schade oploopt. Maar als er toch een zwarte piet wordt uitgedeeld en hij zou niet bij Balkenende belanden, dan kan die alleen naar toenmalig minister van Buitenlandse Zaken, Balkenende’s partijgenoot Jaap de Hoop Scheffer gaan. En wie is daar tegenwoordig minister? Inderdaad: Maxime Verhagen, ook CDA’ er en jarenlang trouwe metgezel van Balkenende.
Juist de afgelopen maanden is er een opvallende verkoeling in de relatie tussen de twee top-CDA’ ers waarneembaar. Verhagen leek zich al warm te lopen voor het premierschap voor het geval het Balkenende zou lukken naar Brussel te gaan. Verhagen ergerde zich aan Balkenende’s strapatsen rond de Westerschelde, die de betrekkingen met België heeft geschaad.
Kerstsfeer
Verhagen wilde verder gaan bij het blijven in Afghanistan dan Balkenende. En nu is er ook nog het belangenconflict over wie de mogelijke zwarte piet krijgt over Irak.
Het is zeer wel denkbaar dat de Commissie-Davids tot de slotsom komt dat de informatiestroom vanuit Buitenlandse Zaken over Irak niet compleet was, of zelfs bewust incompleet werd gehouden. In dat geval kan Balkenende buiten schot blijven, maar krijgt Verhagen de politieke erfenis van zijn voorganger De Hoop Scheffer voor de kiezen. Er is wel eens een betere kerstsfeer geweest in de top van het CDA.
Ouderdomspensioen en Willem Drees
Eigenlijk lees ik ze nooit, columns van de hoofdredacteur. Met zo’n foto erbij. Maar deze keer wel. En nu heb ik heimwee naar een man die ik nooit heb gekend: Willem Drees.
Ouderdomspensioen - Elsevier
Zouden ze bij de PvdA nog weleens Willem Drees lezen? Hij is de beste minister-president die de partij ooit heeft gehad. Niet voor niets werd hij in 1958 bij zijn aftreden als premier voor het leven benoemd in het partijbestuur.
Omdat ‘vadertje Drees’ aan de wieg heeft gestaan van de AOW, is het nuttig, nu de discussie over dit pensioen zo hoog oploopt, eens na te lezen hoe hij aankeek tegen de sociale zekerheid. Welnu, Drees moest maar weinig hebben van het begrip ‘verzorgingsstaat’, want dat wekte volgens hem maar de indruk ‘dat de staat in het algemeen voor de verzorging verantwoordelijk is’. Hij vond dat de staat slechts de bestaanszekerheid moet waarborgen als mensen tekortschieten in het zorgen voor elkaar, zo schrijft hij in 1983, vijf jaar voor zijn overlijden, in zijn boek Herinneringen en Opvattingen. Drees zelf heeft als minister van Sociale Zaken (1945-1948) nog verdedigd dat zijn ouderdomspensioen, gezien de kosten voor de staat, niet voor bejaarden was die zelf nog werkten, inkomen hadden uit vermogen of een redelijk pensioen genoten. Nu de kosten opnieuw het probleem zijn, is Drees’ keuze wellicht een mooi alternatief voor verhoging van de AOW-leeftijd.
Drees is geboren in 1886 en leerde op de lagere school, zo schreef hij in zijn memoires Zestig jaar levenservaring, dat Nederland een bevolking had van vijf miljoen. Toen hij zijn autobiografie in 1962 publiceerde, was de bevolking al opgelopen tot twaalf miljoen. Drees voorzag grote problemen door de bevolkingsgroei. hij had veel sympathie voor de gastarbeiders die hier kwamen werken, maar vond het ‘onverantwoordelijk’ dat ze hier mochten blijven toen hun werk was gedaan. ’Men had ze met een flinke uitkering moeten laten gaan.’
Opnieuw, zouden ze bij de PvdA nog weleens Willem Drees lezen?
Arendo Joustra, hoofdredacteur
AhaOW
Eindelijk snap ik het een beetje. Sinds de verhoging van de AOW leeftijd in het nieuws is vraag ik mij al af waarom en óf een verhoging naar 67 jaar nodig is. Ik had nog geen bevredigend antwoord gevonden. Syp Wynia schrijft er een column over in Elsevier. Conclusie: de verhoging is op zijn minst dubieus. Solidariteit tussen generaties is niet vanzelfsprekend. Bezuinigingen op de overheidsuitgaven zijn een betere oplossing om de verzorgingsstaat betaalbaar te houden. Column in Pdf binnenkort hier (registreren). Lees verder voor een samenvatting van de column… lees verder >>
Vrouwenquotum is discriminatie van mannen
Goed artikel van Marike Stellinga op Elsevier.nl. Check ook de laatste alinea over vrije keuze. Ze heeft met het artikel voor opschudding gezorgd op de redactie van GeenStijl.
“Als we niet aantonen dat vrouwen worden gediscrimineerd alvorens een quotum in te stellen, dan kunnen straks alle groepen in de samenleving die zich gediscrimineerd voelen om een topquotum vragen: migranten, homoseksuelen, gehandicapten, Friezen en Brabanders.
De top van het bedrijfsleven is geen plek voor sociale experimenten. PvdA, CDA en VVD zijn een samenleving aan het creëren waar mannen en vrouwen niet gelijk mogen zijn, maar gelijk moeten zijn. Kwalijke bemoeizucht.”