DirkZijn

Een paar weken geleden heb ik op school verteld over eigenschappen van metalen. Dat het uitzet als het warm wordt en dat je daar rekening mee moet houden bij, onder andere, het bouwen van bruggen en het aanleggen van spoorwegen. Dat anders de brug niet meer open of dicht wil, of dat de treinrails hartstikke krom trekt. Dat ze vroeger daarom een kiertje ruimte tussen twee stukken rails maakten. En dat ze daar nu een andere oplossing voor hebben: voorverwarmen. En over verschillende smeltpunten van metalen. Dat tin bijvoorbeeld een relatief laag smeltpunt heeft van nog 232 graden Celsius. En dat ijzer pas smelt bij 1539 graden Celsius.

Leuk om over te vertellen. Leerling Lysa vertelde van een metaal dat haar vader wel eens thuis had laten zien. Dat metaal zou smelten in kokend water. Nou, dat wilde ik natuurlijk wel eens zien.
Vandaag had ze het meegenomen naar school. Dus een waterkoker geregeld, en een glas om het in te doen. En inderdaad, het metaal smolt. Vet! Maar wat was het voor metaal? Waarschijnlijk een legering van iets. We zochten samen op internet en vonden Wood’s Metal. Een giftige smeltbare legering met een smeltpunt rond 68°C. Het wordt samengesteld uit bismut, lood, tin en cadmium. Het werd genoemd naar Robert Williams Wood.

Glas maar even in de vaatwasser gezet. En handen gewassen.