Berichten met de tag: „Stijl“
Dirk Zijn & taal
Nog steeds ben ik aan het klunzen met de Nederlandse spelling. Voor een deel is dat slordigheid. Geen tijd nemen om een artikel nog eens goed door te lezen voordat ik het online zet. Soms vraag ik mijzelf af of ik niet dyslectisch ben, zulke domme fouten maak ik dan. Van het foutloos spellen van dyslectisch of dyslexie zou je het trouwens spontaan worden. Vaak gaat het fout bij d, t en dt. Bijvoorbeeld ik wordt, schrijf ik dan. Met dt dus! Ik ken de spellings regels heus wel, maar het komt gewoon verkeerd uit mijn hersenen rollen. Ook schrijf ik gerust, Femke zij dat, in plaats van, Femke zei dat, naar aanleiding van het lijsttrekkersdebat. Of wat dacht je van Negeriaan in plaats van Nigeriaan. 
Gelukkig heb ik een paar trouwe Dirk Zijn lezers, die mij regelmatig foutjes doorgeven. Erg fijn, want perfectionist als ik ben, kan ik het eigenlijk niet uitstaan dat er foutjes in de tekst zitten. Het wordt ook steeds meer een uitdaging om er voor te zorgen dat er geen fouten in mijn artikelen staan.
Stijl is iets waar ik niet zo vaak de mist mee in ga. Of niemand heeft mij er nog op gewezen. Doe dat gerust.
Trouw
Als ik behoefte heb aan stijl, dan zoek ik wel eens iets op het Trouw Schrijfboek. Leuk geschreven handboek. Bijvoorbeeld over formeel taalgebruik.
‘Sommige journalisten hebben altijd een koffer vol met formele woorden, uitdrukkingen en constructies bij zich. In hun conversatie laten ze die dicht, maar zitten ze eenmaal achter een beeldscherm dan floept het ding open en wordt de inhoud, hupsakee, in de krant gekieperd.
Opeens is het niet meer plezierig voor Ajax dat alle spelers fit zijn, maar vormt de beschikbaarheid van alle selectiespelers voor Ajax een positieve ontwikkeling. In Rotterdam wordt de laatste tijd niet aanmerkelijk minder gestolen maar vindt een forse daling van het aantal diefstallen plaats. In Galicië moet de bevolking zich niet laten inenten, maar zijn de gezondheidsautoriteiten overgegaan tot verplichte inentingen.
Dit soort houtenklazenproza hoort thuis in een krant voor bureaucraten en andere verbaal gehandicapten, niet in een ochtendblad dat het nieuws kernachtig en fris van de lever wil opdienen.’