DirkZijn

Onze katten Joep en Karel lagen zo lekker te spinnen in hun mandjes dat ik het even op de foto heb vastgelegd. Vlak daarna was het gedaan met de rust in huize Olsthoorn.

Ik zit achter de computer te werken. Opeens hoor ik gekras van nageltjes die tervergeefs houvast proberen te krijgen op de gladde eikenhouten vloer. Vlak daarna een enorme knal tegen het raam aan de zijkant van het huis (foto links). Tegelijkertijd een oorverdovend lawaai van kattegejank. Ik kijk op en zie Joep achterover wankelen en van de vensterbank afrollen. Voor het raam zit een enorme kater, zeker twee keer zo groot als de ook best stevige Karel. Joep krabbelt op en knalt met een enorme vaart tegen het raam. Ik dacht dat hij door het raam zou gaan, zo hard. Hij wankelt weer maar blijft nu staan. Ik ben inmiddels bij het raam en tik met mijn ring hard op het raam om de kat weg te jagen. die ziet er onbewogen uit en heeft geen boodschap aan die druktemakers binnen. Uiteindelijk hobbelt hij rustig weg de bosjes in. Karel en Joep zijn nog steeds door het dolle heen en weten zich geen raad met al die nieuwe emoties. De adrenaline stroomt door hun lichaam en ze gaan elkaar nu keihard te lijf. De haren vliegen in het rond en Joep heeft een wond op zijn neus. Ik sproei ongeveer de hele plantenspuit over hen heen om ze uit elkaar te krijgen. Dat lukt nauwelijks.

De hele middag hebben ze in de kamer lopen grommen. Ver bij elkaar vandaan. Als er eentje per ongeluk te dicht bij de ander komt begint het blazen en janken weer. Ook ‘s avonds laat verandert dit niet dus zetten we ze maar appart. Karel in de woonkamer en Joep op de gang en boven.

Vanochtend ging het al beter. Af en toe nog een snauw maar toch ook voorzichtig snuffelen. Nu zijn ze lekker met elkaar aan het spelen en likken ze hun wonden.