Berichten met de tag: „Ilpendam“
G-voetbal
Vrijdag is het dan eindelijk zover. De jaarlijkse voetbalwedstrijd tegen het G-team van KGB. G-voetbal is voetbal voor mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Vorig jaar deed ik voor het eerst mee. Een jaar is net lang genoeg om te vergeten waarom je dit eigenlijk niet moet willen, zonder training en voorbereiding eens per jaar een voetbalwedstrijd spelen. Ik ben al een paar dagen zenuwachtig. De afgelopen week verschenen er elke dag wel nieuwe berichten in de App-groep. Voorpret, zeg maar. Behalve alle ongein had ik sommige berichten maar beter wél kunnen lezen.
Ik ben in goede conditie, fietsconditie wel te verstaan. Van het goede voornemen om in de weken vooraf nog wat looptraining te doen kwam natuurlijk niks terecht. Ik loop nooit hard, waarom zou ik. Ja, in de winter een enkele keer, als ik in de sportschool kom, dan sta ik wel eens op de loopband. Maar dat is het dan ook wel. Van de voetbalwedstrijd van vorig jaar kan ik mij nog herinneren dat twee helften er minsten één teveel was. lees verder >>
Lachen op de fiets
Schrik me de tyfus! Ik fiets windje mee op de vakantiefiets, met een lekker vaartje, en ik wordt ingehaald door een speed pedelec. Die zag of hoorde ik niet aankomen! Zo moeten mensen op de toerfiets zich dus voelen als ik voorbij kom zoeven op de racefiets.
Op de racefiets word ik ook wel eens ingehaald door de snelle variant van de elektrische fiets. maar dan ga ik zelf ook hard. De snelle fietsers vinden dat ze het aan hun (elektrische) stand verplicht zijn om mij in te halen. Maar als ik boven de 30 per uur fiets moeten ze daar wel hun best voor doen. Vijfendertig per uur halen ze wel, maar voor 40 km/uur moet flink worden bijgetrapt.
Als ik in de gaten krijg dat het ze moeite kost om me in te halen ga ik erachter zitten. In de luwte is het voor mij een makkie om ze bij te houden. Op een gegeven moment worden ze dan toch moe en gaat hun snelheid omlaag. Op dat moment zet ik een tandje erbij – of eigenlijk eraf, maar daarover een andere keer – en ga er hard voorbij. En dat vind ik dus erg grappig. Zelfs nu ik het opschrijf lach ik weer hardop in mezelf.
De Ilpenhof
In Ilpendam staat een nieuw schoolgebouw met een mooie naam. Brede school De Grote Grutto biedt onderdak aan twee basisscholen, een peuterspeelzaal, een buitenschoolse opvang, een dependance van de regionale bibliotheek en een gymzaal. Het is het meest duurzame schoolgebouw van Nederland. Alles lijkt te kloppen aan het bouwproject. Bijna alles klopt. Het gebouw staat namelijk op de verkeerde plaats. Het terrein van het in verval geraakte voormalige bejaardentehuis De Ilpenhof was meer geschikt geweest. Betere ligging, meer ruimte en het zou een einde maken aan het wegrotten van De Ilpenhof.
Ik weet niet precies waar het fout is gegaan. Het heeft er alle schijn van dat woningcorporatie Woonzorg Nederland andere plannen heeft met het terrein. Ze willen geen geld investeren in een schoolgebouw dat hun niks oplevert. Merkwaardig. Woningcorporaties mogen geen winst maken en hebben nadrukkelijk een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Van de minister hebben ze de taak gekregen om zich in te zetten voor behoud en verbetering van de leefbaarheid van een wijk of buurt. Ik denk niet dat de minister het goed vindt dat Woonzorg al ruim tien jaar lang De Ilpenhof laat wegrotten. De plannen voor het verbeteren van de leefbaarheid werden door de inwoners van Ilpendam op een presenteerblaadje aangeleverd. Wat wil je nog meer als maatschappelijk betrokken organisatie?
Het kan nog gekker. Woonzorg heeft kort gelden de laatste poging om wat van De Ilpenhof te maken gestaakt. Het wijksteunpunt en de 32 seniorenwoningen zijn van de baan. Woonzorg heeft verantwoordelijk wethouder Bert Schalkwijk laten weten, zeker niet voor 2015 te beginnen aan die ‘onrendabele investering.’ Pardon? Onrendabele investering? Doe even normaal! Ik herhaal: Woonzorg mag geen winst maken en heeft als belangrijke taak de leefbaarheid in buurten en wijken te behouden en te verbeteren. Maar die taak weigeren ze doodleuk uit te voeren. Wat een arrogantie.
Woonzorg heeft zichzelf in 2011 laten controleren door een externe visitatiecommissie. Op hun website schrijven ze daar het volgende over: ‘In oktober 2011 is het visitatierapport van Woonzorg Nederland met het eindcijfer 6,1, uitgebracht. De commissie ziet voor Woonzorg Nederland een forse uitdaging om de klanttevredenheid, de relatie met belanghebbenden en de kwaliteit van het bestaande bezit, te verhogen.’ Dat lijkt mij het understatement van het decennium.
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Pontveer zoekt ondernemers
Als je per jaar 93.000 euro subsidie ontvangt, ben je dan een ondernemer? Als de gemeente bepaalt wat jouw prijzen moeten zijn en op welke tijden je moet varen, ben je dan wel een ondernemer? De gebroeders Loots, de pontbazen van het pontveer in Ilpendam, vinden van wel. Zij noemden laatst het niet verlengen van het contract met de gemeente een risico dat hoort bij het ondernemerschap. Hoezo risico? De pontbazen hebben de afgelopen jaren weinig ondernemersrisico gekend.
De gemeente Landsmeer en Waterland hebben altijd bijgesprongen wanneer de pontbazen in de problemen kwamen. Was het pontveer in slechte staat dan werd er, met subsidie van het rijk, een nieuwe pont gebouwd. Toen de pontbazen aangaven dat ze het, vanwege de hoge werkdruk, niet meer zagen zitten, kwam er extra geld beschikbaar waarmee personeel kon worden aangenomen. Nu dat ‘extra potje’ op is hadden de gebroeders Loots, zonder overleg, besloten de vaartijden van het pontveer Ilpendam te beperken. Dat is na klachten vanuit de gemeenschap gelukkig snel weer teruggedraaid. Waterland en Landsmeer houden de pontbazen aan hun contract. Dat klinkt stoer, maar dat hadden de gemeentes beter eerder kunnen doen. Bovendien worden de vaartijden nu gewaarborgd omdat medewerkers van de gemeentes de pont bedienen. Veel gekker kan je het zelf niet bedenken.
Je kunt op zijn minst vraagtekens plaatsen bij de gekozen constructie. Als je het pontveer wil privatiseren, stel dan geen voorwaarden aan de pontbazen. Wil je prijzen en vaartijden garanderen, en is dat zonder subsidie niet haalbaar, begin er dan niet aan. Waterland en Landsmeer zijn nu op zoek naar nieuwe pontbazen. In augustus zijn zij een Marktconsultatie gestart om de mogelijkheden van exploitatie van het pontveer Ilpendam te verkennen. Volgens de website van de gemeente Landsmeer moeten de verkennende gesprekken met marktpartijen inmiddels zijn afgerond. Ik verwacht dat de conclusie zal zijn dat dit een heilloze weg is. Of is er nog hoop? Misschien dat ondernemende Ilpendammers de pont kunnen gaan exploiteren. Als zij een stichting oprichten kunnen zij met de subsidie van de gemeente sparen voor groot onderhoud. En eens per jaar een aardigheidje organiseren voor de vele vrijwilligers die bij toerbeurt het pontveer met liefde zullen bedienen.
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Ilpendams talent steelt de show op Parckpop
De cliënten van de Prinsenstichting hebben geen moeite met het nog half lege veld in het Burgemeester van Oorschotplantsoen. Uit volle borst speelt de Pretband punkrocknummers van Nirvana en Pennywise. Het zorgt voor een spetterende openingsact van Parckpop 2011.
Met hulp van vele vrijwilligers wordt het Ilpendamse popfestival elk jaar een stukje mooier. Zo worden dit jaar voor het eerst de live beelden vertoond op grote schermen achterin het park. Het hoofdpodium is vergroot en de lichtshow is uitgebreid. Bijna de helft van de deelnemende bands komt uit het dorp. Hans Dekker, nestor van het festival, is daar best een beetje trots op. “Het is toch ongelooflijk dat er in zo’n klein dorp zoveel muzikaal talent rond loopt.” Van half twee ’s middags tot middernacht treden er non-stop twintig regionale bands in het park.
Het festival komt tot leven bij het optreden Blueberry Nights. De covers van onder andere Amy Winehouse en Norah Jones worden vrijwel perfect neergezet. De zangeres heeft een mooie stem en is bovendien in staat de nummers over te brengen op het publiek.
De zon schijnt en hier en daar vleien mensen neer in het gras op zelf meegenomen kleedjes. De gezellige ongedwongen sfeer, die kenmerkend is voor Parckpop, zit er al vroeg in. Als de Amsterdamse band Tess and The Chiefs beginnen aan hun optreden is het veld inmiddels behoorlijk volgestroomd. Zelfs achteraan het festivalterrein valt de zang op van singer-songwriter, Tess. Van dichter bij wordt duidelijk dat het hier om een bijzonder gezelschap gaat. De mannelijke vocalist is de tweelingbroer van Tess en heeft een uniek geluid. De jazzy nummers liggen aangenaam in het gehoor. De jeugdige band swingt van begin tot eind. Hot Dang Dilly brengt heuse rock ’n roll. Niet de platgedanste evergreens maar wel herkenbare klassiekers van Elvis, Johnny Cash en Buddy Holly. De energie spat er van af en het publiek reageert door te dansen. De Ilpendamse band Sticky Notes beleeft een super debuut op Parckpop. Zangeres Stephanie Dekker heeft een prachtig stemgeluid dat zeer geschikt is voor de trendy nummers van Amy MacDonald en Lilly Allen. Het publiek is er dol op. Het is moeilijk voor te stellen dat deze band nog maar een half jaar samen speelt.
Parckpop gaat bruisend de zwoele avond in. Afsluiter van het festival is traditiegetrouw de Ilpendamse band Hansie & The Young Ones.
Dit artikel verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Column: Als in Ilpendam
Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.
Als in Ilpendam
Ik ben opgegroeid in Ilpendam. Ook al is het twintig jaar geleden dat ik het dorp heb verlaten, ik blijf een Ilpendammer. Nog altijd kan ik genieten van het dorpsleven. Sinds vorig jaar ben ik weer regelmatig in het dorp, voor een potje voetbal met het derde elftal van SV Ilpendam. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan. Vooral na de wedstrijd, als we blijven hangen om naar het eerste elftal te kijken. Iedereen leeft mee, er wordt samen gejuicht en toeschouwers geven commentaar op het spel. Na de wedstrijd drinkt men samen een biertje in de kantine en wordt het dorpsleven uitvoerig besproken. Ilpendam is in al die jaren niets veranderd. De gemeenschapszin is er onveranderd groot.
Vanuit een gezamenlijke behoefte wordt er veel georganiseerd in Ilpendam. Of het nou om sport gaat of om kunst en cultuur, er zijn altijd wel mensen te vinden die iets willen organiseren of bereid zijn een handje te helpen. Is er animo om te wandelen en te fietsen, dan wordt ‘De ronde van Ilpendam’ in het leven geroepen; Muziekliefhebbers komen aan hun trekken tijdens Parckpop of bij de bandjes die optreden in het Wapen van Ilpendam; De toneelvereniging trekt volle zalen en de fanfare speelt voor jong en oud liedjes van Annie M. G. Schmidt in de muziektent in het park. Het zijn zomaar wat voorbeelden, er gebeurt nog veel meer in het dorp. Ilpendammers zijn er trots op. En terecht. Er is niets mooier dan op eigen kracht iets voor elkaar krijgen en samen voldoening te hebben van het succes. De subsidie voor de fanfare en de toneelvereniging is minimaal. Parckpop en ‘De ronde van Ilpendam’ draaien volledig op vrijwilligers.
Het is onmogelijk om de vergelijking te trekken met mijn huidige woonplaats, Purmerend. Toch zou ik willen dat Purmerend wat meer was als Ilpendam. Wat zou er gebeuren als er in Purmerend geen subsidie meer zou zijn voor een festival als Reuring, of voor pop- en cultuurpodium P3? Zouden er dan geen uitingen van kunst en cultuur meer zijn in Purmerend? Of zou er vanuit de gemeenschap zin ontstaan om dat zelf te gaan organiseren? Zoals in Ilpendam.
Pont Ilpendam uit de vaart door ijs
Weer een prachtig stukje proza van Ronald Massaut in het Noordhollands Dagblad, editie Waterland.
ILPENDAM – De pont tussen Ilpendam en Landsmeer is uit de vaart. De oorzaak hiervoor is ijsvorming.
De kans is groot dat het pontje ook de komende dagen niet zal varen. Volgens de weersverwachting gaat het de komende nachten nog steviger vriezen dan het de afgelopen periode heeft gedaan. Zolang er ijs ligt, zal de pont niet varen.
Het pontje bij Het Schouw is nog wel in de vaart. In tegenstelling tot de pont bij Ilpendam, die wordt gerund door de particuliere onderneming Pontveer Loots, is het veer bij Het Schouw in eigendom bij de overheid, namelijk de provincie Noord-Holland. Die ziet in de weerssituatie kennelijk geen aanleiding de pontverbinding stil te leggen.
Wie vanaf de Kanaaldijk in Landsmeer naar Ilpendam wil, of andersom, moet met de pont bij Het Schouw, of omrijden via de Nelson Mandelabrug in Purmerend.
KNVB = Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Bureaucratie
Kop via @gamecalledlife. En hij kan het weten, als secretaris van een zaalvoetbalvereniging. Afgelopen week heb ik wat heen en weer gemaild met de ledenadministratie van S.V. Ilpendam. Ik ga weer voetballen op het veld. Bij inschrijving blijkt uit het systeem van de KNVB dat ik eerst moet overschrijven. Want het is nog geen drie jaar geleden dat ik gevoetbald heb. Duss. Bij overschrijving moet je oude vereniging een formulier invullen. Dat formulier moest ik ophalen in Ilpendam en daarmee naar mijn oude zaalvoetbalvereniging en dan in een tas met beschimmelde tenuetjes mijn oude spelerspas uit de envelop met spelerspassen zien te peuteren… *zucht*… en als dat niet lukte een nieuwe pas aanvragen via mijn oude vereniging (formulier!) en die dan met mijn overschrijvingsformulier opsturen. Snap je?
Ik had me er al bijjjna bij neergelegd maar kon het toch niet laten even de website (met veel te kleine lettertjes en ongeschikt voor mijn Chrome browser) van de KNVB te bezoeken. Na een half uurtje zoeken toch gevonden: een brochure over overschrijven en wanneer en hoe. ‘Door middel van deze brochure (PAS OP! Extreem gare pdf-link) kan een bestuurder, kaderlid of speler in maximaal vijf stappen (stroomschema’s) eenvoudig en snel in kaart brengen of een speler voor (tussentijdse) overschrijving in aanmerking komt en welke voorwaarden en aandachtspunten hierbij van belang zijn.’ Nou, laat dat eenvoudig maar weg. Na de eerste regels ben ik de draad al kwijt. Ik heb nog nooit van categorie A en B gehoord en daar ga je al. Dat komt wel honderd keer terug in de ‘eenvoudige’ brochure maar er wordt nergens uitgelegd wat het is. Op de tweede pagina het STROOMSCHEMA als toppunt van eenvoud. Ik loop telkens vast, dan maar terug naar pagina één. DAAR staat toch duidelijk dat in mijn geval overschrijven niet nodig is. Of ben ik nou gek? Weer een mailtje en een telefoontje later zijn we eruit. Er zit een fout in het systeem van de KNVB. Goh!
Zondag eerste wedstrijd. Kicksen invetten en scheenbeschermers kopen. Trainen komt later wel.