DirkZijn

Het zal vanzelf wel wennen, dacht ik. Dat nieuwe pinnen. Maar het went maar niet. Nog steeds vergeet ik mijn pinpas uit de kaartlezer te halen. Gelukkig zijn de kassieres scherper dan ik ben. Ze helpen mij altijd vriendelijk herinneren. Ik ben nou eenmaal niet zo handig met stukjes plastic op creditcard formaat. Ooit. Ooit zal ook ik gewend zijn. Als het nieuwe pinnen oud is geworden.

En toch, ik vraag me nog steeds af. Waarom? Heb ik iets gemist in de campagne, of hebben ze de reden van het nieuwe pinnen nooit verteld? Zoals bij het nieuwe rijden. Dat je dan zuiniger rijdt en dat dat beter is voor het milieu. Dat snap ik. Bij het nieuwe pinnen kan ik er alleen maar naar gissen. Heeft het misschien iets met veiligheid te maken? Dat je bankpas minder makkelijk geskimd kan worden – moeten we dan over een paar jaar weer nieuw leren pinnen als de techniek van de skimmers weer up-to-date is? Of is het nieuwe pinnen misschien efficiënter? Nou. Dat laatste zeker niet.

Bij het oude pinnen kon je de pas al door de kaartlezer halen zodra de eerste boodschap gescand was. Je kon dan ook je pincode al intoetsen. Het enige wat je nog hoefde te doen als alle boodschappen langs de scanner waren gehaald, was op OK te drukken. Dat scheelt per klant toch al gauw een halve minuut, misschien wel langer. Als het druk is in de winkel moeten de klanten langer wachten. Of de winkel moet een extra kassa openen. Ik kan me niet voorstellen dat de winkels daar blij mee zijn.