Berichten met de tag: „Melkwegbrug“

Melkwegbrug

Wat ik vind van de melkwegbrug? Het heeft even geduurd voordat ik er uit was. Dat ik er over schrijf moest er een keer van komen. Ik heb het eerder in deze column een keer opgenomen voor de brug. Mijn voornaamste argument was dat een stad markeringspunten nodig heeft en dat deze bijzondere brug daar in zou voorzien. Nou, dat is zeker uitgekomen. Het is een bezienswaardigheid. Overdag, maar zeker ’s avonds als de verlichting brandt.

Ik moest erg wennen aan de brug. Nog steeds weet ik niet of ik ‘m mooi vind. Ik vind de brug donker en daardoor wat somber. Ik vind het jammer dat de ronde boog niet perfect rond is. Ik vind de helling van het kronkelende fietsgedeelte nogal stijl. Misschien wel te stijl om met een handbewogen rolstoel te beklimmen? In ieder geval vind ik het niet mooi. Ik mis door de hoogte vanaf de kade het oogcontact met de passanten op de brug. De verlichting zou van mij ook wat minder mogen. Het heeft zo toch iets weg van een kermisattractie. Sfeerverlichting op een modern ontwerp heeft een ander uitwerking dan sfeerverlichting op een brug over de Prinsengracht.

En toch, toch ben ik blij met de brug. Ik wen langzaam aan alle eigenaardigheden, dat komt wel goed. De melkwegbrug is een beetje mijn brug geworden. Een brug waar ik als Purmerender trots op ben. Zoals ik ook trots ben op Purmerend. Leg het een vreemde maar eens uit. ‘Tuigdorp aan de A7′ wordt Purmerend ook wel genoemd. Of ‘het Helmond van het Noorden’. Ik kan er de lol van inzien – het is toevallig wel míjn tuigdorp ;-) . Maar nogmaals, ik ben vooral blij met de brug als markeringspunt. Na de Koemarkt wordt de Melkwegbrug met de herinrichting van het Tramplein het tweede succesvolle stadvernieuwingsproject binnen een paar jaar tijd. Meer van dat soort markante plekken en bouwwerken!

Afgelopen weekend kwam ik er bij toeval achter dat de brug is ontworpen door twee oude studievrienden van mij, Bart en Marijn. Als ik er nog aan twijfelde, toen wist ik het zeker. Ik hou van de Melkwegbrug.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Geen brug te ver

Ik kan niet wachten tot de ‘Milky Way Bridge’ af is. Het lijkt wel of ik de enige ben die enthousiast is? Nooit hoor ik mensen er iets positiefs over zeggen. Meestal gaat het erover dat de brug te duur is. Veel verder gaat de kritiek ook niet. Je kunt je afvragen of de kritiek terecht is. Wat is duur? Er staan wel meer grote uitgaven op de begroting van de gemeente. Het gaat erom of de brug het geld waard is.

De brug met de strategische ligging getuigt van stedenbouwkundige visie. De brug vormt meer dan alleen een fysieke verbinding tussen het oude centrum en de nieuwbouwwijk Weidevenne. Het verbindt de twee wijken letterlijk én figuurlijk. In de voorlichting beschrijft de gemeente het als volgt: ‘Door de bouw van de Melkwegbrug wordt de historische verbinding van de Melkweg met het oude centrum hersteld. De brug bestaat uit twee componenten: een route voor het fietsverkeer die met een brede slinger de oversteek maakt, en een hoge boog voor de voetgangers waarmee een hoogte van circa elf meter bereikt wordt. De brug wordt daarmee méér dan de snelst mogelijke overgang; het wordt een doel en een attractie op zich.’ Niks op aan te merken. De verbinding moet er komen en een stad heeft markeringspunten nodig. Kerken, parken, pleinen, bruggen en gebouwen vormen het gezicht van een stad of dorp. De plek bij het Tramplein schreeuwt om een markeringspunt. Ik bewonder de bedenker van het stedenbouwkundig plan. En de wethouder, die ondanks forse kritiek doorzet.

Grote projecten gaan nooit zonder slag of stoot, en zo hoort dat ook. Je moet je als stadsbestuur pas echt zorgen maken als niemand zich meer druk maakt over zulke grote uitgaven. De renovatie van de Koemarkt had eveneens heel wat voeten in de aarde. Zelfs toen het werk gedaan was moest er nog een bank in tweeën worden gesplitst om een belofte aan de kritische bewoners in te lossen. Ik geloof dat er nu geen Purmerender meer is die vindt dat de renovatie niet goed is uitgevoerd, of dat die teveel heeft gekost. Ik hoop dat het zo ook zal gaan met de Melkwegbrug.

Deze column verscheen eerder in Dagblad Waterland.

Archief