Berichten met de tag: „SG Antoni Gaudí“
Les wiskunde G2C
Vandaag geef ik G2C uitleg over het maken van een eigen website. Als voorbeeld schrijf ik dit stukje.
Groetjes van: Demi, Amber, Lisanne, Jan, Patrick, Kayleigh, Rick, Felicio, Chanella, Celest, Joey, Rashaad (en Els)
Update: Tsja, en voordat het een stukje kon worden was ik al weer bij het volgende onderdeel. Bijna een uur lang heb ik verteld over WordPress, Joomla! en andere CMS’en; over Google en Analytics; over berichten, pagina’s, tags, categorieën en meta-tags; over hosting, providers en domeinregistratie; over grafisch vormgeven, css’en, templates en thema’s en over nog veel meer.
Volgende week gaan de leerlingen zelf beginnen. Een website of een weblog maken met WordPress. Thema: je kamer schoonmaken. Van stofzuigen tot ramen lappen, van beddengoed wassen tot de prullenbak legen, van het reinigen van de spiegel tot het ontkalken van de gootsteen. En zo omzeilen we mooi het saaie hoofdstuk over schoonmaken in het natuur-scheikunde boek. En leren we tenminste echt wat. 
En bleek het toch geen wiskunde les te zijn.
Daar schrik je toch van…
Het alarm in school gaat af. Ik ben op de hoogte van de brandoefening en loop met mijn klas de kortste weg richting de uitgang. Buiten worden we door een BHV’er verzocht door te lopen, het schoolplein af. Als we richting de straat lopen legt iemand een stevige hand van achteren op mijn schouder. Ik draai mij om en kijk omhoog, naar het gezicht van een donkere jongen. Hij is net zo breed als hij lang is, draagt een bril met een zwart montuur en dikke glazen en heeft een grof gebreide wollen muts op. De jongen kijkt mij ernstig aan, alsof hij iets van mij wil. “Meester, herkent u mij nog?”, vraagt hij met een donkere stem. “Jazeker, jij bent Tom!”, zeg ik enigszins opgelucht.
Tommy is misschien wel de liefste leerling die ik ooit in de klas heb gehad. Hij had een bijzonder talent. Tommy kon zomaar uit het niets in slaap vallen. Dan hoorde je een doffe knal en lag Tommy weer languit over de tafel heen, te slapen. Narcolepsie heet dat. Het gebeurde soms wel vijf keer op een dag.
Tommy was op jonge leeftijd al verantwoordelijk voor een groot deel van de opvoeding van zijn jongere broertjes en zusjes. Zijn famillie kwam uit Ghana. Hij woonde bij zijn tante omdat zijn moeder ernstig ziek was. Zijn vader werkte in Frankrijk en hij miste hem vreselijk.
Vanwege de brandoefening heb ik Tom maar heel even kunnen spreken. Hij kwam zijn kleine nichtje ophalen van school. De zachtaardige uitstraling van vroeger heeft hij nog steeds. Nu hij zo groot is, doet hij mij denken aan die grote neger uit ‘The Green Mile’. Wat een schatje.
Schoolvakantie idioot lang
De zomervakantie in het onderwijs is idioot lang. Officieel duurt de vakantie zeven weken, in werkelijkheid is het op de school waar ik werk bijna acht weken. De laatste week voor de vakantie zijn er nauwelijks mensen in het gebouw. Ook de eerste week van een nieuw schooljaar begint rustig.
Voor leerlingen en docenten is het tamelijk noodzakelijk dat er regelmatig een onderbreking van het rooster is. Lesgeven en leskrijgen is topsport. Ga er maar aan staan: per dag zes tot acht klassen een lesje leren. Of erger: zes tot acht keer op een dag een nieuwe docent voor je neus die wil dat je luistert of iets doet waar je geen zin in hebt. Aan het einde van een lesperiode van gemiddeld acht weken ben je dan wel toe aan vakantie. Een weekje ertussenuit doet wonderen.
De normjaartaak van een docent bedraagt 1659 uur. In een jaar tijd worden docenten verondersteld die uren aan werk te besteden. Een simpele rekekensom laat zien dat geen docent dat haalt. Als ik optimisch reken, dan werkt een gemiddelde docent 7 uur op een dag op school, 38 lesweken lang = 38 weken x 5 dagen x 7 uur = 1330 uur. Stel dat een docent daarnaast elke werkdag een uur thuis werkt aan nakijken en voorbereiding van de les. Dat is 38 weken x 5 dagen x 1 uur = 190 uur. In een jaar werkt een docent dan 1330 + 190 = 1520 uur. Doe er nog wat ouderavonden en ander activiteiten buiten schooltijd bij en je komt op 1550 uur. Dan blijft er in deze optimische berekening toch nog 119 uur over om tijdens de vakanties in te vullen. Dat zijn bij elkaar drie (3!) werkweken van 40 uur.
Het is maar een berekening, werkdruk is niet alleen in uren uit te drukken. Toch zou het goed zijn om de zomervakantie met drie weken te verkorten. Het verspreidt de werkdruk en geeft lucht in het rooster. De lesdagen kunnen voor docenten en leerlingen korter worden. Dat scheelt wel drie lesuur per week. Leerlingen maken minder lange dagen en zijn beter bij de les. De ruimte die ontstaat kan de docent bijvoorbeeld gebruiken voor leerlingbegeleiding, scholing of het ontwikkelen van nieuwe lessen. En er blijft nog een zomervakantie van vier weken over. Lang genoeg voor mij.
Gaudí Night in De Purmaryn
De afgelopen weken zijn Damiaen, Patrick, Frank en meneer Olsthoorn (ikke) druk geweest met de voorbereiding voor de talentenjacht van SG Antoni Gaudí, Gaudí Night. De Green Day fanaten Damiaen en Patrick wilden niets liever dan een liedje van hun helden spelen op het podium van het Purmerendse theater Purmaryn. Een – zelfbenoemde – drummer vonden ze al gauw in eersteklasser Frank. De bassist was moeilijker te vinden. Toen Damiaen aan het eind van mijn les vertelde dat hun avontuur bij gebrek aan bassist dreigde te stranden, smolt mijn muzikantenhart. “Ik heb een basgitaar”, floepte er zomaar uit. De ogen van Damiaen begonnen te glimmen en ik was verkocht. Het avontuur was begonnen.
Hoe graag de mannen ook wilden spelen, het moeilijkste onderdeel van de voorbereidingen was wel het maken van afspraken. Vooral met vage Frank was dat geen doen. Ergens in maart, vlak voor de eerste auditieronde, was het wonderwel toch gelukt. In de oefenruimtes van P3 hebben we gerepeteerd. Drummer Frank had (toen nog) twee drumstokken maar geen idee wat hij er mee moest doen. Ik heb het ritme voorgespeeld. Boem-tik-tik-boem. Zoiets. Meer kon ik er niet van maken en Frank al helemaal niet. Het was een nuttige repetitie. De mannen waren leergierig tot op het bot en verwerkten mijn aanwijzingen bliksemsnel. Eén ding was duidelijk, er was nog veel werk te verzetten.
De veilige school
Twee jaar geleden is men bij mij op school een onderzoek gestart naar veiligheid. Ik was waarnemend deelschoolleider toen het verzoek binnenkwam. Het leek mij wel wat, dus… Vlak voor de meivakantie zijn de laatste enquettes afgenomen bij de leerlingen. Ik ben benieuwd. Onze school fungeert in het onderzoek als controle school. Een vernieuwend onderwijsconcept zonder interventie (wij) tegenover een vernieuwend onderwijsconcept mét interventie van het ministerie. Op die school heeft een programma gedraaid waarbij de leerlingen leskregen in conflicthantering. Ik weet er niet veel meer vanaf, het interesseert mij ook niet zoveel.
Wel ben ik heel nieuwsgierig naar de conclusie van het onderzoek. Ik vermoed dat onze leerlingen zich behoorlijk veilig voelen op school. Met name verwacht ik dat ze zich veilig voelen bij de docenten en in de ruimtes waar wij werken met het vernieuwende onderwijsconcept. Ik ben zeer benieuwd of interventie daar iets aan kan toevoegen. Ik denk van niet, en ik hoop dat ik gelijk heb. Het is één van de meetbare voordelen van het nieuwe concept.
De Purmerendse ScholenGroep (PSG) waar mijn school onder valt, heeft moeite de zegeningen van het nieuwe onderwijsconcept te tellen. Ik merk daar in ieder geval weinig van. Ze zijn haast verbaasd als we van de onderwijsinspectie een pluim krijgen. ‘De parel van de PSG’ zijn we volgens de inspecteur. Als we iets meer steun en medewerking zouden krijgen valt er nog heel veel meer uit te halen. Ik weet hoe het moet, en ik kan het ook. Maar zelfs in de rol van waarnemend deelschoolleider kon ik de bestuurders niet overtuigen er werk van te maken. Frustrerend.
Achterlijk onderwijssysteem
“Succes ermee”, zei Joeri. Met klas 2E bedoelde hij. Ze kwamen bij de wissel van de les het technieklokaal binnenstormen. De minuut die het duurde voordat ik was aangekomen, was voor hem lang genoeg om te merken dat er nu een stelletje wilden binnen zat. Toen ik aankwam zag ik een en ander door de lucht vliegen en iemand rood aanlopen omdat er een arm om stevig om zijn keel heen was geklemd. “Bedankt Joeri! Ik geloof dat ik het kan gebruiken.”
Het was onschuldig gedoe. Dollen, zoals kinderen op die leeftijd dat doen. Best gezellig, vond de klas. Best druk, vond ik. Net toen ik aan het bedenken was hoe ik orde in de chaos zou scheppen stelde een leerling voor om naar buiten te gaan. Dat was het! Ik had er in de laatste pauze nog aan gedacht, dat het zonde is om met dit prachtige weer de hele tijd binnen te zitten. Ik doe het vaker met een klas, stukje wandelen, gewoon even ontspannen, gezellig. Iedereen was enthousiast, dus snel naar buiten. Heerlijk gewandeld in het park vlak bij school.
Het is ook nogal wat. Ik kan het mij nog herinneren van mijn eigen middelbare schooltijd. Bijzonder lastig vond ik het om die lange schooldagen door te komen. Na het vierde lesuur was het wel op met de concentratie. Gym of handvaardigheid konden dan uitkomst bieden, maar meestal zaten er nog minstens drie ‘normale’ lesuren achteraan. Probeer het maar eens, een dag lang, uur na uur, stil en braaf luisteren naar die leraar die het allemaal zo goed weet. Verschrikkelijk is dat. Verschrikkelijk saai. En weinig effectief. Wat een achterlijk onderwijssysteem hebben we toch.
Green Day
Een leerling van mij is fan van Green Day. Hij wilde meedoen aan de podiumavond van school en baalde. Ze hadden al een drummer, een gitarist en nog een gitarist die ook nog kon zingen. Maar nog geen basgitaar dus. “Ik heb een basgitaar”, zeg ik. En voor ik het weet maken we plannen om op zondag bij de muziekschool te repeteren. De eerste afspraken mislukken nog, maar afgelopen maandag nét niet. Van het weekend even bellen of er ruimte is in P3 en dan mij even krabbelen op hyves, had ik als opdracht meegegeven. Maar niks gehoord en ook maandag op school niemand gezien. Voor de veiligheid ben ik maandagmiddag toch maar even Holiday gaan instuderen. De basgitaar afgestoft en de versterker aangeslingerd. Jaren geleden voor het laatst gebruikt. De basgitaar die ik op het gehoor had gestemd, controleerde ik op valsheid met een website met stemvork. Perfect! Nooit geweten dat ik een absoluut gehoor heb. Nummer ingestudeerd, een niet te moeilijk liedje, wel wat onwennig op bas. Tijdens een korte pauze Hyves even gestart en waarempel waarachtig, bericht! Of ik ‘s avonds om acht uur in P3 kon zijn. En of ik geld wilde meenemen. Tss. Maar goed, zo gezegd zo ge-digi-daan. De drummer bleek niet al te veel last van ritmegevoel te hebben. Één gitarist met talent en eentje die hard zijn best doet. De zingende gitaar heeft net iets te vroeg de baard in de keel gekregen, maar voor de rest, helemaal niet ontevreden. De mannen hadden een discipline om te repeteren, waar Dirk Zijn & Speciale Saus jaloers op kan zijn. Vrijdag om 13.20 uur moesten we auditie doen voor de podiumavond. Om vijf uur kwam de uitslag, ik kon wel naar huis want ze zouden de uitslag wel even krabbelen. Mooi niet hè! Zit ik mooi maar weer een heel weekend in ondragelijke spanning.
Update: Ja! we zijn door!
Post-kerstgroet
Van twee collega’s van mij. Hulde mannen!
Dit is echt de beste onzin die ik ooit heb gezien.